Czy,uważasz na to co robisz?
Czy,podczas rozmowy z drugą osobą,
masz myśli: "Czy nie wychodzę na debila?" ,
"Czy,to co robię,mówię,jest dobre?".
Masz głupie rozkminy,jak to nie wyjść w
oczach innych,na niewartościową osobę?
Albo: Boisz się wyśmiania?
Ogólnie,uważasz na to, co robisz..?

Jeśli tak..Dobrze trafiłeś..Czytaj dalej.

Przejmowanie się opinią innych.
W czym tkwi problem.?
- brak pewności siebie,
- brak dystansu do siebie.
- chęć walidacji własnej wartości
- nastawianie się na bycie idealnym

Ogólnie rzecz biorąc,jest to jeden z etapów,który ma większość facetów (jak nie każdy).
Podczas tego etapu,uważasz na każde słowo,denerwujesz się tym co pomyślą inni,boisz się reakcji innych,a także masz zapewne świadomość,że mogłeś zrobić coś lepiej,niż to potrafisz zrobić.

Pamiętam,jak sam miałem podobne problemy..Uważałem na wszystko,dosłownie na wszystko.Mając zakodowane w głowie,że moja odpowiedż MUSI być wartościowa
i zajebista,powodowało to,że byłem zestresowany,podczas rozmowy z ludźmi.
Generalnie...Chęc bycia idealnym dla innych powodowało,że tak bardzo bałem się wyśmiania,że często jak już coś odpowiedziałem,np.na zadane pytanie,będąc w grupie osób,moje podejście i odpowiedź,była po prostu..
TRAGICZNA..Powodując salwę śmiechu..

Przez takie podejście,stałem w miejscu..Ciężko było mi ruszyć w jakikolwiek sposób do przodu w swoim rozwojem osobistym.Czułem się sfrustrowany.Nie miałem pojęcia
skąd się to bierze..Irytowały mnie te myśli,które tworzy się w mojej głowie..Rezultatem tych "niepowodzeń",było znaczące obniżenie mojej pewności siebie,a także swojej wartości.Nie miałem ochoty na nic..Z niczego się nie cieszyłem.Chodziłem smutny..Z dnia na dzień,byłem coraz bardziej zamknięty w sobie..Postanowiłem coś zrobić z tą sytuacją..
Postanowiłem wziąć się w końcu za siebie.. Za swoje życie..Zrzucic w konću presję ze swoich barków.

Od czego zacząłem?

- Uświadomiłem sobie,że wszytko co się dzieje wokół mnie,zależy ode mnie..
Tylko i wyłącznie to ja sam mogę zmienić swoje życie na takie,jakie tylko zechcę..Tylko i wyłącznie TO JA DECYDUJĘ O TYM JAKIE WYWOŁUJĘ W SOBIE EMOCJE. W końcu wziąłem odpowiedzialność za swoje emocje na swoje barki..Dołożyłem do tego wizualizacje siebie (w swojej wyobraźni),jak podczas rozmowy,jestem pewny siebie,wyluzowany,odprężony,mający w dupie opinie innych.Poświęcałem na to ćwiczenie około 15 minut dziennie.
Odtwarzałem codziennie,kilka razy w ciągu dnia ten sam utworzony przez swoją wyobraźnię,film w którym byłem głównym bohaterem.
Pomogło mi to w dużym stopniu w osiągnięciu celu..

Podejście funny

Tak jak powiedział mi raz jeden z użytkowników naszej strony,bodajże Nolmano: "Na początku traktuj wszystko jako fun,gdy z kimś rozmawiasz to nie nastawiaj się,że ta osoba Ci coś da." Postanowiłem,zmienić swoje podejście na właśnie taki fun.
Do wszystkiego i do wszystkich podbijałem z uśmiechem,mając coraz bardziej w dupie co o mnie myślą inni..
W końcu zacząłem żartować z siebie.. Nabierać dystans do siebie..Wiedziałem,że idę w dobrym kierunku..

Wychodzenie ze strefy konfortu:

- Zacząłem podchodzić do kobiet z głupimi tekstami, nastawiając się na zlewke
- Wchodziłem do restauracji ze swoim jedzeniem,i zaczynałem to jeść.
- Spiewałem w autobusach,tramwajach przeróżne piosenki..
- Podchodziłem do ludzi na ulicy i zaczynałem rozmawiać z nimi na wszelakie tematy.
- Tańczyłem na rynku w Krakowie na najbardziej zatłoczonej ulicy,puszczając utwory disco polo.

Ogólnie,robiłem rzeczy,których wcześniej nie śmiałbym zrobić,no bo co pomyślą inni.Dzięki temu,że ruszyłem się
z domu,nie siedząc na dupie,w dużym stopniu zmniejszyłem właśnie ten problem..

Wiedziałem,że moja pewność siebie miała też duże znaczenie w dotychczas,zaistniałych incydentach. Dlatego postanowiłem rozmawiać z jak największą liczbą ludzi,zwłaszcza z kobietami..Pomogły mi w tym ankiety..Przez 2 miesiące,dziennie rozmawiałem około 8 godzin z nowo poznanymi osobami.
Do tego dochodziły wyjścia na DG,kilka razy NG,gdzie również wychodziłem ze strefy konfortu..

Jak to teraz wygląda.?

Zero stresu,w rozmowach z ludźmi. Brak myślenia,co pomyślą i powiedzą na mój temat inni.Robię to na co mam ochotę.
Mam dystans z do siebie.Często,śmieję się z samego siebie.
Robiąc błędy podchodzę do tego jako naukę na przyszłość,w konswencji śmiejąc się z tego..
Nie daję ludzi w hierarchii wartości wyżej od samego siebie..
Cieszę się z życia,i z każdej spędzonej chwili z ciekawymi ludźmi.

Tak na zakończenie..Wiem,że Wam się uda..Tylko wstańcie z tych kanap.
Zastanówcie się w jaki sposób możecie poprawić daną płaszczyznę swojego życia.I to po prostu róbcie.. Łapcie i bierzcie pełnymi rękoma to o czym marzycie.

Pozdrawiam opos1