Poznajesz ją na imprezie u kolegi. Widzisz jej piękne kręcone blond włosy, trójkątna roześmiana twarz zwrócona w twoją stronę. Błękitne oczy, które właśnie spojrzały na Ciebie. Twój znajomy przedstawia was, masz spoconą rękę kiedy pierwsza raz poznajesz jej imię. Dawno się nie uśmiechałeś tak jak teraz. Tak bardzo zaintrygowała Cię ta mała blondyneczka, że chcesz ją poznać już teraz, w tym momencie. Starasz się zachowywać się jak zawsze na imprezie( dobrze się bawić), ale Ty cały czas myślisz i ukradkiem obserwujesz właśnie ją. W końcu dochodzi do pierwszej rozmowy. Robi na Tobie jeszcze większe wrażenie swoim zachowaniem i stylem prowadzenia rozmowy. Okazuje się, że już tak gadacie godzinę, zapaliła się iskra między wami. Wszyscy na was patrzą, pierwsze komentarze, że pasujecie do siebie, pierwsze próby swatania was, mimo że tego nie potrzebujecie. Impreza tak szybko się kończy, bierzesz jej numer, żegnasz się z nią słodkim buziakiem w policzek. Jesteś tak nią oczarowany, że zapominasz o jakiś namiętnych pocałunkach, o tym że trzeba było pójść w ślimaka i tak dalej. Wracasz do domu w skowronkach i myślisz tylko o niej, o tej małej blondynce o kręconych włosach.
Pierwsze spotkanie, wszystko podręcznikowo. Relacja nie potrzebuje popychania jej na siłę do przodu, wszystko wręcz płynie. Wymieniacie się wieloma smsami, ale są to smsy inne, słodkie pełe uroku. Oczywiście nie zaniedbujesz tego co lubisz robić. Tylko, że kiedy robisz w domu serie pompek to właśnie o niej myślisz bo wczesniej rozmawialiście, że ona lubi jak mężczyzna o siebie dba( a ty przecież o siebie dbasz). Oglądasz „Na dobrę i na złe” bo lubisz, i nikt Ci tego nie zabroni, bo prawdziwy facet może robić to na co ma ochotę i też o niej myślisz, bo ona też jest lekarką. Spotykasz się ze swoim kumplem na wódce. W rauszu wyznajesz przyjacielowi: „ Stary, kurwa chyba się zakochałem.” Jest pięknie, teraz pojawiają się obawy bo przypomina się podrywaj.org. Jesteś mężczyzną i jesteś świadomy, że za chwile puszczą wszystkie liny zabezpieczające Cię przed upadkiem, przez przypływ endorfin chcesz dalej wspinać się po skale już bez zabezpieczeń, one tak bardzo utrudniają prawdziwą frajdę płynącą ze wspinaczki.
Nie pierwszy raz zostajesz u niej na noc, było jak zwykle, niezwykle...
Pewnego dnia ona nie może się spotkać, rozumiesz ją w końcu ma swoje życie. Spotykacie się innym razem. Jest wszystko ok. Tym razem ona proponuje spotkanie, jednak godzinę przed, odwołuje je z powodu wezwania do szpitala. Rozumiesz ją. Pewnego dnia chcesz jej zrobić niespodziankę przyjeżdżasz do niej bez zapowiedzi. Z wiekciem, taki jak lubi, słoneczniki. Przed jej domem stoi jakiś samochód. Dzwonisz do drzwi otwiera je jakiś koleś, zaskoczony pytasz się jego czy ją zastałeś, on tłumaczy Ci, że pracują razem i, że ona jest zajęta, kulturalnie i bez emocji tłumaczysz mu, że jesteś kimś dla niej ważnym i chciałeś jej zrobić niespodziankę( pokazujesz kwiaty). Ona w końcu wychodzi, na jej twarzy dostrzegasz zmieszanie, w jej głosie czujesz, ze cos kręci. Dajesz jej z uśmiechem na twarzy kwiaty, nie dostajesz całusa, na jej twarzy pojawia się ten dziwny, sztuczny i wymuszony uśmiech. Grzecznie się z nią żegnasz i wracasz do domu. W twojej głowie pojawiają się różne myśli, w końcu dochodzisz do wniosku, ze jej ufasz i ze analiza sytuacji w tym momencie jest bezsensu. Mijają dni, mija tydzień. Ona się nie odzywa, Ty znając podstawy też się nie odzywasz. Po tygodniu pisze do Ciebie smsa o treści: „Wybacz mi nie chciałam żeby to tak wyszło, znam go już od dawna, pracujemy ze soba już od roku. Bla, bla bla, nasz związek nie ma sensu, pa” Czytasz smsa dziesiąty raz. Trzęsiesz się jak galareta, na Twoich plecach pojawia się pot, nie wiesz co robić. Pierwsza myśl, zadzwonić do niej, ale po co? Co to zmieni. Postanawiasz się wziąć w garść i jakoś to przeczekać. Odpisujesz jej tylko „ok”. Po dwóch dniach, kiedy od nowa przejrzałeś swoje blogi z podrywaj.org, kiedy Twoje emocje trochę opadły i jesteś w stanie w miare normalnie funkcjonować. Ona pisze smsa: „ Możemy się spotkać? Chciałabym z Tobą porozmawiać.” Dzwonisz do niej i umawiasz się na spotkanie. Na spotkaniu dziewczyna twierdzi, że jest rozdarta, czyli pierdoli jak potłuczona. Ty z grobową miną stwierdzasz, że dla was nie ma przyszłości i że nie masz zamiaru dzielić się z nią z innym facetem. Ona stwierdza, że rozumie. Wyrażasz chęć zakończenia tej znajomości definitywnie. Ona robie Ci wyrzuty, że zachowujesz się jak dziecko bla, bla. Pierwszy raz w czasie spotkania Twoje emocje biorą górę, mówisz, że masz dość i wychodzisz.
Tydzień później.
Było i jest to dla Ciebie wyjątkowa sytuacja, ale starasz sobie z nią radzić. Nie odzywasz się do niej. Ona pierwsza pisze, z jej smsa wynika, że dziewczyna jest w złym stanie. Pierwsza myśli, „pewnie gra”, wygrywają jednak uczucia z logiką. Jedziesz do niej. Zastajesz ją w złym stanie, jest zapłakana. Nie chce powiedzieć co się stało, przytulasz ją i pocieszasz( bo ją kochasz). W końcu się otwiera, żałuje że spotykała się z tamtym kolesiem, twierdzi, że od pewnego czasu są między nimi relacje czysto zawodowe. Mówi, że tęskni za Tobą i że jest jej tak bardzo przykro, że chce być z Tobą bla bla bla.

