U mnie było tak że po ukończeniu technikum 3 razy musiałem podchodzić do matury, żeby ją ukończyć. Te ostatnie podejście było już naprawdę w dużej mobilizacji, ale tylko dlatego że wyznaczyłem sobie cel : pójście na studia, na które ostatecznie nie poszedłem i tak W wieku 20-21 lat kończyłem 2 kursy i między innymi kurs zawodowy, co spowodowało, że poszedłem do szkoły policealnej na tym właśnie kierunku. Skończyłem szkołę mając 23 lata i postanowiłem że będę robił biznesy Bardzo pokręcone to było w moim przypadku i późno się za siebie wziąłem. Dla mnie nie była nigdy najważniejsza edukacja szkolna, tylko to czego sam się nauczyłem.

Co do studiów adwokackich, ostatni egzamin który decyduje o tym czy będziesz miał tytuł prawnika jest baaardzo trudny podobno i zdają nieliczni ale dlaczego nie miałbyś to być też i Ty jeżeli innym się udało

Polcecam Ci studia które nauczą Cię dużo o finansach bo gdzie leżą pieniądze? Właśnie w tej dziedzinie

"Na chwile obecną, wiem już w 100% że rezygnuje ze zdania zawodowego (jednak przystępuje, aby dostać "bilet" na poprawki), nie jest on dla mnie interesujący, a cały etap czteroletniej edukacji utwierdził mnie w przekonaniu, że naprawdę nie czuje się w tym zawodzie. Pozostała więc kwestia matur, które na chwile obecną planuje zdać jedynie z zakresu podstawowego, na prymitywnym poziomie, bez wszelakich wyzwań."

Niepokoi mnie to oc tu napisałeś. Wkraczasz w dorosłe życie, aby na samym starcie popełnić gruby błąd. Nie o to chodzi, że martwi mnie, że nie będziesz miał tytułu technika czy coś takiego. Zdecydowanie nie! I z tego co Ci później napiszę napeano to wywnioskujesz. Nie bądź z tych, którzy odpuszczają, poddają się... Nigdy nie rezygnuj!

Wiele osób, którzy kończą szkołę średnią, nie wie co to znaczy dorosłe życie. Nie uczą tego w szkole, nie uczą tego rodzice, ani telewizja itp. Szkoła mówi Ci, zebyś zdał egzaminy, poszedł na studia, zdobywał dyplomy, znalazł dobrą pracę i przez resztę życia zapieprzał dla pieniędzy. Na podatki, banki biorąc kredyty lub produkty na raty i wszystkich innych, którym będziesz płacił. Potem okaże się,że zarabiając nawet 5-10 tys. zł na miesiąc zostanie Ci 1000zł na życie...

Smutne, ale prawdziwe. Zaufaj mi. Najgorsze co zrobisz to droga przez edukację na etat z myślą wyłacznie o zarabianiu kasy.

Od moemntu, gdy skończyłem szkołe średnią minęły prawie 3 lata. I z doświadczenia moge Ci powiedzieć, że jeśli nie złapiesz swego życia pewnie, za lejce, to będzie to dla Ciebie podłe doświadczenie. Życie jest podłe, ludzie są podli, ale... do momentu, gdy w końcu nie staniesz i nie powiesz, że TERAZ BĘDZIE TAK, JAK JA TEGO CHCĘ. To jest trudne, ale powiem szczerze, nie masz wyjścia jeśli chcesz być w życiu NAPRAWDĘ szczęśliwy.

Miałem tego pecha, że w klasie maturalnej zmarł mój ojciec. Taka sytuacja zmusiła mnie do podjęcia pracy, gdyż moja mama była bezrobotna, a siostra cóż.. wyszła za mąż i wiedziałem, że jej nie mogę prosić o pomoc, bo ma napewno mnóstwo swoich problemów. Podjąłem pracę w firmie w której dorabiałem jeszcze w szkole średniej. Na umowie śmieciowej - 1100zł na miesiąc. Po trzech miesiącach koleś się zmył nie płacąc mi ani złotówki. To było moje pierwsze złe doświadczenie z pracą dla kogoś.

Potem zatrudniłem się w firmie progrmistycznej. 1,5 roku pracowałem za 1600zł. Nie było źle, ale ciągle ciągnęlo mnie "na swoje". Miałem pomysł i... zrezygnowałem z pracy na etacie. Cholernie nie lubiłem ograniczeń, na które narzucała na mnie firma.

