Poddaje się. Po prostu kurwa nie daje rady.

Styczeń 2012, pamiętna data. To wtedy z głupiego, nielubianego, maksymalnie aspołecznego, dręczonego, bez zamienionego słowa z kobietą przez dobre kilka lat, słabego, bez jakichkolwiek umiejetnosci, chudego 65~ kilogramowca, bez żadych zyciowych doswiadczen, bez hobby, w biedzie, odosobnieniu rodzinnym, bez przyjaciół, bez znajomych, nk/fb/innego gowna, bez kontaktow na telefonie - bez niczego - pojawił się promyk nadziei, coś we mnie się kurewsko zbuntowalo i kazało sie zmienic, tyle lat potrafilem zyc bez.. życia? Kiedy cos nagle mnie pchnelo naprzód, niestety to coś jedynie rzuciło mi koło ratunkowe, wciaz pozostawiajac na środku oceanu.

Dziś? Ile moglem, tyle wyciagnalem, doszlo wiele wiecej problemow, m.in. alkoholizm, palenie, niska samoocena, strach, brak dyscypliny - i to co mnie boli najbardziej - aspolecznosc, czuje jakbym byl wiecznie we wlasnym swiecie, na poczatku swojej przemiany "zdiagnozowalem" u siebie depresje, walczylem z nią - wiecie, początki, te ambicje. Dziś już jestem niemal pewny, że dręczy mnie nie depresja, a schizofrenia. Nie chce isc do psychologa, nie chodzi o to, że się boje samego psychologa, ale nie chce aby ktokolwiek na mnie patrzył jak na chorego, nie chce dostac proszkow ktore maja mi pomoc, a jedynie otępią.

W ciągu jednego miesiąca potrafię tysiąc razy upasc i tysiąsc razy wstac. Jedna kurde, naprawde tak ma wygladac moje zycie? Wiecznie nieszczesliwy, dzien po dniu naprawiajacy swoje bledy z poprzedniego dnia?

Zakladalem wiele już tematów;
1. Z przed roku bodajze - http://www.podrywaj.org/forum/gd...
2. http://www.podrywaj.org/forum/ro... - praktycznie to samo co dzisiaj, w zasadzie moglbym te tematy zakladac w co drugi dzien, ale czuje sie jak klepsydra w ktorej piach sie kiedys przesypie.
3. http://www.podrywaj.org/forum/sp... - no i oczywiscie, gwozdz programu, moj problem z ptaszkiem, poki co moj najwieksze marzenie, a zarazem najwieksza kloda rzucona mi pod nogi.. nic z tym nie zrobilem, po prostu nie potrafie sie oprzec obojetnosci, a kiedy mam akurat ambitny dzien to wowczas rece mi drżą na samą mysl o tym.

Dlaczego akurat dzisiaj to pisze? Prosta sprawa, jakis czas temu ( w sumie kilka miesiecy) kobieta ktora nieukrywam, naprawde mnie zauroczyla, wrecz mysle ze ją kochalem, jesli do dzis nie jestem w niej zauroczony - chciala mnie zdradzic z przyjacielem, niejednokrotnie. Oczywiscie przyjaciel okazal sie prawdziwym przyjacielem. Jednak od kilku miesiecy podrywala mnie pewna inna nowopoznana istota, ktora musiala mnie swoją ciężką pracą do siebie przekonac. Kiedy juz rzucilem promykiem szansy, rozmyslila sie, po kilku miesiacach swojej ciezkiej inwestycji we mnie - po wyjsciu niedawno na piwo ze wspolnymi znajomymi-, dzis przypadkiem zauwazylem ze pisze juz znowu do tego samego przyjaciela, umowili sie itd. Momentalnie chyba drugi raz w zyciu przelecial mi dosc spory odcinek czasu przed oczyma, z dobre kilka godzin rozmyslania, palenia fajki za fajką, byl to ten odcinek od kiedy sie zmienialem.

Doszedlem do wniosku z jestem w gorszej sytuacji niz kiedys, owszem, zmienilem sie, ale nie nalepsze czy gorsze, na cos innego, jestem zupelnie innym charakterem niz bylem, ale wciaz beznadziejnym. Potrafie zrobic dobre PIERWSZE wrazenie, w szkole o mnie mowia, jestem dosc slawną, choc nielubiania osobą, kobiety bardzo chętnie patrzą na moje umiesnione (waze juz ponad 80kg) i opalone cialo, przyjaciele mam wrazenie ze wyznaczyli mnie jako takiego swojego przewodniczacego, to ja wyznaczam gdzie idziemy, to ja zawsze bawie towarzystwo, jestem glosny zabawny, towarzyski w swoim gronie - pewien (podobno zarabiajacy 100 tys.) przedstawiciel FM stwierdzil ze posiadam naprawde ogromną charyzme - ale to wszystko, nie mam nic wiecej. Dziewczyny najczesciej po 1 czy 2 spotkanaich juz nie okazują zainteresowania, w szkole jesli kogos blizej poznam to momentalnie dosiada sie do tych ktorzy ze mnie kpią, jest ich co raz wiecej, mysle ze do konca 4 klasy zamiast byc gwiazdą szkoly bede chodzacym posmiewiskiem.

Dlatego zwracam sie do was z kolejną prośbą, wiem zadalem ich juz tyle poprzednio, jednak nie mam innego wyboru.

Jak zacząc odnowa? Moja glowa to mętlik miliona mysli, nie wiem od czego zaczac, na czym skonczyc, ostatnie tygodnie brzemie we mnie sama obojetnosc. Jak dostac znowu kolejne koło ratunkowe?? JAK ZMIENIC SIEBIE? od czego zacząc? Jak wyscie sie zmienili? Dlaczego ja niepotrafie...? Dlaczego dzien w dzien jestem raniony, odrzucany, nielubiany? Mam tyle marzen, a nie potrafie nic z sobą zrobic.. chwilami po prostu chcialbym, aby ktos we mnie wszedl, a ja zylbym samymi oczyma podziwiajac prawdziwego artyste zycia..