Friendzone – czyli konflikt intencji. Sytuacja w której jedna osoba próbuje przenieść relację na poziom seksualny, w przeciwieństwie do drugiej pragnącej pozostać na stopie przyjacielskiej.

Bolączka uwodziciela. Dla wielu z nich motyw, dzięki któremu zagłębili się w naszej społeczności. Przyjaciel to słowo wręcz wykreślone ze słownika, podobnie jak słynny czarnoksiężnik Lord Voldemort dla czarodzieja. Jego imienia nie można było wymawiać, a kiedy ktoś o tym zapomniał - reakcje ludzi mówiły same za siebie.

Jeśli pokusić się o definicję praktyczną owego stanu rzeczy, wyciągniętą na podstawie wpisów znajdujących się na forum, powiedziałbym że w naszym społeczeństwie,

firndzone = koniec.

Koniec relacji. Dlaczego? Przytoczę kilka najczęściej podawanych rad występujących na forum, dotyczących naszego tematu. Pamięciówka, także nie domagajcie sie źródeł.

1. Daj sobie z nią spokój, inne też mają.
2. Odpuść sobie na jakiś czas, zajmij się sobą, znajdź pasję..
3. Wywołaj zazdrość, celuj w koleżankę.
4. Bądź bardziej niedostępny.
5. Zapraszam Cię na moje szkolenie, wytłumaczę Ci dlacze..

Warto tutaj nadmienić iż wiele chłopaków traktuje to co jest napisane na stronie bardzo dosłownie, jak złoty środek. Tak na przykład regułę trzech spotkań (?) czyli jeśli nie pocałuje łani do tego czasu, to chuj ją strzelił i nic już nie ugram. Po czym wyrzucają taki numer do śmietnika i temat zamknięty, w trudniejszych przypadkach płaczą po forach.

Panowie!

Zacznę od tego, że według mnie powyższe podejście nie jest efektywne. Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że nigdy nie zrezygnowałem ze znajomości w której wiedziałem, że na tą chwilę nic nie ugram i zawsze wychodziłem na tym dobrze. Nic nie zmieniałem, byłem sobą. Nie bawiłem się w uwo-gierki, zgadzałem się na propozycję, byłem otwarty. Co było moją motywacją? To że potrafiłem spojrzeć głębiej, widziałem korzyści. Zawsze celowałem w wysoki target, a jak wiadomo ładne laski najczęściej trzymają się razem. Stając się przyjacielem, to Ty wchodzisz w jej świat. Tak jakby odwrotnie, do tego co dzieje się podczas procesu naszego uwodzenia. Chyba nie muszę tłumaczyć z czym to się wiąże? Z czasem pojawiały się zaproszenia na imprezy, domówki, wspólne piwo z koleżankami, czyli jednym słowem otwierały się drzwi do jeszcze większej ilości kobiet. I nie tylko. Rozwijają się dzięki temu różne kontakty, często dochodzi do połączenia ekip, przestajecie być odludkami, zawieracie nowe znajomości, żyjecie.

Bo przepraszam, ale zdecydowana większość ludzi jakie poznałem w społeczności to osoby zamknięte w świecie uwo. Trójka facetów biegających po klubie za dupami, zamiast bawić się wypatrujący kolejnego targetu. Ludzie to zauważają, kobiety też. Opinia się rozchodzi.

A co gdy nie daj boże przyszedł gorszy wieczór i podryw się nie udał? Resztę imprezy słaniacie się przygnębieni i wracacie do domu z poczuciem braku efektu i wypaloną motywacją. Czy nie lepiej byłoby wtedy iść po drinka, wrócić do loży gdzie siedzicie ze znajomymi, chwilę odpocząć i wrócić na parkiet z koleżanką która siedziała obok?

Byłoby..