Długo się zastanawiałem nad napisaniem tego tematu, jednak czuję sie frajerem jeśli chodzi o moje kontakty z dziewczynami.

Może zacznę od przedstawienia mojej osoby i mojego problemu. Jestem nieśmiały (głownie w kontaktach z dziewczynami), mam duzo kompleksów (wada wymowy, zgryzu...), bardzo się przejmuje opinią innych.

Mój problem rozpoczął się w gimnazjum kiedy byłem wyśmiewany przez "kolegów" i wtedy zamknąłem się w sobie. Nie utrzymywałem kontaktów z innymi, siedziałem głownie w domu a na propozycje jakiś wypadów zawsze wymyślałem jakieś wymówki, byle nie spotykać sie z innymi. Nie lubiłem sie udzielać zawsze stałem gdzieś z boku. Sytuacja poprawiła się w liceum, jednak prawdziwa poprawa nastąpiła w lutym tego roku, kiedy wyskoczyłem z kumplami na miasto. W tym momencie coś we mnie pękło i postanowiłem zmienić swoje dotychczasowe życie. Zacząłem wychodzić z domu i poprawiły się moje stosunki z koleżankami z klasy. W tej chwili utrzymuje stały kontakt z 4-5 kolegami i czuje że zaczynam się cieszyć życiem. W domu nie potrafię wysiedzieć i dzień bez chociażby spaceru po mieście jest dla mnie straconym. Polubiłem chodzić do szkoły ( tak naprawdę, sam się dziwie ). Zacząłem zauważać spojrzenia nieznanych dziewczyn na mnie.

Jednak boję sie podejść i z nimi porozmawiać, gdyż zostało we mnie to, że byłem kiedyś wyśmiewany. Chciałbym nie przejmować sie opinią innych o mnie, jednak o ile spływa po mnie opinia facetów to opinią dziewczyn bardzo się przejmuje. Bardzo często gdy idę ulicą i mijam dziewczyny, które się śmieją to wydaje mi się, że to ze mnie się śmieją (wiem, że to głupie, jednak jest to silniejsze ode mnie). Będąc na przystanku chciałem się zapytać spotkane tam dziewczyny o godzinę, jednak mój brak pewności siebie i wada wymowy (bardzo jest to dla mnie frustrujące) nie pomagały mi tego zrobić. Później miałem do siebie wielkie pretensje ze tego nie zrobiłem, jednak tak jest za każdym razem. 

Być może ktoś ze strony miał/ma podobny problem do mojego. Będę wdzięczny za wszystkie porady.

Pozdrawiam