Zima 2018/2019

Prolog

Druga w moim życiu, dogłębna i szczera z mojej strony miłość zdechła. Ktoś mógłby powiedzieć, że przecież nie musiała. A ja bym powiedział, że nie ma co sprzedawać swojej duszy dla błyskotek, bo z tego wszystkiego, to chyba jedyne co się naprawdę ma.

Wiedziałem co mnie czeka. To było oczywiste. Ta podróż się kończyła, a przede mną tylko przepaść, trzeba wysiąść z tego pociągu, w biegu, pokaleczyć się, zeżreć trochę piachu, poleżeć w błocie, sterany i wypełniony pustką na tyle, by nawet pozwolić sobie chwile pomyśleć, czy nie lepiej jednak było jechać dalej, do końca, na sam dół, na dno, zostawiając siebie w depozycie.

Nie broniłem się, nie robiłem uników, nie poszedłem w tyrę, w pasję czy cokolwiek innego, nie udawałem, nie chciałem tego opóźniać.

To musiało nadejść i nic nie mogło mnie przed tym uchronić.

Otworzyłem drzwi na oścież i zaprosiłem ciemność do środka. Nie pukała. Oczekiwałem ją. Przed moimi drzwiami. Niczym rachunek.

Czułem się, jakby stara znajoma przyjechała w odwiedziny. Nie przyjechała na jeden dzień.

Przytulałem się z nią po pracy na sofie i puszczaliśmy sobie klisze minionych miesięcy. W tle leciał Sad Lo-Fi.
Bujaliśmy się tygodniami na huśtawce melancholii i smutku.


Chyba nigdy w życiu nie czułem się tak bardzo samotny.


Mijały tak tygodnie.
Kosz na śmieci wypełniały butelki po tanim winie.

W końcu zauważyłem, że nic więcej się nie zmienia, Że niżej upaść nie można, że dni są takie same, że dzień zaczyna się powtarzać, niczym ten świstaka. Stałem się cyniczny.
Widziałem w lustrze, że się starzeje, że włosy mi się rzedną, że ręce mi się niszczą, że rysują się pierwsze zmarszczki, że w jakimś stopniu przegrywam.

Nie chciało mi się tak umierać na kolanach. To nie była moja misja. To nie jest mi pisane. Nie mogę tak, przynajmniej nie bez walki. Dostatecznie już przeleżałem i gniłem.
Tak sobie wtedy stwierdziłem.

Czas uciekał.

Jeszcze było mnóstwo zajebistych rzeczy do zrobienia. Przypomniał mi się apetyt na słodki smak życia. Nadzieja złapała mnie za rękę.

Miałem wreszcie wizję co dalej.

Obejrzałem naszą wspólną przeszłość wielokrotnie, z różnych stron.

Nie było już nic do opłakiwania,

nic do obejrzenia.

Film się przejadł...

Nawet smutek się zmienił,

przestał być realny,

stał się jakby wyuczony,

niczym bieda.



Spakowałem ciemność w drogę i kazałem jej spierdalać.
Pozbierałem to, co ze mnie zostało i ruszyłem w stronę światła.


Udało mi się.

Przeszedłem przez noc.

Kolejny już raz.

Część Druga

Wiosna 2019


Dojczland, zachodnie wybrzeże.

Spojrzałem na swoją flintę.

Przypomniało mi się, jak się zasadzałem z nią na zwierzynę, jak przyjemnie się je tropiło, chodziło pod wiatr, obserwowało z przyczajenia i mierzyło, by oddać celny strzał.
Rozlała się po moim sercu orzeźwiająca chęć polowań.

Na kalendarzu do upalnych dni było jeszcze daleko, więc rewir łowiecki pt. "Plaża" nie wchodził w grę. Na imprezy chodzić nie lubię...

No to Tinder.

Matche były, z rozmowami natomiast jak przez mękę. Odpisywały od niechcenia. Albo mnie zlewały.

Się zastanawiałem JAK TO?!

MNIE?

MENDOZE?

który miał piękne i cudowne kobiety, jednocześnie potrafiąc o nie zadbać i w sobie rozkochać, zlewają jakieś średniawki które niczym specjalnym sobą nie reprezentują?

Frustracja.

