Super weekend nie skończył się na mojej współlokatorce:) W ostatnią niedzielę w autobusie z Bydzi do Płocka usiadłem koło atrakcyjnej młodej dziewczyny. Nie byłem nastawiony na podryw, bo czułem już koniec udanego weekendu. Tym bardziej, że miałem dwu i półletnią przerwę w zagadywaniu w autobusie (łącznie w karierze tą drogą zagadałem 6 dziewczyn, z czego z żadną się więcej nie udało mi spotkać mimo że wziąłem prawidłowy nr telefonu). Do rzeczy. Zawsze staram się choć usiąść k. ładnej laski w autobusie i po prostu posiedzieć bok w bok w takim towarzystwie. Zapytałem przechodząc czy wolne miejsce. Ona, że tak i poprosiła mnie, żebym wrzucił jej uprzednio leżące na moim siedzeniu białe futerko na górę. No i 5 minut ciszy. W końcu ja nic nie planuję a jeszcze autobus wypchany do pełna ludźmi. Po tych 5 minutach ona pyta mnie czy wiem jak rozłożyć fotel do tyłu. Ja sprawdzam na swoim gdzie ten magiczny przycisk. Znalazłem i pokazuje mniej więcej. Ona wskazuje siedzenie po przeciwnej stronie i mówi "Pokaż mi na tym". Pokazałem i zamilkłem. Ona zaraz sprawdza po swojej stronie (siedziała przy oknie) i mi mówi, że u niej tego nie ma. Skierowałem lekko swoją rękę w jej stronę i pytam czy mogę. Ona przytaknęła. Macam za fotelem szukając przycisku do rozkładania oparcia i chcąc nie chcąc oparłem swoją rekę na jej udach. Nie znalazłem i znów cisza na jakieś 5 minut. W tym czasie czułem, że być może tracę jakąś szansę, ale kompletnie nie byłem nastawiony i przyznam brakowało mi trochę odwagi. Przez te 5 minut ciszy ja byłem odchylony od niej dosć wyraźnie w stronę przejścia i nie patrzyłem w ogóle w jej stronę. Czułem za to ze dwa razy jej spojrzenie na sobie. Dalej twardo tchórzę. Ona nagle mnie prosi, żebym podał jej płaszcz z góry, bo jej zimno. Wiedziałem, że od początku w autobusie było zimno;) Miałem wrażenie, że ona mnie prowokuje, żebym zagadał, a ja głupio się jakby bronię. Podałem jej ten płaszcz i sam już do końca nie pamiętam jak się gadka otworzyła. Bodajże ona coś wspomniała, że jest zmęczona, a ja że też po wczorajszych baletach. Ona na to "A gdzie byłeś?" Ja, że w Vanili. Ona "Ja byłam z koleżanką w Savoy. Nigdy nie byłam w Vanili. Chciałabym tam pójść, ale nie mam z kim". Ja na to "Możemy się tam razem kiedyś wybrać (czy jakoś tak). Ona "Ale ja mam narzeczonego" i zaraz pytanie "A Ty masz dziewczynę?". Po chwili ona do siebie "Chociaż w sumie czemu nie". I dodała zalotnie "Zobaczymy. Teraz będę w Bydgoszczy na weekend k. 15 stycznia" Dodam, że po prostu studiuje w Bydzi zaocznie. Czułem, że za wcześnie na nr tel. Po 10 minutach naszej rozmowy użyła już słowa seks w kontekście rzekomych celów dziewczyn chodzących do Vanili (z tego co słyszała). Całej rozmowy już nie pamiętam, a gadaliśmy prawie bez przerwy trzy godziny (do czasu kiedy musiała wysiąść). W międzyczasie się przedstawiliśmy sobie. Ona sama jakoś powiedziała, że ma 19 lat. Na moje pytania nigdy nie odpowiadała typu "tak". Zawsze temat lekko rozwinęła. Z kolei moje nazwijmy opowiastki wysłuchiwała z dużym zaangażowaniem. Często sama zadawała pytania i opowiadała o sobie lub o czymś. Naprawdę fajnie i wesoło nam się rozmawiało. Kina w ogóle nie stosowałem, bo czułem cały czas tego jej narzeczonego, o którym chyba ze dwa razy jeszcze wspomniała podczas rozmowy. Mimo mojego sceptycyzmu do takich wniosków miałem dość mocne wrażenie, że ten narzeczony nie istnieje, że to ST. W czasie rozmowy stwierdziła też nie pytana "Cieszę się i fajnie, że mnie zagadałeś. Nawet mi spać się odechciało". Wtedy zostało już ok. 15 minut do jej miejscowości (Lipno) i poczułem, że to zarówno czas najwyższy jak i dobry moment (po tym nazwijmy komplemencie z jej strony) domnknąć. Już chciałem powiedzieć "Mam nadzieję, że się jednak zgodzisz i pójdziemy razem do Vanili", ale przypomniałem sobie coś z tej strony i powiedziałem "W takim razie 15-tego idziemy do Vanili". Ona "Jeszcze zobaczymy. Tylko nie myśl, że przyjdę sama". Ja na to "Wolisz w piątek czy w sobotę? W sobotę więcej ludzi ale fajniejsza muza". Za chwilę podaję jej tel. i mówię "Wpisz mi swój numer telefonu". Ona na to "O nie! Nie daję numerów telefonu". Ja ponawiam "No wpisz. Musimy się jakoś zgadać". Ona twardo "Sorki, ale nie. Takie mam zasady. Masz NK? Znajdziesz mnie tam jak wpiszesz to i to (nie chcę ujawniać czym jest to)" Już nie pamiętam co dokładnie powiedziałem, ale coś wspomniałem, że to według mnie nic wielkiego dać tel., że to nie takie bardzo osobiste. Tu nie ukrywam zacząłem po raz pierwszy w tej rozmowie robić się lekko needy i poczułem w sobie małe (ale jednak) zdesperowanie. W końcu wszystko ładnie zmierzało. Szybko się jednak ogarnąłem. Nie waż się Przemek prosić i odpuściłem. Po 10 sekundach ciszy Ona sama "W sumie czemu nie" Wyjmuje swój tel. i mówi "Ale podaj mi swój numer, bo ja swojego nie pamiętam". Ja podałem, a ona też sama z siebie puściła mi gonga i przypomniała swoje imię. Ja powiedziałem, że odezwę się do niej parę dni przed tym weekendem (15 tego stycznia) i się zgadamy jak się zgodzi. Chciałem jeszcze ironicznie dodać "Lubię dziewczyny z zasadami":) Ale się powstrzymałem. I teraz dwie ważne sprawy. Po pierwsze kiedy się odezwać? Stosując metodę dwóch dni powinienem się wtorek najpóźniej środa odezwać. Z drugiej strony to nie był klasyczny przypadek, bo jest ten "narzeczony" itd., a poza tym zadeklarowałem już, że się odezwę kilka dni przed "umówionym" weekendem. Czy jeśli zadzwonię bądź napiszę wcześniej to czy nie zrobię się needy? I ona jeszcze pomyśli, że liczę na coś więcej, się spłoszy i dupa ze wspólnej zabawy w Vanilli. Jest dylemat co? Druga sprawa to prosiłbym o pobieżną analizę jej wypowiedzi, które tu zawarłem. Czego mogę się spodziewać według Was, według Waszego doświadczenia?