Później zacząłem działać samodzielnie. Było okej do chwili gdy nie zarabiam tyle ile bym chciał. Wiesz poczułem w sobie chęć bycia kimś, osiągnięcia sukcesu w życiu. I tak naprawdę od tego momentu czuję, że naprawdę żyję, a wiem, że TE PRAWDZIWE ŻYCIE dopiero przede mną

Nie nie osiągnąłem jeszcze sukcesu. I jeśli za jakiś czas zapytasz mnie czy to zrobiłem, a ja odpowiem negatywnie, to zapomnij o tym co tu napisałem.

Jednak wierzę, że go osiągnę. Zapyatłem pewnego gościa kiedyś, dla którego robiłęm zlecienie, jak osiągnąć taki sukces w życiu jak on (jest właścicielem kilku hoteli). Powiedział, że wyjście jest jedno. Polecił mi, abym stworzył produkt lub usługę w mojej branzy, a następnie ze wszystkich sił dąrzył do jego realizacji.

Teraz dopiero wiem co to znaczy dorosłe życie. A życie polega na ciągłej walce. Jeśli zdecydujesz walczyć do pewnego momentu, w którym poczujesz się komfortowo i odpuścisz, to mówię szczerze, przegrasz... Jeśli jednak zdecydujesz się dąrzyć na sam szczyt, wtedy wygrasz swoje życie.

Powiem Ci co wynika z mojego doświadczenia i historii osób które znałem i mają etap studiów dawno za sobą.

Idź na studia, które Cię interesują. Nie ważne, czy jest to kultura starożytnych Chin, resocjalizacja, muzykoterapia itp wynalazki, które "wydają" się mało przyszłościowe. Warunkiem który masz brać pod uwagę mają być WYŁĄCZNIE Twoje zainteresowania.

Dlaczego? Z kilku powodów. Nigdy nie będziesz na prawdę dobry w czymś co Cię nie interesuję, a tylko wydaje się "atrakcyjnym" kierunkiem, a żeby osiągnąć sukces po ekonomii, handlu, czy prawie musisz być w tym najlepszy. Musisz mieć do tego smykałkę i autentycznie się tym pasjonować, wtedy masz szansę na przebycie. Jeśli jest inaczej, to skończysz jak cała reszta na jakimś chujowym etacie za 1500zł, który równie dobrze mógłbyś mieć po tym kulturoznawstwie, czy muzykoterapii. Zamiast 5 lat męczarni, miał byś pięć lat ciekawych, rozwijających Cię studiów, które były by dla Ciebie przyjemnością.

Poza tym, to co dzisiaj wydaje się mało przyszłościowe za 6-7 lat może być strzałem w dziesiątkę, a kierunki które teraz są chwytliwe za 7 lat będą fabryką bezrobotnych.

Nie bój się robić inaczej niż mówią Ci inni. Słuchaj tylko tego co czujesz i nie zmuszaj się do czegoś na co nie masz ochoty, dla "wyższych celów", bo tak na prawdę będziesz robił sobie krzywdę.

Jeżeli chodzi o Prawo kierunek świetny sam jestem na pierwszym roku. Tylko tyle że Aplikacja jest bardzo trudna. Ten kierunek w brew obiegowej opinii daję masę możliwości nawet ze zwykłym tytułem magisterskim Więc nie jest ona koniecznością.

Ps. Na aplikację Adwokacką dostaje się co roku od 6 do 10 procent zdających.

Cześć,ja jestem w drugiej klasie ogólniaka. Za rok w maju mam mature.Najbardziej się obawiam matmy. Jeszcze Ty piszesz starą maturę. Natomiast ja już bedę pisał nową.

Ostatnimi czasy zastanawiam się nad studiami,i dochodze do wniosku,że niechciałbym chodzic na studia dzienne,poniewaz dla mnie to by było marnowanie 4-5 lat tych studiów.Po cichu przemyka mi myśl w głowie, że jeśli zdam maturę,to złoże papiery na AWFIS.Chciałbym być fizjoterapeutą po tych studiach.Jednak obawiam się,że nie zalicze matury z matmy. Jeśli się tak zdarzy, to mam zamiar wyjechać z kraju.

Z drugiej strony,nie chce powtarzac błędów moich bliskich, nie chce miec takich problemów jak oni.
Chciałbym być szefem jakiejś firmy.
Fascynują mnie ludzie,którzy zaczynali nawet od zera,byli nawet bezdomnymi, a dzisiaj śpią na kasie.
Będe dążyć do tego z całych sił.
Dlatego nie chcę isć na studia,chce poprostu się "zająć" swoim życiem mając głowę na karku,szukając szczęścia,zarabiać kase,zrobić jakieś kursy itp.

Tak przy okazji dodam jeszcze, że dobrą opcją jest pójść na 3 lata licencjatu dziennie (o ile macie możliwości finansowe), a potem magisterka zaocznie.

