Hej.

Jakiś czas temu podjąłem pracę w korporacji, która, na tamten moment, wydawała się być bardzo atrakcyjna. I faktycznie, do pewnego czasu tak było, ale jasnym jest to, że nic nie mogło trwać wiecznie. Po pierwszych obiecujących miesiącach zaczął się smród, który właściwie ciągnie się za mną do dziś.

Nie będę owijać w bawełnę i od razu przejdę do sedna sprawy - poznałem tam dziewczynę, w której się zauroczyłem i to głównie o nią chodzi w tej historii, ale nie tylko. Właściwie to ona zaczęła mnie podrywać, a ja potem zrobiłem to samo. Na początku dogadywaliśmy się świetnie i ewidentnie widziałem, że jest mną bardzo zainteresowana, gdzie niejednokrotnie dawała mi tego typu sygnały. Problem jednak zaczął się wtedy, gdy zacząłem się za bardzo w to wszystko wkręcać, a co za tym idzie, zaczęło mi na niej zależeć. I tutaj jest całe clue sprawy - zacząłem być zazdrosny, gdy gadała z innym gościem, wychodziła na przerwę itp., co samo w sobie jest jakimś szaleństwem, ale emocje wzięły górę. Od tamtego czasu obniżyłem nią zainteresowanie, ale dalej trzymałem kontakt, ponieważ nie chciałem, mimo wszystko, tracić z nią relacji, bo do tego momentu była naprawdę w porządku.

Gdy obniżyłem nią zainteresowanie, starała się nawet jeszcze bardziej, bo i zaprosiła mnie na wspólny wypad po pracy, na co się mimo wszystko zgodziłem, bo mi na niej zależało i nie myślałem wtedy w pełni racjonalnie. Okazało się jednak, że w następnym tygodniu wyjebała na mnie focha (nie odzywała się do mnie w pracy w następnym tygodniu w ogóle) i słowem (do dziś) o niczym nie wspomniała. Napisałem wtedy do niej czy jest jakiś problem, a ona mnie zbyła tym, że ma dużo pracy i dlatego się mało odzywa, w co oczywiście nie uwierzyłem. Po tej sytuacji sam zacząłem mieć co do niej mieszane uczucia, a potem, gdy zaczęła się znowu narzucać po tej akcji (pisała jakby nic się nie stało i podrywała mnie dalej), to już mnie zaczęło wkurwiać i urwałem z nią kontakt na jakiś czas.

Moim zdecydowanym błędem było to, że odnowiłem kontakt po jakimś czasie i z nią normalnie rozmawiałem, gdzie ona dalej mnie podrywała i pisała miłe wiadomości. Sęk jednak w tym, że fizycznie dalej nie chciała mnie widzieć i to było bardzo dobrze widoczne, bo uciekała przede mną w większości przypadków. Ponownie napisałem, żeby wyjaśnić jak jest i żeby napisała mi szczerze czemu się tak zachowuje, ale kolejny raz mnie okłamała i wcisnęła jakiś kit, którego już nawet nie pamiętam, bo się wtedy za bardzo wkurwiłem. Ogólnie nie będę przytaczać całego kontekstu rozmowy, ale złamała jeszcze kilka zasad, o które sama prosiła i wykazała się zwykłą hipokryzją, a to jest już niestety niewybaczalne.

Po tych akcjach już miałem jej dość i kompletnie na nią wyjebałem jajca, gdzie ona dalej chciała mieć ze mną kontakt. Zaczęła się wypytywać moich znajomych dlaczego taki jestem i czemu już nie rozmawiamy ze sobą. Wspomniała nawet jednemu mojemu przyjacielowi, który potem mi przekazał to info, że ją onieśmielam, sugerując niejako że dlatego zachowuje się w ten, a nie inny sposób.

No i do brzegu, bo ten wpis jest zdecydowanie za długi - ona mnie teraz niemiłosiernie wkurwia i nie chcę jej widzieć nawet na oczy. Problem jest w tym, że wspólnie pracujemy i gdy ją widzę, to zbiera mi się po prostu na wymioty. Nie chcę mieć z nią jakkolwiek do czynienia, bo z kłamcami, nieudolnymi manipulatorami i hipokrytami się nie zadaję, a tłumią się we mnie całkowicie złe emocje, gdy tylko mam jechać do pracy. W dodatku moi przyjaciele ją lubią, bo de facto nie zrobiła im nic złego. Spoko, sam nie zabraniam im żadnych relacji z nią, ale oni nie zrozumieją w pełni mojego problemu, bo darzą ją jakąś sympatią.

Kluczowe pytanie - jak całkowicie emocjonalnie się od niej odciąć, by stała mi się obojętna? Przestałem jej odpisywać, traktuję ją jak powietrze, staram się nie rozmawiać o niej ze swoimi znajomymi, ale dalej jestem jakoś emocjonalnie zaangażowany i reaguję złością. Dalej też, niestety, mi trochę na niej zależy, co jest w ogóle najśmieszniejsze w tej całej absurdalnej historii i przez to głównie czuję się źle.

Oprócz tego mam wrażenie, że niektórzy ludzie z pracy krzywo na mnie patrzą odkąd mam z nią chłodniejsze relacje. Są niemili i generalnie nie tacy, jak wcześniej. Obrażają się o jakieś gówna albo specjalnie robią na złość, gdzie oczywiście staram się prostować takie głupie zachowania.

Drugie pytanie - jak odciąć się emocjonalnie od tych ludzi w pracy, którzy mnie wkurwiają i robią specjalnie pod górkę? Nie mam z nimi żadnych relacji i nie chcę mieć, ale też nie zamierzam codziennie chodzić do pracy wkurwiony i zły, bo w takim tempie to osiwieję do trzydziestki.

Wiem, że cały ten wpis jest absurdalny. Wiem, że nie powinienem zaczynać niczego w pracy. Wiem, że zauroczenie się w osobie, z którą się nawet nie spało, nigdy mi się nie zdarzyło do tego momentu. Wiem, że samo to w sobie jest zabawne. Wiem, że sytuacja jest chujowa, a ja się z tym wszystkim męczę i odbiera mi to chęć i radość z pracy, którą naprawdę lubię. Wiem też, że całkowite odcięcie się od niej i innych na razie nie pomogło, efekty są mizerne.

Proszę o dobre rady.

Pzdr,
belford.