Czołem!

Na wstępie dodam, że jestem po paroletnim związku i w kolejny na razie nie chce mi się pakować. Niemniej coś wisi w powietrzu, przynajmniej tak czuję. Nie chcę niczego przyspieszać, niech to ma swój bieg, no ale do rzeczy...

Pół roku temu w firmie, w której wówczas pracowałem pojawiła się nowa, jak się okazało, fajna dziewczyna. Od razu złapaliśmy bardzo dobry kontakt. Nie patrzyłem na nią inaczej jak na kumpelę, wszak w pracy chujem się nie wojuje. Po trzech miesiącach jej pobytu w firmie złożyłem wypowiedzenie, nie informując o tym nikogo poza bezpośrednim przełożonym oraz prezesem. Nazajutrz informacja ta została przedstawiona oficjalnie, ale nie przeze mnie. Wychodzę z firmy, żegnam się z ludźmi i nagle ni stąd, ni zowąd pojawią się ona, łapie mnie na schodach na ramię i rzecze – że jak to odchodzę, dlaczego, sugerując, żebyśmy poszli pogadać na zewnątrz, to mnie odprowadzi. No i tak pogadaliśmy kilka minut o powodach mojego odejścia. Że w sumie to mnie rozumie, bo widzi, że chcę się rozwijać i podoba jej się to, że jestem ambitny. Kończąc zapytała, czy wybieram się na wyjazd firmowy (był organizowany w miesiącu, w którym byłbym już na wypowiedzeniu). Pierwotnie miałem nie jechać, ale jeszcze przed tą pogadanką zmieniłem decyzję. Jej z kolei powiedziałem, że nie jadę, chcąc zobaczyć reakcję. Reakcja była – jak już można się domyśleć – taka, że nalegała, bym pojechał choć na jeden dzień. Uśmiechnąłem się, dodając, że się zastanowię i zobaczymy. Pożegnaliśmy się.

W międzyczasie zorganizowałem pożegnanie dla ekipy, na które też ją zaprosiłem. Na początku siedzieliśmy z dala od siebie, ale nim się spostrzegłem była non-stop w okolicy mojej osoby, zagadując etc. (podobnie wyglądało to na wyjeździe). Mijały dni, tygodnie, zorganizowałem jeszcze jedno spotkanie, tym razem w pubie. Została zaproszona, ale nie mogła wpaść. Po tygodniu napisała do mnie, że bardzo mnie przeprasza, że nie mogła się zjawić, dodając, że ma wielką nadzieję, że będzie nam dane jeszcze nieraz się spotkać. No i fajnie. Mijają kolejne dni i pisze wprost, czy mam ochotę na disco. Odpowiedziałem, że mam nieco inne plany, ale niewykluczone, że będę mógł się zjawić przed północą. Tak też się stało, było w porządku, całkiem zabawnie, był dotyk. Poznałem jej przyjaciół, w tym przyjaciółki – trochę z nimi pobajerowałem na jej oczach. Zniknęliśmy na godzinę z parkietu, rozmawiając przy piwku. Wypad jak najbardziej udany.

Ostatnio z kolei cisza z jej strony, cisza z mojej strony, aż tu nagle pisze do mnie, czy wybiorę się z nią i jej ekipą na sylwestra w góry. Chcąc wybadać temat, kto jedzie zasugerowałem ludzi, którzy są naszymi wspólnymi znajomymi, odparła, że ich nie pytała, bo czasu na decyzję jest bardzo mało etc. Odpowiedziałem twierdząco, że jadę (przeogromnie się ucieszyła), toż co mi szkodzi? Będą też inne wolne dziewczyny, więc tym bardziej warto się wybrać.

Przechodząc do sedna – jest zainteresowana, to widać, pytanie do Was – jak tego nie spierdolić? Nie chcę jej zlewać, ale też nie chcę jej dawać zbyt wiele atencji.