Fizycznie zauważyłem swoją zmianę postawy, z oczekującego na żebrzącego.
Nie wiedziałem nawet kiedy to zaszło.
To stało się tak szybko i niezauważalnie. Niczym pod osłoną bezksiężycowej nocy.

Dałem się okraść.

Pisałem z taką szatynką, tą akurat zapamiętałem, zaraz wam powiem dlaczego. Pisaliśmy kilka dni, była coraz mniej zainteresowana, wrzuciła mnie na orbitę, czułem, że grzałem ławkę rezerwowych na piętnastym miejscu, tą drugą ławkę... Więc wziąłem ją pod chuj.

Napisałem do niej, że koniec z tymi rozmowami, żeby skasowała swoje dzisiejsze plany na wieczór jeżeli jakiekolwiek ma, że najlepiej będzie, jak wyślę po nią mojego szofera, odbierze ją tam gdzie chce, przywiezie ją na zamek i po prostu wypijemy winko przy świecach.

MAGIA się stała.

Dumbledore nie zna takich czarów.

Nagle dostała kociej mordy. Nagle jej sie odmieniło. Se pomyślałem "O Ty kurwo Babilońska Ty" i ją cyk, usunąłem.


Wygrałem bitwę na refleks w naciśnięciu spłuczki. Ale nie posunęło to mnie o mikrometr.
Trzeba było zmienić zasady gry. To, co działało dla mnie w realu, nie sprawdziło się w internetach. Moja serdeczność była nie do odróżnienia od NajsGajs. Za duża konkurencja, za dużo atencjuszek.



Wiedziałem... domyślałem się, że są tam jednak osoby które chcą po prostu kogoś poznać i są samotne.
Że nie wszystko jest tutaj stracone.



Stwierdziłem, że koniec ostateczny umizgów i szastania moim czasem. Będzie po mojemu albo wcale.
Znajdę te osoby, które naprawdę chcą kogoś poznać i wyjść poza internet.


Zastanowiłem się chwilę.


Obmyśliłem nową strategię.


Pisałem wszystkim tak samo i to samo.
"Kawka czy idziemy do kina pożuć popcorn? "

Na weekend miałem ustawione trzy randki.
Żadna nie chciała popcornu. PS.

Miałem zapierdol. Więc ustawiłem je wszystkie na niedziele, śniadanie z jedną, obiad z drugą, kolacja z trzecią.

Zacznę od tej trzeciej. Bo była najlepsza.

Była z Australii, chyba nazywała się Vivien.

Z fotek była naprawdę zajebista. Mój typ. Robiła swoje. Miała swoje życie. Swoje zainteresowania.

Chciałem się z nią spotkać jako ostatnią z tego dnia, żeby nic nie przeszkadzało w przedłużaniu tego wieczoru. Nic, a zarazem wszystko mogło się wydarzyć. I jeśli już miało to się stać. To właśnie z nią.

Podjechałem po nią swoją furą, czekała na mnie w ciemnej uliczce na przedmieściach.

Chciałem wysiąść i się przywitać, nie zdążyłem, zrobiła dwa wesołe susy i już zaraz była w środku. Tuż obok mnie.
Zajebiste blond dredy, uchachana jak dzieciak. Jej uśmiech wypełnił wnętrze samochodu doszczętnie i nie zaprzeczalnie, nie ostał się żaden smutny zakamarek. Ta radość wypełniła moje jeszcze nieco smutne serce. Wszystko było nią. Już nic nie było takie jak wcześniej. Nawet kokpit wyglądał bardziej obiecująco. Tak samo to, co widniało przed nim.

Mój rozum w tym momencie spakował walizki i kupił bilet na wakacje, by kopytkować na jednorożcach, robić fikołki w nibylandii. Żadna strona mojego jestestwa nie protestowała. Tak jakby była to oczywista kolej rzeczy.

Zabujałem się.

Pojechaliśmy na Wakepark, taki z tych ZAJEBISTYCH, po drodzę wzięliśmy gorącą czekoladę w dłoń i ruszyliśmy na spacer. Opowiedzieliśmy sobie skąd jesteśmy i dokąd idziemy w podróży życia.

Był na plaży plac zabaw dla dzieci, usiedliśmy na huśtawkach i się beztrosko bujaliśmy. Beztroskę dało się czuć w powietrzu, otaczała nas, smagała nas po włosach. Była tuż-tuż. Obok. Czas jakby znikł, i to tak doszczętnie... jakby nigdy nie istniał.