A teraz się zatrzymajmy, teraz musisz podjąć decyzje, bo wiesz, że teraz chodzi o decyzje. Teraz wiesz, że jest tylko jedna droga... doskonale wiesz jaka.

Podejmujesz decyzje: „ Przepraszam to nie ma sensu, nam się nie uda. Musimy zerwać ze sobą kontakt, nie pisz, nie dzwoń. Tak będzie lepiej dla mnie i dla Ciebie”

Tak naprawdę wiesz, że tak będzie lepiej tylko dla Ciebie, już jej nie ufasz mimo że darzysz ją ogromnym uczuciem. Wiesz, że ona chce was dwóch, wiesz, że będziesz się z nią męczył, że jeśli teraz nie powiesz nie, to staniesz się niewolnikiem swojego uczucia, co w ostateczności Cię zniszczy. Powstrzymujesz z trudem łzy. Wychodzisz od niej. Przechodzisz sto metrów, siadasz na murku, zakładasz dłonie za głowę i ryczysz jak dziecko. Po dziesięciu minutach podnosisz się, wycierasz palcem nos, bierzesz głęboki oddech i podnosisz do góry głowę. Wyprostowany odchodzisz i mimo że w Twoje serce rozrywa okruch lodu, wiesz, że podjąłeś męską decyzje. Wybrałeś jedyną słuszną drogę.