Siemaneczko! Od jakiegoś czasu myślałem by napisać bloga, trochę się działo, trochę się pozmieniało, nowe przemyślenia etc. Nie ma co czekać na jakiś idealny moment, więc lecimy.

No jak się można domyślać, był początek, jest i koniec. Tak oto w zaskakujący sposób stałem się singlem po najdłuższym i jak na razie, najpoważniejszym dla mnie związku. Jakbym na szybko miał dać jakieś rady jak przez to przejść to hmm, wszystko zostało już tutaj napisane poza jednym. Ja nie mając dziewczyny, zachłyśnięty teorią z forum wpajałem sobie mniej lub bardziej świadomie, że wracanie do byłych to zło itd. Myślę, że to cholernie wiele mi dało.

Po rozstaniu nie idealizowałem, nie błagałem, nie skomlałem itp. Schowałem wszystkie pamiątki, nie opowiadałem naokoło jaka to moja była jest potworna. Po prostu się skończyło. Było to dla mnie mocne przeżycie, wiecie pierwszy poważny związek, którego koniec zbiegł się z końcem paczki znajomych, o której mowa w moim ostatnim wpisie sprzed prawie roku. Dziewczyna odeszła, kilkoro znajomych też, cóż, widać jaki kto był. Zostali Ci, którzy byli ze mną od długiego czasu i wielkie dzięki im za to! No ale powracając do tematu... Najwięcej w odkochaniu się i poradzeniu z tym rozstaniem była odwieczna świadomość, że powrót będzie złym wyjściem!

Jak chciałem napisać to nie pisałem, bo przecież po co? I tak nie chce do niej wrócić. Gdy myślałem o niej zbyt wiele, to co robiłem? Przestawałem bo przecież i tak jej już zapewne nie spotkam, itd. To na prawdę potężna broń. Myślę, że wiele też ułatwiają własne zasady, siła charakteru. Nie idealizowałem, ani też jej jakoś bezczelnie nie atakowałem w mojej głowie. Traktuje ją nadal z szacunkiem, to był bardzo dobry, miły rok. Skończyło się? To się skończyło i tyle! Nie każdemu wyjdzie, każdy popełnia błędy itd. Idzie się dalej.

Dowiadujesz się, że kogoś ona ma, że z kimś będzie robić to co robiła z tobą. To jak dla mnie było najgorsze uczucie, ale hejże! Przecież jak ja poznam dziewczynę, to co? Wyprowadzę się do innego miasta, by nie chodzić tym samym chodnikiem co z byłą, zmienię swoją osobowość by nie być takim jak dla byłej? Wiecie o co chodzi. Nie miejcie żalu do ex, że sobie kogoś znalazła, że teraz go całuje, wy też będziecie całować w życiu jeszcze nie jedne usta.

A właśnie a propos nich. Jest tutaj na forum ogromny kult by od razu po rozstaniu poznawać dziewczyny i dosłownie zagadywać do wszystkiego co się rusza. Według mnie to jest złe. Ja przez 2 miesiące nie poznawałem żadnych nowych dziewczyn. Każdy musi swoje odczekać, odcierpieć. Głupotą jest szukać od razu kogoś nowego, bo nagle wychodzi na to że potrzebujesz być otoczony dziewczynami, gdyż sam ze sobą nie jesteś w stanie wytrzymać.

Nic nie jest zero jedynkowe. Po tych dwóch miesiącach zacząłem wychodzić na DG, co ciekawe szło mi bardzo dobrze. Poznałem trochę kobiet, z kilkoma się umówiłem, a z kilkoma szło coś dalej. Byłem bardzo zadowolony.
Uważam, że to podchodzenie do kobiet po rozstaniu ma za zadanie pokazać nam że jednak potrafimy poznać inną kobietę. Chociażby dla mnie było to bardzo motywujące, bo przecież co z tego że mi związek sie skończył? Chce, wstaje, poznaje inną. Jako faceci mamy tą wielką moc! Po prostu podejdźcie, gdy autentycznie będziecie chcieli coś zadziałać w relacji z nową kobietą, a nie zabrać numer i wmawiać sobie, ze już byłej nie kocham. Odkochiwanie jest w głowie.

Było takie zachłyśnięcie się tymi panienkami. Nic większego nie wynikło, żadnych długotrwałych relacji, jednak czas baaardzo miło spędzony ^^

Dalej, jakoś mi się odechciało podchodzić, ot tak. Nie mam zamiaru podchodzić na siłę, na masówkę, podejdę gdy chce.

Po rozstaniu nie inwestujcie w poznawanie nowych dziewczyn, bo to błędne koło. Inwestujcie w siebie!

Po prostu pierdolcie te schematy i róbcie wszystko pod siebie. Teraz nie musicie o nikogo dbać, nikim się przejmować. Kurwa korzystajcie z tego! Chcesz to sobie zagaduj do kobiet, nie to nie. Ważne by się nie zatracić w jednym albo drugim.

Tak a propos zatracenia i rozstania. Mówią by zająć się pasjami. Jak najbardziej! Z tym też łatwo przesadzić. Ja się w swojej trochę zatraciłem, raczej nic groźnego, ale wiadomo, zatracanie się w czymkolwiek nie jest dobre.

To raczej tyle na temat rozstań, bo nie ma o czym tu więcej pierdolić, po prostu idziesz dalej i nadal jesteś tym świetnym gościem jakim byłeś przed związkiem.