Panowie,

Wchodząc w poważny związek z kobietą wybieramy tylko takie, których jesteśmy pewni: nie oszukają nas, nie zawiodą zaufania, nie zdradzą. Kobiety na początku zachowują się by nam dać co do tego pewność, a później pojawiają się zachowania, które to podważają. Mężczyźni się wściekają, kończą i powracają itd. Nie lepiej na spokojnie zakomunikować, że poczuło się niepewnie w stosunku do kobiety przez jej zachowanie. Tracimy pewność co do jej osoby. Czy kobiety zdają sobie sprawę, że kopią pod sobą dołki kochając nas i chcąc być z nami.

======================================

Dalsze rozważania niestety jak widać lekko zamotałem. Nie kasuję, ale tylko dla cierpliwych.

Tak się zastanawiam ostatnio nad związkami. To chyba ten wiek, że przychodzi czas na refleksję. Kiedyś czytałem tutaj świetny wpis o nadreaktywności - MrSnoofie chylę czoło.

Jednak ja bym chciał prześledzić trzy etapy związku. Etap początkowy w którym poznajemy nową osobę, jest ona tabulu rasa. Mamy jak najlepsze wyobrażenia na temat nowej relacji. Kobieta też się bardzo stara jeśli chcę z nami stworzyć związek. Nie popełnia błędów.

Drugi etap, jesteśmy już w związku. Kobieta zaczyna popełniać błędy, co nas zaskakuję. Na wcześniejszym etapie dostaliśmy całkowitą pewność, że jesteśmy tymi jedynymi. Teraz zaś ona już nie stara się tak mocno by nam to udowodnić.

Trzeci etap, tyle razy dostaliśmy już różnorakie sygnały, że możemy być jej niepewni, że chcemy końca.

Jednak w tym wszystkim ważne jest coś innego. Właśnie chodzi o tą nadreaktywność. Kobieta coś zrobiła, co się mężczyźnie nie podoba. Zadaje pytania jak tak mogła, czemu itd. Nie zadaję sobie pytania co on czuję, a stanięcie przed problemem, że jest niepewny jest straszne. W końcu pewność siebie u mężczyzny to coś najważniejszego. Zwłaszcza, że wcześniej ona mu dawała masę tej pewności. Na logicznym poziomie wraz z rozwojem związku powinno być jej tyle samo jak nie więcej. Mężczyzna czuję złość, gniew, rozczarowanie. Jednak nie wie skąd te wszystkie emocje się u niego wzięły. Wie, że to dostarczyła ona, ale jakim czynnikiem. Właśnie urządzając stan niepewności.

Teraz się zastanawiam zamiast skupiać się dlaczego ona tak zrobiła. Tłumaczyć, że nie powinna się tak zachować,irytować się, denerwować się. Po prostu nie lepiej zakomunikować wpierw swoje uczucia. Nie chodzi o to, że poszła z kolegą na imprezę, a niech idzie czy z koleżankami pojechała na wyjazd wakacyjny. Tylko chodzi o to uczucie niepewności nieprzyjemne.

Może dobry by był komunikat: Poczułem jakąś głupią niepewność w stosunku do ciebie. Zawsze byłem ciebie bezgranicznie pewien i to zachowanie mnie zadziwiło. Dlaczego wprowadzasz niepewność skoro pewnie tego nie chcesz.

Czy przyznanie się do stanu niepewności przed kobietą to katastrofa? Pomijam przypadki, że kobieta z premedytacją coś robi, gierki. Mówimy tu jednak o kobietach i sytuacjach, że czujemy się kochani. Zastanawia mnie czy kobiety wiedzą co jest motorem tych akcji, bo ja mam wrażenie, że one nie rozumieją naszego gniewu, kończenia, bólu. Co by było, gdy by im to zakomunikować. Wszak one pragną pewności w związku. Czy jeśli zakomunikuję się chwilowy brak pewności to spadnie drastycznie raz na zawsze atrakcyjność. Czy będziemy wystawieni na gierki?

Tu nie chodzi mi o pewność siebie tylko pewność do drugiej osoby. Powinna wszak o to zabiegać stale.

Jestem też ciekaw czy kobiety sobie zdają sprawę, że przez swoje zachowania dziwne tracą to co wcześniej stworzyły - danie tej pewności siebie jako partnerki. Czy one to rozumieją czy wszyscy biegamy dookoła stołu się denerwując.