Mężczyzna to poszukiwacz kobiet. Jednak kiedyś może przypaść mu w życiu inna funkcja. Może urodzić mu się córka. Co wtedy się dzieję? Z łowcy staję się wychowawcą, wzorem i drogowskazem. Jest jej pierwszym mężczyzną, którego darzy miłością, rodzinną. Aczkolwiek miłością.
To ojciec jest wyznacznikiem mężczyzn. Przez przynajmniej 10-13 lat on jest najważniejszy jako mężczyzna. Później dostrzega rówieśników. Jednak wielu ojców rozpieszcza córki, albo oddaje je po opiekę żony. To pierwsze sprawia, że wychowują księżniczki, które do ojca mają miłość
i szacunek. One wiedzą, że mogą na niego liczyć. Grają tu ważną rolę więzy krwii. On zawsze będzie jej ojcem. Jednakże na partnerów będzie patrzyła przez pryzmat ojca i tym samym będzie od nich wymagała bardzo dużej atencji, obsypywania prezentami, zwracania się tylko pozytywnego, a jakiekolwiek zwracanie uwagi
będzie brała za obrazę majestatu. Jeśli on nie będzie chciał być jak ojciec to wcześniej czy później zostanie wymieniony na model podobny, który znowuż może zostać uznany za niemęski. W drugim wypadku kiedy mężczyzna oddaje córkę tylko pod wychowanie kobiety to ta widzi coraz bardziej stosunek
nie matki do ojca, ale żony do męża, który w wielu małżeństwach objawia się brakiem szacunku i postawą roszczeniową. Córka zauważa, że od mężczyzny trzeba wymagać, ale sama nie musi nic dawać. Ona nie musi się starać. To mężczyzna ma wszystko robić. Potem właśnie tak zachowuje się do swoich partnerów.
Chcą od nich wiele brać, ale najlepiej nic nie dając. Stawiając coraz to nowe wymagania. Porównując do innych mężczyzn. Nie ma w tym akceptacji, bo przecież jej matka też porównywała ojca negatywnie do sąsiada, kolegi, że ten zarabia więcej, lepiej sobie radzi itd.

Nie uratujemy już naszego pokolenia. My musimy się męczyć z tymi zjawiskami i błędami w wychowaniu. Jednak jeśli będziemy mieli córki to po pierwsze nie oddawajmy ich pod skrzydła tylko żon, ale włączmy się do ich wychowania. Po drugie nie pozwalajmy na rozpieszczanie i nie wychowujmy ją na księżniczkę, ale
na żonę, którą sami byśmy chcieli. Stawiajmy wymagania. Dawajmy kieszonkowe za np. gotowanie, szycie itd. Gdy zjawi się absztyfikant jakiś to nie traktujmy go z zazdrością, ale weźmy na męską rozmowę i powiedzmy wprost: wychowałem dobrą kobietę, jestem o tym przekonany, masz o nią dbać, bo zmarnujesz mój trud jeśli zrazi się do meżczyzn przez ciebie. Ponadto wisisz mi dobrą butelkę whisky, bo świetnie trafiłeś.
Po trzecie nie pozwalajmy żonom na jakąkolwiek przemoc psychiczną, uszczypliwe treści, okazywanie braku szacunku. Nie tylko przez wzgląd na nas, ale dlatego też, żeby te wzorce nie były przekazywane dalej.

Wychowujmy córki na kobiety z którymi sami chcielibyśmy spędzić życie, gdyby to nie były nasze dzieci.