Panowla, czytać, nie napinać się...to nie temat w stylu strzeliła focha a ja nie wiem co robić...
Dyskusja mile widziana

Adresatem jest przeciętna kobieta w tym kraju

Załóżmy, że masz w miarę normalny dom, dzieci, męża, który nie jest łobuzem tylko zwykłym tyrającym facetem, który jest zazwyczaj zmęczony życiem i zasypia przed telewizorem z gazetą, lub wieczorem oddaje się z pasją oglądaniu meczu w telewizji popijając piwko i zagryzając chipsami paprykowymi z Biedronki. Ponieważ jako kobieta od dziecka marzyłaś o tym, że kiedyś odkryje Cię i porwie do krainy wiecznej szczęśliwości królewicz na białym koniu zakładam, że wyszłaś za mąż za naszego bohatera z tzw. "braku laku", był to temat zastępczy w oczekiwaniu na tego jedynego, nikogo lepszego nie było na horyzoncie itp. - tu wpisz swój przypadek. Jako, że czas mijał a wszyscy wokół kupowali "apartamenta" na kredyt, prześcigali się w umieszczaniu swoich otyłych oblicz i równie rumianych dzieci na fotka.pl albo na naszej-klasie, również Ty postanowiłaś nie odstawać od normy i zacząć rozmowy ze swoim partnerem o tak zwanej małej stabilizacji. Zapomniałem dodać na początku, że przed ślubem bardzo starałaś się, aby posiąść owo indywiduum, obecnie z tłustym brzuchem, siedzące na fotelu w rozciągniętych gaciach i dziurkowanej koszulce na ramiączka i dla tego celu przyjmowałaś i pochłaniałaś z dużym zaparciem wszelkie pasje jakie Twój wybraniec raczył posiadać. Były skałki, i grotołażenie i nawet pojechałaś z nim na rowerze do Kampinosu zacierając się przy okazji dość boleśnie. Wszystko to służyło zagonieniu zdobyczy do jaskini. Ślub był przypieczętowaniem aktu własności nad owym nieszczęśnikiem, który nawet nie wiedział, że podpisując z wypiekami na twarzy dokument w Urzędzie Stanu Cywilnego popisał cyrograf z diabłem i jednocześnie skazał się na długoletnie niewolnictwo. Oczywiście po ślubie jako właścicielka owego faceta (a za chwilę dzieci) nie poczuwałaś się już w obowiązku ani nie czerpałaś przyjemności ze "wspólnych" dotąd pasji. Już nie musiałaś, bo po co? Jest własność? JEST! I niech spróbuje teraz fiknąć....ale do meritum przejdziemy za chwilę...
Facet po pewnym czasie nie mogąc już znieść ciągłego jęczenia, że tylko rower i rower, odstawił owo urządzenie do piwnicy, sprzedał na allegro sprzęt do nurkowania (i tak brakowało mu już pensji na utrzymanie domu) bo przecież trzeba było kupić nowe fotele do salonu, tak aby teściowa w razie wizyty miała gdzie rozłożyć swoje cztery litery a i koleżanki na widok błyszczącej jasnej skóry umierały z zazdrości. Tak czy owak Twój facet pozbawiony ruchu zaczyna przybierać w pasie. Im bardziej robi się nieruchawy tym bardziej na niego narzekasz...a bo tylko śpi po pracy, a to wzwód już nie ten, a to gazy wieczorem w sypialni. To szuja! Oszukał mnie! Wprawdzie nigdy nie był mężczyzną Twojego życia, ale ten pył marny powinien docenić, że wybrałaś właśnie jego i nosić Cie na rękach a nie usypiać na fotelu przed telewizorem! Wszak tylu miałaś adoratorów, prawda? (fakt, że większość z nich była tylko w Twojej wyobraźni nie ma znaczenia). Muszę mieć dziecko. To nada nowy sens mojemu życiu myślisz sobie...OK, i teraz zaczyna się wiercenie brzucha facetowi. Im szybciej tym lepiej bo wszystkie koleżanki już mają jeden temat a Ty nie masz o czym z nimi rozmawiać. Facet zamęczony na śmierć w końcu bierze się do roboty i mamy ślicznego, przewracającego oczkami dzidziusia. Szkoda tylko, że tak pięknie to wygląda na reklamach. W rzeczywistości mamy wycie po nocach, podpuchnięte oczy i stolec na dywanie (bo pampers zgodnie z prawem Murphiego zawsze upada kupą w dół). I kto jest temu winny? Kto jest winny temu, że życie nie wygląda tak jak sobie wymarzyłaś? Oczywiście ta szuja! W niczym nie pomaga ani nic nie robi. Wstanie tylko o 5 rano i wróci o 18tej wieczorem wielce zmęczony. Czym zmęczony? Pracą? Toż to jego psi obowiązek! Co innego ja! Praca w domu to co najmniej dwa etaty. I na nic tu tłumaczenia Twojego wybranka, że on Ci chętnie pomoże, że znów zarwał noc bujając wózek, że znów odwalił pranie i zamiast przeznaczyć swoje dochody na przyjemność spijania pianki z piwa w pobliskim barze pensje przeznaczył na pampersy. To przecież jego zasrany obowiązek, czyż nie? Pozycja Twojego wybrańca w stadzie obecnie jest już prawie żadna. Co prawda ma jeszcze delikatny wpływ na to co dzieje się w domu, ale w hierarchii stada jest co prawda ciągle przed psem ale już wyraźnie za teściową. Cóż. System prawny i umowa oddania własności nad facetem w postaci ślubu wzmocniona jeszcze argumentem prawnym w postaci dziecka potrafi złamać kręgosłup nawet największemu twardzielowi. W końcu zauważasz, że tak naprawdę to ten grubas nie jest Ci już do niczego potrzebny. Potrzebne są tylko jego zasoby, a na przykład Krzysiek z IIB w liceum (pamiętasz...ten co się kochał w Tobie?) spogląda tak ponętnie na Ciebie z profilu w Facebooku. Czas przejść do rzeczy i wywalić to zastępcze barachło. Niech daje kasę a sam spada. Jego rola się skończyła...