Można popróbować jednego i drugiego stylu życia. W końcu człowiek ma 20 lat tylko raz i nie trzeba później żałować, że zamiast trochę się pobawić i pożyć po 'studencku' to zasuwało się na 2 etaty, bo w tygodniu praca, a w weekendy studia...

To mi się wydaję dobrym kompromisem między jednym i drugim podejściem. Moim zdaniem, 5 lat dziennego studiowania to nie jest dobry pomysł, bo później wychodzi się ze szkoły z gołym CV, a doświadczenie to podstawa i nie mówię tylko o podejściu do nas potencjalnych pracodawców, tylko ogólnie, życiowo się przydaje mieć jakieś doświadczenie z pracowaniem.

Nie wiem czy sprawa z matura zostala wyjasniona bo nie czytalem wszystkich odpowiedzi, ale napisze Ci jak ja to widze. Nie przekladaj matury o rok,dwa czy dziesiec. W zeszlym roku tez konczylem technikum i w maju pojechalem do pracy nad morze, stwierdzilem,ze matura nie zajac, zdam za rok. Teraz trudniej wchodzi nauka niz na zajeciach w szkole, z czasem tez kiepsko bo praca zajmuje wiekszosc dnia, a tu jeszcze silownia, nauka, dziewczyna i inne obowiazki. Do roboty, nikt nie mowil,ze bedzie lekko .

Wybierając prawo musisz brać pod uwagę, że czekają na ciebie ciężkie pamięciowe egzaminy 5 lat studiów. Po nich egzamin na aplikacje dosyć trudny, i kolejne 3 lata nauki na ktorym jest jeszcze cięższy kaliber egzaminów z egzaminem zawodowym na koniec włącznie. Jak już to wszystko odpekasz masz prawie 30 lat zero kasy, zero klientów - szukasz nory na kancelarię i ciężko zapierdalasz żeby zarobić parę tysiakow. No chyba że jesteś zajebisty to wtedy lyknie cię jakieś dobre korpo. Zapierdalasz jeszcze ciężej, ale za kilkanaście tysi. Później masz klientow i przed 50 możesz się nieźle ustawić.

Prawa nie opłaca się studiować:), raz musisz być zajebisty..a dwa najważniejsze umieć się sprzedać.

znam to środowisko lepiej niż Ci się zdaje;), miernoty odpadną, a Ci co skończą nagle dostrzegą, że ten haj co władowali w studia i aplikację się im nie zwróci:). Jest nadprodukcja absolwentów prawa. Jesteś na pierwszym roku....dopiero;] ja jestem na aplikacji komorniczej i wiem co mówię. Gdybym poświęcił tyle energii i czasu na rozkręcanie swojego biznesu co na studiowanie przepisów już dawno byłbym milionerem:). Jak miałbym teraz iść na studia...to bym się 10 razy zastanowił czy iść, a tym bardziej na prawo.

Ares18 - prawo to najgorszy wybór jeśli nie jesteś super prymusem i nie masz prawników w rodzinie (no chyba że jesteś i masz - wtedy to pozazdrościć przyszłych dochodów). Skoro kończysz technikum, to ja ci radzę iść na coś związanego z informatyką - masz tak dużo różnych przyszłościowych kierunków że głowa boli. Wcale nie musisz być programistą, do tego trzeba naprawdę mieć głowę i zdolności, ale możesz bardzo dobrze zarabiać nie wychodząc z domu. Wybierz coś związane z internetem i dodatkowo siedź na forum tematycznym. Dziedzin przyszłościowych masz mnóstwo, sam w tym siedzę - domeny, pozycjonowanie, optymalizacja, media społecznościowe, zarabianie na reklamach, serwisy aukcyjne, blogi, artykuły, tworzenie stron, administracja. Większość ludzi się na tym po prostu nie zna, a zapotrzebowanie jest ogromne, więc zlecają to specjalistom - chyba każdy wie w jakim tempie rozwija się internet. W takim zawodzie z pewnością nie zginiesz z głodu:)
Natomiast jeśli nie chcesz zajmować się komputerami i internetem, to możesz iść na prawo (ale strasznie się wynudzisz) i po magisterce chętnie cię przyjmą we wszystkich służbach - od policji, CBA, ABW po wywiad i kontrolę skarbową. Wtedy nie musisz mieć super wyników w nauce, ważne że masz ukończone.
PS maturę zdawaj z jak największej liczby przedmiotów i wszystko na rozszerzonym - nieważne że dany przedmiot cię nie interesuje, nic ci to nie zaszkodzi nawet jak będziesz mieć słaby wynik, a będziesz miał dzięki temu więcej punktów ze świadectwa przy rekrutacji na studia, a często te parę punktów decyduje.