Masło maślane w tytule, masło maślane w głowie. Chociaż w głowie to już raczej sraczka- stało się. W ostatnim wpisie mówiłem o planowanym spotkaniu z byłą, do spotkania doszło, rozegrane dokładnie tak jak chciałem- na chłodno, zero uczuć, pełna obojętność, rasowy skurwysyn z krwi i kości. Zaproponowała, żeby pojechać do mnie. odmówiłem, poszliśmy na spacer do parku. Pogadaliśmy o tym co u nas, o pracy, szkole, takie pierdolenie jak nie wiadomo o czym gadać.
W pewnym momencie się w końcu złamałem i zadałem pytanie które mi latało po głowie od momentu gdy zapytała czy się z nią spotkam- "Czy chciała się spotkać tylko żeby odebrać ode mnie swoje rzeczy? Bo jeśli tak to mam je przy sobie, w torbie i może iść do domu, bo znudziła mnie rozmowa o niczym.". Dziewczynę w tym momencie strasznie widać zatkało, nie wiedziała co powiedzieć, wykrztusiła z siebie że musi ze mną porozmawiać w spokoju. No dobrze, więc poszliśmy do mnie.
Siedzimy, herbatka, gadamy znowu o pierdołach, poziom poirytowania rośnie, w końcu nie wytrzymuje- pytam o czym chciała porozmawiać, bo zaraz znowu powie, że późno i będzie musiała iść a mnie to kosmicznie wkurwia. Chwila ciszy, dziewcze spuszcza głowę i zaczyna. Tęskniła, brakowało jej mnie, potrzebuje mnie i przeprasza za to, że zerwaliśmy przez nią. Ja spokojnie słucham, miłe słowa, liczyłem trochę na nie, ale nie działają jak powinny. W końcu rzuca mi się na szyję, tuli mocno, czuję, że płacze. Jedyne co robię to wzdycham, ona wstaje, gasi światło, siada mi na kolanach, zdejmuje bluzkę i mówi wprost, że chce mnie. To co było dalej zamknę w słowach- jestem tylko facetem. 40 minut i 4 orgazmy później mówi, że naprawdę nie chciała mnie zranić zerwaniem i chce do mnie wrócić. Wiedziała co robi, bo w takim momencie tarcze antysucze są jeszcze wyłączone. Zgodziłem się po tym jak mówi, że w końcu zrozumiała, że jej na mnie zależy. Cieszyłem się z tego, że rozegrałem to tak jak chciałem, że wróciła jak przewidywałem, byłem z siebie po prostu dumny. Całe 3 dni. Później wszystko powoli zaczęło wracać do starej 'normy'. Po pewnym czasie zaczęły się nieporozumienia- ona uważała, że się nie możemy dogadać (a sama zawsze zmieniała temat, bo 'nie lubi rozmawiać o problemach, a w związku nie powinno być w ogóle problemów'), później zaczęły się coraz większe pierdoły- tak jak kiedyś denerwował jej mój brak zdecydowania i zdania tak teraz słyszę, że nie liczę się z jej zdaniem i opinią. Nie jestem strasznie oporowym facetem- są rzeczy, które mogę dopasować do kobiety by żyło nam się lepiej, ona z kolei twierdzi, że zmienianie się dla drugiej osoby nie wchodzi w grę, bo nie o to w związku chodzi- trzeba się dobrze dobrać a nie zmieniać (może i miała trochę racji, ale nadal uważam, że nie ma czegoś takiego jak związek idealny- zawsze trzeba coś doszlifować, żeby się nie pokaleczyć). Coraz częściej słyszę słowa 'co się z nami dzieje', podczas jednego ze spotkań dochodzimy do wniosku, że popracujemy trochę nad nami.
Cały czas mam to nieprzyjemne uczucie, które mam zawsze, gdy zbiera się na rozstanie. Spotykamy się u mnie, oglądamy jakiś film, tulimy się, jest miło. Zastanawia mnie dlaczego ostatnio nie odbierała ode mnie telefonu, mówi, że poważnie rozmawiała z mamą i nie mogła. Pytam o czym, po chwili zastanowienia mówi o jakimś wyjeździe ze znajomymi na Słowację na sylwestra, niestety nie ma teraz an to funduszy, ale to lepiej o będzie więcej na jej wyjazd do stanów w wakacje.
CO KURWA!?