Potem pojechaliśmy do miasteczka pospacerować.
Ładne było.
Zwłaszcza z nią.
Te same uliczki, które wcześniej napełniały mnie beznadziejnym smutkiem, zmieniły do mnie nastawienie, nagle wydały się przyjazne, można było nawet rzec, że napełniały mnie optymizmem. Spacerowaliśmy w poprzek i wszerz.

Wahałem się.

Myśli toczyły bitwy.

Byłem tuż tuż.

Chwilę przed decyzją.

"Przecież ona chce Ciebie pocałować, przecież to nic wielkiego"

Złapałem ją za te jej piękne ciuszki.
Obróciłem ją w kierunku siebie.
Nasze twarze były naprzeciwko.
Wpatrywała się we mnie.
Nie spieszyłem się.
Spojrzałem w te jej piękne błękitne oczy spalone południowym słońcem.
W jej piegi rozsiane na jej twarzy. Mogłem je nawet policzyć,... te jej piegi.
W jej niewinne, drobne usta.
Jej zapach wypełniał moje nozdrza niczym woń świeżo upieczonego, jeszcze gorącego, babcinego ciasta.
Pocałowałem ją.
Odwzajemniła.
Wszystko nagle zaczęło mieć sens, jednocześnie go tracąc.
Poleciałem tam, gdzie mój rozum.
Do nibylandii.
Byłem stracony.
Widziałem to.

Dziewczyna ustawicznie przekraczała moje granica, naumyślnie i z przyjemnością dzieciaka.

Ja wiedziałem, jak odpowiedzieć, jak zareagować i dlaczego. Nie byłem po prostu w stanie. Poczułem się jak świerzak. Do którego się mówi, a on nie kmini.

Na drugą randkę pojechaliśmy nocą nad morze, powąchać smierdzący wiatr i bezsens istnienia. Wygłupialiśmy się tam jak dzieci, całowaliśmy się na każdej spotkanej ławce.
Pojechaliśmy innym razem do starej piwiarni. Obejrzeć ogromne beczki z browarem, pochodzić po starym małym miasteczku nieopodal.

Chciałem to popchnąć do przodu.

Jednak.

Czułem, że to ona ma całą władzę nad tym co się stanie. Nie mogłem nic zrobić. Starałem się mieć inicjatywę, ale to nie wystarczało. Wiedziałem, że mnie pożegna. Zdawałem sobie z tego sprawę. Jednocześnie chciałem to przedłużyć tak bardzo jak można.

By jeszcze raz ją spotkać.
By jeszcze raz ją poczuć.
By jeszcze chwile się przy jej osobie ogrzać.

Była DDD, przyznała się.
Byłem gotowy dać się jej zniszczyć, nie wykorzystała.

Na jedną wiadomość odpisała zdawkowo, na drugą już wcale.

Rozum wrócił z urlopu. Obudziłem się.
Łatwo przyszło, łatwo wyszło.

Niby nic wielkiego, żadna miłość, ale jednak mi się odmieniło na lepsze.
Przydała się.

Druga dziewczyna z Tindera była niemką, pojechaliśmy obejrzeć jeden port w mieście obok. Podobała mi się. Ale trzymała do mnie dystans i nie pozwoliła się do siebie zbliżyć. Nie mówię o fizyczności.

Po prostu nie mogłem do niej trafić. W głębi siebie, czułem, że coś nie gra, ale nie potrafiłem tego nazwać. Może to była ona? Że tak mnie tylko obserwowała niczym na wystawie sklepowej? A może to byłem ja? Że niby sprzedać się chciałem? A może w ogóle nie powinno mnie tu być?
Przy herbatce po obiedzie już całkiem straciła mną zainteresowanie. Równie dobrze mogło by mnie tam nie być. Dla niej nie zrobiłoby to chyba różnicy, w najlepszym wypadku rzecz jasna. Bo równie dobrze, mogłaby już czekać aż sobie wreszcie pójdę.
To sobie poszedłem.
Wracając do chaty się zastanawiałem nad innymi możliwymi zakończeniami. Być może za dużo oczekiwałem? Być może za bardzo się nastawiłem? Być może to z góry było skazane na porażkę? Usunąłem jej numer.

