Cześć i czołem!

Chciałbym zapytać się was, co sądzicie o tej całej sytuacji, którą zaraz opiszę, oraz pomogli mi znaleźć odpowiedź na pytanie, czy w ogóle jest sens trzymać to jeszcze w głowie?
Zatem,
Była sobie pewna kobieta. Poznaliśmy się w sumie przez szkołę, ja akurat powoli zbliżałem się do końca, ona była w połowie. Nasze zbliżanie było zagmatwane, nie do końca była pewna czy chce relacji (to miał być jej pierwszy związek), ja sam momentami też wątpiłem, ale ostatecznie wszystko że tak powiem, udało się. Na początku było bardzo dobrze, po paru miesiącach jednak w przeciągu zasadniczo kilku tygodni sprawa się spieprzyła, dałem ciała, przyznaję. Nie pielęgnowałem tego tak jak powinienem. Strasznie ja to bolało, aż w końcu wyszło z tego rozstanie. Początkowo tłumaczyłem to maturą, ale jednak nie powinienem był w to brnąć aż tak daleko, chyba byłem tego zbyt pewny. W każdym razie, po dość krótkim czasie wróciliśmy do siebie, można nawet powiedzieć o ciągłości tej relacji. I wiecie co?
Dalej było zajebiście.
Zupełnie tak, jakby ta 'przerwa' dużo nas nauczyła, w szczególności mnie. Sprzeczki nie istniały, spędzaliśmy czas, były wspólne wyjazdy, nie mogliśmy na nic narzekać. Doszło też do wyznania miłości, którą obydwoje czuliśmy. Wszystko szło dobrze. Widziałem, jak bardzo jej zależało, faktycznie, starała się. Ja również dawałem z siebie wiele. Byliśmy ze sobą blisko, dochodziło do zbliżeń fizycznych dosyć często, można by rzec, iż relacja na poziomie dalszym, aniżeli całusy i przytulanie.
Serio, żadne z nas nie miało obiekcji.
Jakoś w połowie września mieliśmy krótką rozmowę, że rzekomo znowu troszkę się oddalam, nie angażuję się tak jak ona, ale nie było z tego kłótni, jedynie rozmowa, podczas której się wysłuchaliśmy, zdawać by się mogło, że uświadomiłem jej jak to wygląda z mojej strony. Nie uważałem tak, po prostu każdy ma w życiu różne sprawy, akurat miałem okres że kilka rzeczy wisiało nade mną. Potem zacząłem studia, to też od razu czasu troche mniej, lecz starałem się tak planować, żebym zawsze dla niej miał wygospodarowany czas.
I teraz przychodzi sytuacja. Jednego dnia spotykamy się u mnie, wszystko świetnie, cały dzień spędziliśmy razem, wyznania miłości, zbliżenia et cetera, potem rozmowy przez fejsa, wszystko swietnie, 4 dni później zapomniałem o naszym umówionym spotkaniu, dałem ciała. Tego samego dnia wieczorem pojechałem do niej żeby przeprosić. Zdaję sobie sprawę że to głupie i strasznie dałem ciała, ale zdarzyła mi się taka sytuacja po raz pierwszy.
Podczas rozmowy stwierdziła, że to tylko dopełniło wszystkiego i dla niej to jest koniec.
No i kurna trochę się zaskoczyłem.
O ile za pierwszym razem ją rozumiałem, tak teraz totalnie nie wiedziałem dlaczego. Cały czas miałem w głowie popełnione błędy, starałem się ich nie powielać. Wielokrotnie zwracała uwagę na to, jak nasza relacja się poprawiła. Nie mieliśmy problemów. A teraz nagle, w przeciagu paru dni zmieniła zdanie co do tego, co do mnie czuje, oraz stwierdziła, że rzeczy które nas różnią są przeszkodą nie do przeskoczenia. Całość trwała niecały rok.
Podczas naszej rozmowy wtedy miałem wrażenie, że zupełnie olewa to co do niej mówię, a interesują ją tylko jej fakty. Wymieniała jedynie rzeczy, które jej przeszkadzały, nie zwracała uwagę na wiele rzeczy, które robiłem czy poświęcałem. Stwierdziła że ma straszny mętlik w głowie, nie wie czy to dobra decyzja, ale tak obecnie uważa.
Po tygodniu spotkaliśmy się. Wiem, to mógł być chujowy znak z mojej strony, ale stwierdziłem że wole spróbować, niż żałować że nic nie zrobiłem. Na początku rozmawialiśmy całkiem normalnie (chociaż nie, było chłodno i dziwnie. Ale bez kłótni). Potem, gdy temat wszedł na główny tor, powtórka z rozgrywki. Nic się nie zmieniło, znowu jej płacz i STANDARDOWO, propozycja zostania przyjaciółmi. Troszkę to wyśmiałem, z pytaniem jak by to sobie wyobrażała, po czym podziękowałem za wspólne chwile i poszedłem w cholerę. Od tego czasu, prawie dwa tygodnie, brak kontaktu. Co myślicie?
Z jednej strony, strasznie mi tego żal. Z drugiej, po takim końcu, nie mam zamiaru przed nikim się płaszczyć.