W końcówce 2015 poznałem dziewczynę, niska blondynka, niebieskie oczy, niewinna, skromna i dziewczęca, również dziewica, nigdy nie miała faceta. Poznaje ogólnie sporo kobiet, nie wyróżniała się jakoś szczególnie i nawet nie traktowałem jej jako tzw. "opcji", ale bardzo sie o mnie starała, więc dostała swoją szansę. Po kilku tygodniach spotykania, zabrałem ją na studniówkę. Głównie ze względu przez swoje złe wówczas towarzystwo(koleżanki) dziewczyna spiła się i krótko mówiąc zaliczyła zgona. Dzień później zerwałem z nią, wiadomo, powiedziałem, że potrzebuje dojrzałej kobiety, ze takie zachowanie jest nie do zaakceptowania i żegnam. W odpowiedzi tylko przeprosiny, błagania, krzyk i płacz.

Minął miesiąc, podczas którego ja zajmowałem się innymi kobietami, a Ona zajmowała się pisaniem i przychodzeniem do mnie, zebym dał jej szanse mimo tego, co zrobiła.

Po ponad miesiącu zrobiła coś co mi zaimponowało, pierwszy raz zamiast prosic, płakać, przyszła i powiedziała, że nie zgadza sie zeby to wszystko sie tak zakończyło, że to nie może być koniec. Nie od razu i bez większego entuzjazmu pozwoliłem jej odbudować to co zdążyła zepsuć.

Dowiedziałem sie, że na tej samej studniowce był jej kolega(swoją drogą, zajęty). Chciała go przytulic na pożegnanie, ale gość uderzył jej z językiem w usta. Odepchnęła Go, tak rzeczywiscie było - wszystko ok.

Miałem juz wiele kobiet, podczas gdy ja byłem jej pierwszym. Musiałem więc ją sobie jakoś 'wychować', żeby wszystko funkcjonowało jak powinno i żeby uniknąć jakiś dziecięcych zagrań.

Przez ponad 4 miesięce robiła dla mnie wszystko. Dosłownie wszystko. Seks na każdym spotkaniu, tydzień blowjoba jesli był okres(o nic nigdy nie prosiłem, sama do mnie przyjeżdżała, inicjowała każdy kontakt) Po drodze odwróciło sie ode mnie kilku kumpli(wielu jednak zostało) tak samo jak kolezanki w których towarzystwie kiedyś sie obracała, po czasie spędzonym ze mną sama z nich zrezygnowała i wiele zmieniła w swoim zyciu. Dotychczasowe przyjaciółki, rodzina, mówili jej, że bardzo sie zmieniła, zmieniła podejście do życia, spoważniała.

Prawdopodobnie przez 4 czy 5 miesięcy na każde 10 spotkań które ona proponowała, przypadało jedno moje. Prawie cała inicjatywa spadła na nią, ale była na tyle szczęsliwa, ze daje jej siebie, że nawet nie zwracała na to uwagi. Nigdy nie usłyszałem, że mogę się bardziej starąc, albo, że coś jest nie tak.

Wiele sie od niej dowiedziałem, nie było dnia, w którym by się do mnie nie odezwała i zawsze robiła to pierwsza. Interesowało ją moje życie, to czy zwyczajnie jestem szczesliwy, czy nie.

Po pewnym czasie usłyszałem, że mnie kocha. Przez nastepne tygodnie, że jestem najważniejszą osobą w jej życiu, że beze mnie by sobie nie poradziła(miała trudny okres w życiu), że nikt inny jej nie interesuje i nawet, że jestem jej pierwszym, jedynym i ostatnim. Wiadomo, że nigdy nie miękłem przy takich typu tekstach i zawsze jeszcze jakoś ją nakręcałem.

Zmieniła wszystko, dosłownie wszystko, mimo, iż wcale do niczego jej nie zmuszałem. Prowadziła się idealnie, rozsądniej dobierała przyjaciółki. Nie miała nawet kiedy mnie zdradzić, bo większośc czasu spędzała ze mną, stałem sie najważniejszym elementem jej życia. Wprowadziła mnie do swojej rodziny(co ja traktowałem z wielką rezerwą), zaczynano mnie traktować jako nowego członka rodziny(zachowywalem stosowny dystans) Jej rodzice bardzo mnie lubili i ewidentnie chcieli takiego zięcia. Wprowadziłem ją do swojego towarzystwa, Ona do mojego. Z czasem większośc moich znajomych stała się jej kolegami.