Trzecia dziewczyna, niemka. Szczupła, głowę wyższa, wydziarana blondynka. Na imię jej było… Kerstin

Moja śniadaniowa randka
Pierwsza w życiu przed południem. A co!

Piekarnia była na rogu mojej ulicy, tam się umówiliśmy, wzięliśmy po kawce i zamówiliśmy śniadanie.
Spięty byłem jak diabli, pierwsza randka od kilku miesięcy, niby wyjmowanie kobiet to jak jazda na rowerze... niby.
Podobało mi się to, że rzeczywiście chciała mnie poznać i wkładała w to wysiłek. Nie była jedną z tych znudzonych tępych, biernych dzid.

Rozmowa się kleiła, rozluźniałem się z każdym kwadransem. Była urzędniczką, opowiadała mi swoim samochodzie, że jak jej opelek wyzionie ducha, to kupi sobie busa, przerobi go na kampera i będzie zwiedzać w każdej wolnej chwili. Opowiadała też o podróżach, zakochała się w Nowej Zelandii, mieszkała tam rok. Zaproponowała by rozmawiać po angielsku, bo tutaj nie ma z kim a chciałaby wykorzystać sposobność. Przystałem.
Spodobała mi się z charakteru.
Jej towarzystwo mi odpowiadało.

Na drugą randkę też poszliśmy coś zjeść, ale do restauracji, tam dostałem niespodziewany zajebisty social od szefowej tego przybytku. Tydzień wcześniej zrobiłem dla niej fuchę, pamiętała mnie, zaczęła ze mną rozmawiać jak ze starym przyjacielem. Ja się tego w ogóle nie spodziewałem, Kerstin jeszcze bardziej, bo widziałem jak zaczyna zupełnie inaczej na mnie spoglądać, mogłem gołym okiem dojrzeć w niej tą zmianę. Te jej nastawienie, z "fajny koleś" na " o kurwa, ale zajebisty koleś!"

Ależ weszło!

Zjedliśmy, pogadaliśmy, a ona wypala do mnie z tekstem:
-Czego Ty ode mnie właściwie oczekujesz?
Zatkao mnie.
Nie spodziewałem się. Zacząłem szybciej myśleć. Kleić na prędce odpowiedź.

-Lubię Cię, z tego może być coś dobrego, chciałbym to rozwijać i stworzyć dobry związek. Jeśli los pozwoli.

-Mówiłeś, że nie lubisz nikogo na odległość, a ja za miesiąc wyjeżdżam na studia i rzadko tu będę wracała.

-To lipa.

Wyszło na to, że zostaniemy znajomymi.
Nie byłem smutny, moje uczucia nie zdążyły nawet do niej wystrzelić.

Po miesiącu zobaczyłem ją na wakeparku, akurat jeździ.... latałem.
I jeżeli mnie widziała, to miała pozamiatane, jej los był przesądzony, była już na wyciągnięcie ręki, lecz nie na związek. Podszedłem do niej, pogadaliśmy chwilę a potem chciała się ze mną umówić przez insta.

W ogóle... Znalazłem te rozmowy.

Kerstin: Do you want to do something this week?
I'm going on a short vacation starting Saturday and I would like to plan a bit

Ja: Hey, we can totally do something during this week!
have you thought already about something?

K: Well, I haven't really thought about something yet I must admit. I'm free tomorrow. You got some time then?

You've ever been to the (Sorki, tu cenzura)? There's a short walk around there ... Do you have any ideas?
Have a great day!

Ja: i should be free tomorrow too
I will think about what could we do, a walk around lake is not bad idea

K: I'm looking forward to it!
It's a lake but also a swamp. You've ever seen it here?

Ja: I think i have never been there

K: Ah, okay! So let's do something else then. Do you have any idea perhaps? I just don't want to go to eat something again
JA: I dont want to eat again either
I would invite you home to see some film on Sofa with hugs, but we havent done this before and maybe it could be creapy?

K: Watching movies in the couch and cuddle a bit sound great to me, but it's going to be really hot tomorrow!