Zatkało mnie w tym momencie jak ubikację, w której ktoś chciał spuścić naraz całą rolkę papieru toaletowego. Jak to kurwa ona planuje takie rzeczy i mi nawet nie mówi, co to za związek do chuja!? Przestaję się do niej odzywać na resztę wieczoru, odprowadzam ją do domu, na pożegnanie rzucam 'pa' i odwracam się na pięcie, wracam do siebie. W międzyczasie piszę jej smsa z żalem o to co zrobiła . Nie odzywamy się do siebie kilka dni, w końcu ona proponuje spotkanie.
Tym razem spodziewałem się czegoś miłego, sprzątam u siebie, przygotowuję wino i kolację na zgodę. Rzeczywistość jak zwykle musiała mi przyjebać z pośladka w ryj- tym razem przyszła po swoje rzeczy, chce zrywać i takie tam. To co się dalej stało było najbardziej pojebaną rzeczą w historii ludzkości...

Zaczynamy rozmawiać o zerwaniu, bawimy się gumką do włosów, śmiejemy się, żartujemy, obmacujemy, całujemy, jeszcze trochę i doszłoby do seksu na zerwanie (co to kurwa jest!?). Ona znowu mnie prosi o to bym został jej przyjacielem, jednak nauczony mądrościami z życia wiem, że nie mogę się zgodzić. Więc ona wychodzi z propozycją pozostania kochankami, nie wiem co o tym myśleć, ostatecznie mówię, że jeszcze zobaczymy, na razie musimy się przespać z tymi emocjami. Pierwszy raz doprowadzam ją do płaczu, którego nie jest w stanie powstrzymać, ucieka do domu, cisza.

Kilka dni później pisze do mnie w pracy czy na nią poczekam, bo możemy razem wrócić do domu. Godzę się jak ostatnia parówka. Pyta co u mnie, jak się trzymam (jakby chciała sprawdzić czy jestem mocno po niej załamany), mówię, że bywało lepiej, ale i bywało gorzej, same wymijające odpowiedzi, żadnych konkretów. Rozmawiamy znowu o studiach, pracy, problemach w domu- papka dla przyjaciółki. Dojeżdżamy do przystanku, żegnamy się po prostu 'pa', ja stoję i patrzę jak odchodzi, ona się odwraca i pokazuje mi, że mam iść do domu. Dziwnie się z tym czuję, zamieszała mi trochę w głowie, sprawiła, że znowu o niej myślę. Późnym wieczorem tego dnia pisze do mnie na fb, mówi, że chce się przytulić i takie tam. Przekonuje mamę, że przyjdę się z nią pouczyć, idę. Docieram ok godziny 1 w nocy, zachodzimy do niej. Do godziny ok 4 robimy jakieś tam rzeczy, ona sprawozdanie z biologii, ja sprawdzam gdzie się pomyliła w sprawku z fizyki, zabijam jakoś czas. W końcu przypomina sobie po co chciała się spotkać, kładziemy się, tulimy, trochę rozmawiamy, w końcu ona zaczyna coś kręcić, wiem o co chodzi i każę jej powiedzieć wprost, całujemy się i kochamy do 6 rano, na 13 mam do pracy, trudno, pospaliśmy trochę i trzeba wstawać. Rano trochę dziwnie, znam tą zniezręczność sytuacji już z przygód na jedną noc, wiem o co chodzi...
Zniszczyła mnie wewnętrznie, nie wiem co myśleć i myślę o niej, mimo, że zerwaliśmy. Idealizuję ją w swojej głowie mimo, że nienawidzę jej każdą komórką mojego ciała. Za każdym razem, gdy już prawie uruchomię tarczę antysuczą ona pisze na gg i mnie zabija wewnętrznie. Dziś na fb zobaczyłem, że zarywa do niej jakiś typ- aż mnie wykręciło w środku. Nie chcę jej znać, nie chcę jej widzieć, nie chcę o niej myśleć, chcę wrócić do tego co robiłem gdy poprzednio zerwaliśmy- mieć wyjebane i dbać tylko o siebie, ale nie potrafię się zebrać w sobie i powiedzieć jej stanowczo 'spierdalaj z mojego życia'. Gdzieś w środku chyba liczę na to, że wróci i czekam na to. Ale wiem, że nie wróci, jestem rozerwany i dłużej już tak nie mogę.