Ciekawość po prostu.
Jak czuję, że moje żarty, anegdoty, czy to co opowiadam o sobie odbija się o ścianę, kobieta nie pyta sama z siebie o to co robię i odpowiada zdawkowo na moje pytania, to czuję że nie ma zainteresowania i raczej nic z tego.

Wtedy nawet jak się sama odezwie po fakcie to mam wrażenie że coś jest nie tak, tak jakby inne opcje się jej wyczerpały i bierze opcję rezerwową.

Musisz się trochę otworzyć, bez tego nie ma szans na wytworzenie jakiegokolwiek połączenia.

Jak będziesz analizować i chodzić taka obsrana to będziesz miała obsrane randki, jak chcesz to zmienić to nabierz akceptacji i odwagi i rób to na co masz ochotę.

Przyjmij ad hoc założenie, że facet Cię lubi/podobasz mu się, a w dalszym ciągu zachowuj się naturalnie, mając w głowie takie przekonanie. Mi to bardzo mocno pomogło z kobietami, myślę że powinno również działać w odwrotną stronę.

Myślę, że bardziej powinnaś się skupić na tym, co będzie dla Ciebie odpowiednie. Jeżeli jesteś nieśmiała, to próba zmiany Twojego charakteru na jedną randkę może wyjść sztucznie.

Najlepiej zainteresowanie pokażesz w zwykłej rozmowie, jak będziesz na luzie, to randka, im bardziej będziesz wyluzowana tym lepiej
Domyślam się, że takie coś już zrobiłaś, skoro to randka i oboje dobrze się czujecie w swojej obecności/rozmawiając ze sobą
Jeżeli Twój problem z nieśmiałością polega na tym, że jak druga osoba mówi, to Ty siedzisz cicho i nagle ta cisza staje się niezręczne, to zapytaj o coś związanego z omawianym tematem. Pokażesz, że słuchasz, że druga osoba Cię interesuje itd. O tematach na randkach chyba nie muszę się rozpisywać.
Dalej, jeżeli wszystko będzie zmierzało w kierunku drugiej randki rozmowa sama zacznie się kleić.

A jak spotkanie będzie udane i nie wyjdzie to z inicjatywy chłopaka, to możesz sama wyjść z pytaniem, kiedy ma czas następnym razem. Ale pamiętaj, że faceci to zdobywcy (wiem, jak to brzmi) i przejmowanie inicjatywy "za bardzo" może okazać się błędem.

Zamiast myśleć co ja mogę zrobić żeby mu pokazać że jestem zainteresowana to trzeba pomyśleć jak budować swoją atrakcyjność tak by to on był zainteresowany...

Mnie generalnie zadowala jak nie tyle na pierwszym spotkaniu kobieta wypytuje czy ciągnie temat, bo nawet pasuje mi ten układ, że na początku to ja jestem tym napędem. Za to jeśli po spotkaniu, przy kontakcie czy to telefonicznym czy po prostu na kolejnym spotkaniu, dziewczyna nawiązuje do jakichś tematów, które poruszałem w pierwszych rozmowach to znaczy, że słuchała i coś zapadło jej w pamięć = jest zainteresowana.

Z takich doraźnych to dotyk. Jeśli odpowiada na mój dotyk swoim dotykiem lub pozytywnie reaguje na moje ruchy No to chyba bardziej zielone światło już się nie zrobi. To jest najlepszy wyznacznik.

Również uważam, że nie istnieje bardziej oczywisty znak sygnał od dotyku. Nie musi to być od razu nie wiadomo co, wieszanie się na sobie, lizanie czy obmacywanie. Na pierwszej randce wystarczy jedno "przypadkowe" położenie ręki na ułamek sekundy i nie ma co się spinać czy na pewno to zauważył, czy na pewno zadziała... Zauważy i zadziała, o to możesz być spokojna.
Jednym z elementów zestawu testowego na pierwszą randkę, który sam stosuję, jest właśnie prowokowanie różnych sytuacji w których dotyk może i powinien się pojawić. Zwykle jest to u mnie standardowy pakiet otwierający "plażing" w skład którego wchodzi przywitanie, jazda samochodem, spacer brzegiem morza, siedzenie na plaży, jakaś kawa/gofry/lody/cokolwiek, powrót samochodem, odprowadzenie pod dom, pożegnanie, koniec. Jeśli podczas wykonywania tych wszystkich czynności ani razu nie pojawi się kontakt fizyczny, który uznam za celowe działanie z jej strony (może to być chociażby zetknięcie udami na ławce czy włażenie na siebie idąc po jebanym piasku) najczęściej jest to ostatnie nasze spotkanie i po temacie. Tracę zainteresowanie i już się więcej nie odezwę, one przeważnie też nie czyli wszystko jasne.
Drugie z czym się zgodzę, to na pewno aktywny udział i obustronne zaangażowanie w spotkanie. Nic mnie tak nie wkurwia jak marnowanie czasu na siedzenie z nabzdyczoną królewną, która przyszła posiedzieć, wypić kawę i popatrzeć jak się przed nią prężę i wyginam, żeby jej zaimponować. Kiedyś jeszcze uważałem, że dżentelmenem trzeba być do końca i pomimo wszystko nie dać po sobie poznać, doprowadzić spotkanie do końca i mówi się trudno. Ale to było kiedyś. Dzisiaj, kiedy już mam pewność, że i tak nic z tego by nie było, czekam tylko na jakiś krzywy ruch albo tekst i od razu się odpalam kończąc randkę, którą zapamięta na długo jako jedną z najgorszych na jakie poszła. O dziwo kilka razy po takich akcjach, panny chyba sobie przemyślały swoją chujową postawę i po paru dniach milczenia same zaczynały za mną latać, no i z jedną z nich nawet się zaręczyłem dwa lata później, ale... Generalnie nie polecam.
Rzadko kiedy się opłaca granie głupa kalkulując co mam mówić, czego nie, co wypada, a co nie, jak się zachowywać, a jak nie zachowywać, żeby... Żeby co? Jeśli szukasz czegoś poważnego na dłużej, być może na życie nawet, to radzę dać sobie spokój z odgrywaniem ról i kombinowaniem jaki/jaka powinienem być, żeby spełnić czyjeś oczekiwania, bo to jest droga donikąd. Zawsze i bezwzględnie należy mówić otwarcie i szczerze o tym czego się chce, żeby potem nie mieć tego czego się nie chce. Pewnie, że to nie jest dobry sposób na zainteresowanie sobą każdego, ale raczej nie ma lepszego sposobu na znalezienie tego właściwego, przy którym czujesz od razu, że to jest to, że to jest ten z którym chcesz być, a nie kolejny jakiś nijaki co się pospotykasz z braku laku i wiadomo od razu, że nic z tego nie będzie.
Ogólnie miłość i związki są jak pierdzenie. Jeśli robisz to na siłę, gówno z tego wyjdzie.