Wszyscy moi kumple byli zdania, że wygrałem jebaną loterię. Pytali jak ustawiłem dziewczynę w ten sposób, jak ją tak w sobie rozkochałem, jak mogę być po częsci draniem i wciąż sprawiać, żeby jeszcze bardziej sie jej podobać.

Dotarłem na tę stronę jakieś 6-7 lat temu. Od tego czasu wiele zmieniło się w moim życiu, a relacje z kobietami nieporównywalnie. Za każdym razem kiedy kończyłem jakiś związek, w momencie zerwania z kobietą wiedziałem już dlaczego to robie, co jest tego powodem, że na dłuższa metę to sie nie uda, lub, że po prostu to nie to. Kilka razy było ciężko i kilka tygodni zajmowało mi pozbieranie się, ale zawsze wychodziłem z sytuacji z twarzą.

Dziewczyna z którą się spotykałem była niesamowicie zazdrosna. Byłem jednak w stu procentach uczciwy. Dowiedziała się, ze kiedy z nią zerwałem po studniówce, miałem inne kobiety.

Te kobiety, kiedy bylem w związku, utrzymywały ze mną jakiś tam kontakt, powiedzmy kilka smsów na 2-3 tygodnie, pojedyncze niezobowiązujące rozmowy. Kilka razy w moim telefonie prawdopodobnie widziała, że mam z nimi jakis kontakt. Byłem jednak w stu procentach wierny i prędzej zerwał bym z nią i ustawił się z inną, niż ją zdradził.

2-3 tygodnie temu mielismy trudniejsze chwile. Okres się jej sp óżniał, mój od dawna zaplanowany wyjazd do Londynu pod koniec czerwca już się zbliżał. Miałem wyjechać na nawet 3-4 miesiące.

Przez cały ten czas zapewniała mnie, że dostała od życia najwiekszy prezent i byłem nim ja, że jestem najlepszą rzeczą w jej życiu i chociaż ciężko sie jej z tym pogodzić to zrobi wszystko, żeby utrzymać ten związek.

Mialem w głowie różne myśli. Z jednej strony z dziewczyny która ledwo mnie interesowała stała się istotną częścią mojego życia, a ja całym jej zyciem. Nigdy nie mówiłem, ze ją kocham, ale żyła wiedząc, że jest moja i wiedziała, ze jesli coś sie dla mnie liczy to tego nie zostawiam.

kilkanascie dni temu zapytałem jej, czy jest coś, jakiś fakt z jej życia o którym nie wiem, a gdybym się dowiedział, to to by mi sie nie spodobało i jeśli jest cos to ukrywa, to to jest ten moment w którym powinna mi powiedzieć.

Zaręczała mi, że mam wierną i oddaną kobietę, sam uważałem, ze przez to ze już kiedyś mnie zawiodła teraz szukam dziury w całym i po prostu czegoś się doszukuje.

W zeszły weekend poszliśmy na wesele, z jej strony. Na weselu po ponad 2 latach ochlałem się, odjebałem kilka rzeczy ale generalnie już na drugi dzień rano było w porządku.

Podczas poprawin miałem jej telefon. Tak po prostu naszła mnie myśl, żeby sprawdzic sobie z kim pisze.

W tym momencie pojawia się koleżka ze studniówki. Sporadyczne wiadomości, które on w 95% inicjował. Zapraszał ją na koleżeńską kawę, żartował, nawiązywał do tego, że juz kiedys prawie ją pocałował, a Ona BARDZO SUBTELNIE wtrąciła, że nic z tego bo jest zajęta. Ona przez caly czas, z tygodnia na tydzien przekładała tę kawę, ale gość nie odpuszczał. Rozkręcał się w swoich tekstach, żartując, że dostanie od niego po tyłku, nazywał ją swoim misiem yogi.

