Słowem wstępu - długi post, po przeczytaniu całości, zrozumiałem, że się strasznie pogubiłem. Za dużo analizowałem i już sam nie wiem jak to naprawdę jest. Dzięki wszystkim odpowiadającym.

Hej, ładny kawałek swojego życia opisałem w tym blogu  http://www.podrywaj.org/blog/naj...
Chciałbym parę rzeczy dopowiedzieć i poprosić o wasze opinie, ponieważ ja swoje zdanie mam, ale wole oprzeć swoją naukę na wymianie poglądów, niż na błędach.
Ok, panna jest w moim wieku, po ponad 2 letnim związku. Wszystko zaczęło się dosyć dziwnie, bo od jakiejś imprezy na której byliśmy (trochę się znamy). Ja byłem trochę podpity, ona też i… jakoś tak wyszło, że tydzień później byliśmy umówieni na spotkanie. Szok, ja – Janusz przegryw, ona –fajna dziewczyna. Tak wtedy myślałem i na pewno co do siebie się nie pomyliłem, bo taki byłem. No i tak sobie randkowaliśmy jakiś czas, dużo smsowaliśmy, dużo rozmawialiśmy przez telefon, widywaliśmy się co drugi dzień. Normalnie sielanka. Masę rzeczy spierdoliłem, bo strasznie się… bałem. Ale pierwsze koty za płoty, po paru tygodniach przyszło ochłodzenie relacji z jej strony. Nie dziwie się, ja jej nawet nie pocałowałem, nic! Każdy ewentualny kontakt jaki wystąpił, był inicjowany tylko i wyłącznie przez nią. W tym momencie troszkę zmądrzałem, bo stwierdziłem, że nie to nie, ja ganiać nie będę. Po jakimś miesiącu odezwała się, spotkaliśmy się parę razy, miałem gigantyczne problemy z przełamaniem się, ale kurwa, w końcu, wow, pocałowałem kobietę, jestem taki zajebisty. Boże, ograniczenia jakie sobie sami tworzymy, to coś strasznego, nie dam się więcej w to wmanewrować. W tym okresie byłem już pewien, że z tej mąki chleba nie będzie i zacząłem naprawdę mocno się zmieniać, inwestować w siebie. Po paru kolejnych spotkaniach kontakt znowu się urwał, ja robiłem swoje i jedynym moim celem był „lepszy ja” kolejnego dnia. Chociaż nie ukrywam, motyw z różnymi fagasami u jej boku (o których wiem, że się pojawiali, ale znikali jeszcze szybciej niż ja) motywował mnie do pracy nad sobą bardzo mocno. Fajna sprawa, bo swoją życiówkę na „dychę” i 15km pobiłem biegnąc na niezłym wkurwie.
Tutaj myślę, że mogę urwać kawałek historii, bo nic wielkiego się nie działo, kontaktu nie było. Jednak jakiś miesiąc temu, dzwoni telefon, odbieram, a tam pytanie czy wpadnę, bo siedzą sobie w dwie, czy trzy i chciały sobie pogadać. Okej, spoko, mimo późnej godziny (23) udałem się tam, bez nadziei na cokolwiek, po prostu pogadać, nie miałem żadnych oczekiwań. Przez ten okres spoooro się zmieniło, zainwestowałem w ciuchy, upiększyłem swój ryj, pojawiły się efekty regularnych treningów. Prezentuje się obecnie naprawdę nieźle, jestem po prostu zadbanym gościem. Faktycznie, siedziały sobie w trójkę i plotkowały, ale szybko okazało się, że koleżanki muszą się zwinąć, a ja zostaje sam ze swoją przeszłą-niedoszłą, bo ma jeszcze do mnie jakąś sprawę. Dostałem niezły opierdol za zlanie relacji, co niezgrabnie odbiłem (trochę wtopa z mojej strony, ale byłem totalnie zaskoczony). No nic, w każdym razie wyglądało to tak, że do 4-5 nad ranem leżeliśmy, gadaliśmy o głupotach, bądź najzwyczajniej w świecie się całowaliśmy. Padło znowu kilka słów, które mnie zdziwiły. O tym jak bardzo tęskniła (hah), o tym jak jestem ważny (hah) itp. Oczywiście nie pieskowałem, bo naprawdę dla mnie na ten moment nie było tematu z wielu powodów. A dziś? Dziś znowu wychłodzenie relacji. Okej, może to był jakiś sygnał, żebym przystąpił do frontalnego ataku - wreszcie konkretnego, ale ja nie chciałem. Pewnie nie umiem (albo sobie wmawiam) podejść do tej relacji tak jak wcześniej, czyli na zasadzie randkowania, organizowania czasu, czy wymyślania innych głupot. Przeinwestowałem już daaaaaaawno, chociaż niby nauka jest bezcenna.
Jak ja to widzę? Byłem i jestem klasycznym zapchajdziurą, jeśli nie ma innych gałęzi, to moja małpka stara się trzymać cały czas tej poprzedniej. Może to wynika z mojego podejścia do tematu, a może faktycznie tak jest bez względu na to, ile bym w tą znajomość dał od siebie. Bo o ile z początku byłem Januszem inwestującym jakoś w tą relacje, o tyle teraz jestem kimś na pewno lepszym, ale mam kompletnie gdzieś przepychanki z panną, która cały czas rozgląda się za innymi typami. Chociaż wiem, że to mój podstawowy błąd, bo ma do tego pełne prawo, przecież jest wolna. Na pewno czuć od niej lekką desperacją, chce być podrywana, brakuje jej tego. Nie wiem na ile ma na to wpływ zakończenie tego 2 letniego związku, jednak jest to na pewno rzecz, której ja ostatnio nie robiłem, nie robię.
Tutaj trochę popłynę, na zasadzie – wydaje mi się. Otóż wydaje mi się, że ona może po prostu odbijać to co ja robię, czyli tą obojętność. Widzi, że rybka haczyka nie chwyta i tyle. Poprzednie zaniki kontaktu (nie mam pomysłów już na synonimy wychłodzenia relacji) były spowodowane Januszowatością i byciu pizdą w mojej postaci. Teraz przez obojętność z mojej strony? Nie wiem, naprawdę.
P.s. bez spiny proszę, nie napalam się kompletnie na nic, obiekt badawczy przeznaczony do celów naukowych
P.s.2 przepraszam za błędy w składni, logice, itd. Jest już po pierwszej w nocy i naprawdę ciężko o tej porze skupić mi się nad sensem zdań.
P.s.3 przeczytałem to… pogubiłem się w tej relacji Mimo wszystko fajnie się wyspowiadać, ze wszystkiego. ulga