I tu doszliśmy to miejsca, gdzie zaczynasz rozmowę z prawnikiem...wszak czas skończyć tę farsę...jeszcze trochę się boisz, ale i tak za chwilę zorientujesz się, że zupełnie nie masz czego a im bardziej uczciwe i przejrzyste są finanse Twojego wybrańca, tym lepiej dla Ciebie. W sukurs przychodzi Ci prawo rodem z lat 60tych ubiegłego wieku, gdzie standardem dobrego męża był pan usypiający na fotelu a większość Twoich koleżanek walczyła z damskim bokserem zbierając jako dowody rzeczowe wybite zęby lub uciekając boso po śniegu bo pan dostał właśnie białej gorączki. To prawo miało chronić takie kobiety, ale co szkodzi, aby je wykorzystać dla własnych celów? Zgnoić chama wszak zmarnował Ci życie...!
Zawsze myślałaś, że żyjesz w kraju, gdzie każdy jest równy wobec prawa. Częściowo masz rację...każdy, ale nie facet przed sądem rodzinnym. Kochany ten adwokat, czyż nie? Już wiesz, że Twój facet nie ma praktycznie szans na stałą opiekę nad dzieckiem, bo przecież Ty mimo sporej nadwagi, palenia, winka co wieczór i wybuchowego charakteru doskonale radzisz sobie z obsługą dziecka. Okazuje się również, że w majestacie prawa możesz zabrać temu pajacowi nawet 60% jego dochodów. Wszak dziecko ma potrzeby, czyż nie? To, że przy okazji sama uszczkniesz z tego co nieco jest przecież w pełni uzasadnione. Przecież to Ty zajmujesz się dzieckiem a to jest ciężka praca a nie przywilej. Mam rację? Oczywiście, że mam. Idźmy dalej. Składasz wniosek o rozwód z orzekaniem o winie (nie szkodzi, że facet nigdy się nie awanturował, nie pił...koleżanka i mama potwierdzą, że to kanalia była a nie mąż). Nawet jak nie osiągniesz takiego rozstrzygnięcia na jakie liczysz to taka postawa daje Ci doskonałą pozycję przetargową w walce np o wysokość alimentów. Mówisz, dobrze...rozwód bez orzekania, bez wyciągania jego konta na fotka.pl i pokazywania jego zdjęcia sprzed 5 lat z Twoją koleżanką jako dowodu zdrady, ale w zamian za to tyle i tyle alimentów. Nie zgodził się? Nie szkodzi. Składamy wniosek o alimenty i zabezpieczenie powództwa. Pani w sądzie jak automat przybija pieczątkę nawet nie sprawdzając, że mieszkacie nadal razem i że to on wszystko utrzymuje. Masz nakaz!!! Hura, teraz tylko do komornika i już nieszczęśnik buli tyle ile chcesz plus jeszcze 15% więcej, bo przecież w praworządnym kraju komornik też musi z czegoś żyć a wysłanie pisma do firmy, w której pracuje Twój niedawny wybraniec to jest niezwykły heroizm z jego strony. No i już prawie jesteśmy w domu. Kasa płynie a ta świnia nic już nie może! Jupi!!! Sprawa co prawda w toku i ten głupek złożył sprzeciw do Twoich wniosków, ale co z tego skoro to wszystko będzie rozpatrywane dopiero za trzy miesiące. Czujesz się już naprawdę mocna! Tak ma być, czyż nie? Wiary w siebie dodaje Ci to, że przecież działasz zgodnie z prawem. To, że polskim a nie moralnym nie ma żadnego znaczenia! Dura lex sed lex! Tak powiedział Ci adwokat a przecież ze słowem adwokata może się równać tylko słowo lekarza i Twojej matki. Prawda? Idźmy dalej. Jako, że Twój niedawny wybraniec jest bardzo przejrzystym facetem, uczciwie zarobkuje, odprowadza podatki to tym łatwiej go udupić! Wszak zaświadczenia o zarobkach nie sfałszuje. No i po pół roku masz co chciałaś. Rozwód co prawda z winy obu stron, ale zabezpieczenie finansowe w postaci wysokich alimentów masz. Jak to błogo nie martwić się o to, że trzeba pracować. I to przez tyle lat! Hura! Niech żyją sędziowie rodzinni i adwokaci! Normalnie Twój facet mógłby się odwołać od wszystkiego. Najpierw do sądu okręgowego, później do najwyższego, później próbować kasacji. Normalnie tak, ale nie w orzecznictwie rodzinnym. Już wiesz, że ma tylko jedną drogę. Sąd okręgowy! Możesz być spokojna. Tam nikt nie będzie sobie zawracał głowy merytoryczną częścią sporu. Jeżeli formalnie wszystko było w porządku wyrok jest prawomocny! Jak to dziś się mówi - jest pozamiatane! Gratuluję! Masz własnego niewolnika i możesz sobie układać życie. Dużo szczęścia na nowej drodze życia życzy....