Finalnie nie doszło nigdy do żadnego spotkania między nimi. Miałem jednak na uwadzę fakt, że pytałem ją czy jest cokolwiek co przede mną ukrywa, a facet oferujący jej przytulanie i mizianie w ramach pocieszenia to ewidentnie jedna z takich rzeczy.

Spotkałem się z nią dzień po poprawinach, nie dając poznać, że wiem cokolwiek. Zapytałem ją kim dla niej jestem. Oczywiście - najważniejsza i najblizsza osoba na swiecie, kocha mnie.

Rzuciłem jej na twarz rozmowami które sobie skopiowałem, kazałęm jej czytać. Wyraziłem jasno, ze zostalem okłamany, upokorzony i oszukany. Że nie interesuje mnie, czy sie znim spotkała, czy nie, bo zakochana kobieta która nie potrzebueje nikogo innego na swiecie powinna jasno zaznaczyc granice koleżeńśtwa, lub olać typa, a nie zataić to przede mną.

W odpowiedzi był tylko krzyk, płacz, rzucanie się na mnie z pięsciami, ze to nie koniec, ze nigdy nie chciala sie z nim spotkac, ze nigdy by mnie nie zdradziła i że nie moge jej zostawic, bo sobie beze mnie nie poradzi.

Błagała nawet na kolanach

Kazałem jej wziąć wszystkie jej rzeczy i wyjsc z mojego samochodu, wybiegła z rykiem. Pojechałem, otworzylem szybę kazałem jej wziac wszystko co jej i zniknać.

Wsiadła spowrotem, powiedziała, że nie zrobiła nic złego, że ja też pisałem ze swoimi koleżankami i byłymi, że zrywam z nią bo to moja wymówka przed wyjazdem bo nie wytrzymał bym 4 miesiecy na wyjezdzie i ze nikt nie pokocha mnie tak jak ona, że ciągle łudziła sie, że mimo tego wyjazdu damy sobie radę i mozemy byc dalej razem.

Powiedzialem, ze to koniec i do konca tygodnia chce wszystkie swoje rzeczy. Tydzień już się kończy, więc czeka mnie spotkanie z nią.

Z jednej strony:

Był to najlepszy związek z moim zyciu i nie boje sie tego przyznac, sytuacja spierdoliła sie bo zaczęło mi zależeć na utrzymaniu tego zwiazku. Nigdy mnie nie zdradziła, nie spotkala sie z nikim (trudno określić, czy zamierzała to zrobić po moim wyjeździe, czy nie.) Zmieniła wszystko w swoim zyciu tak jak chciałem, zrobiła dla mnie o wiele wiecej niz poprzednie kobiety. Można powiedzieć też, że teoretycznie wyszliśmy na 1:1 - bo i ja pisałem z koleżankami, tak jak ona pisała z nim.

Z drugiej strony:
Wyjezdzam, otwieraja sie przede mna nowe perspektywy i moge zdobywac nowe kobiety. Pisała w tajemnicy z typem, który ewidentnie był na nią na palony i nie zgasiła jego entuzjazmu.
Mogła traktowac go jako wyjscie awaryjne, nie wiem. Porównałem też daty, kiedy z nim pisała i zdarzyło się jej z nim pisać kiedy była w moim pierdolonym domu.

OD każdego z was mogę usłyszeć 'zrobisz co uważasz, stary'
ale nie o to chodzi.

Każdy z nas w kwestii spraw na których mu zależy traci troche zdrowy rozsądek. Nie wiem jednak czy utratą zdrowego rozsądku jest zerwanie z nią za dwuznaczne pisanie sobie z kolegą(przy czym zdarzyło mi się robić to samo z koleżankami, bez zamiaru zdrady), czy utratą zdrowego rozsądku jest w ogóle zastanawianie sie czy dobrze zrobiłem zrywając z nią.

Ta strona i wy, mniej czy bardziej doświadczeni PUAsi zawsze dobrze mi doradzaliście, czy to krytyką, czy uznaniem.

Chce poznać wasze spojrzenia na sprawę zanim sie z nią spotkam i zanim (najprawdopodbniej) ona poprosi o jeszcze jedną szansę.