Ja: We could hugs without clothes

K: So it's all good

Ja: i wanna to rest, and relax, riding is waiting for me in Köln on Friday
I end my work about 17-18
So i think 19, 19.30 should be perfect for me

K: That should be good for me too! I'll be around by then, would you prefer 19.30 so you got more time after work?
Ja: yeah! 19.30 would be petfect! so i can clean my apartment
K: Haha okay then! 19.30 it is, nd if you want to have sex tomorrow just say so. I don't like men who can't just say what they want and talk about dreams or "naked cuddling" instead.
Ja: I could say, that possibility is high, that i want you tomorrow to sit on my face, if you want to hear it.
I just dont normally talk about it BEFORE it happens.
You like dirty talk?

K: I just wanted to know if you were interested at all. You are the one that said last time you want to take it slow and I just didn't know what to expect. That's all. Don't like getting surprised about a man wanting to have sex with me when I didn't expect it/see it coming.
Okay, this is getting a bit awkward right now cause I don't really know what happened to this conversation ... My fault!
How about we just leave it like this and if there's anything else to add we talk about it later, when we meet. Okay?

Ja: All right

K: You still want to meet? It's okay if you don't want to, I can totally understand!

Ja: And I thought that i am full of doubts.
Of course i want to meet you

K: Int the one who makes it all complicated and you have doubts? About what?

Ja: I mean in general, It s hard to joke via Insta...

K: That's right. Let's not do that, otherwise it's going to become way too awkward!

Jeżeli nie rozumiecie, to mi nie przykro. Rozmowy są kopiuj wklej.

Przyjechała do mnie następnego dnia wieczorem, według planu odpaliłem jakiś film i się legnęliśmy na sofie. Pogadaliśmy chwile... i albo powiedziałem coś zajebiście mądrego albo głębokiego, (albo nie miało to żadnego znaczenia...), bo się na mnie gapić zaczęła.
-Co tam? spytałem.
-Chcę Ciebie pocałować.

Co jak co chłopaki, ale takiego tekstu jeszcze nie słyszałem.

Zaczęliśmy.

Najpierw powolutku, badając grunt, język smagał język, jeden z drugim chciał się dograć, niczym nieznajomi tancerze. Oboje czuliśmy rytm. Zaczęło nam wychodzić całkiem sprawnie. Nawet nie wiadomo kiedy ręcę zaczęły łazić w te i we wte, obłapywać coraz odważniej, coraz śmielej, wręcz bezwstydnie.

Byłem tak napalony że wybzykał bym pawianicę gdyby obok przechodziła.

-Chodźmy do sypialni.

Zaczęliśmy się rozbierać, ale nie tak jak na filmach, zwyczajnie-niezwyczajnie, każdy się sam rozbierał, bezuczuciowo, niczym przed kąpielą. Oboje chcieliśmy się po prostu, bez uniesień, pobzykać.

Nie śpieszyłem się, seks i tak miał nastąpić, był zdobyty. Smyrałem ją po pleckach, całowaliśmy się bez końca, dotykaliśmy się wzajemnie, chcieliśmy się poznać organoleptycznie, byliśmy siebie ciekawi.

Seks był średni, porównywałem go ze swoją byłą, nie miała nawet do tego podjazdu. Ta Kerstin. To może nawet nie była jej wina. Nic nie odczułem. Jedynie wacek był zadowolony, ale jego zawsze łatwo zadowolić, więc to żaden wyznacznik.

Przyniosłem lapka do sypialni i oglądaliśmy nago komików. Bill Burra przede wszystkim. Jest moim ziomem.

Rozmawialiśmy o dziwnych rzeczach. Ja bym chętnie wziął udział w seksie grupowym, ona też. Znaleźliśmy na necie klub swingersów nieopodal. Chcieliśmy się tam wybrać. Był plan.

Została na noc, z rana poprawiliśmy. Zjadła śniadanko i odjechała.

Nie śpieszyło mi się by zrealizować te plany.
Wciąż porównywałem seksy do mojej rosjanki, a na jej tle wypadała daleko poza podium. Daleko poza pełną satysfakcje.

Nie przejmowałem się tym.

Miałem w ręku bilet na kolejną edycję obozu wakeboardowego, tak, tego co jest jednym z najlepszych w europie. Zjeżdżała się tam zajebista wiara. Odliczałem do niego dni.
Duch mnie wypełniał powiewem dobrej przygody. Pakowałem powoli sprzęt. Czyściłem namiot. Goliłem jajeczka.

Czerwiec. Dwa tysiące dziewiętnasty.

Pół roku na płótnie.

cdn.