Znany z ostrej retoryki i czarnego humoru pisarz, publicysta Rafał Ziemkiewicz w którejś ze swoich książek uraczył mnie pewną genialną w swojej prostocie myślą. "Pytanie jak naprawić Polskę to pytanie w stylu: jak schudnąć. Odpowiedź jest prosta: trzeba poprostu przestać tyle żreć. No ale weź to powiedz grubasowi."

Cytuje to z pamięci, więc nie wiem czy to było słowo w słowo tak. W każdym razie pan Rafał, jako, że sam szczupłą sylwetką nie grzeszy napewno wie co mówi.

Co łączy Rzeczpospolitą, grubasa i podryw? Ten sam problem, to znaczy ta sama przyczyna niepowodzeń, gnicia w bezruchu i maraźmie.
Przyczyną jest myślenie. Dokładnie tak. Nie problemy, które stają na drodze, ale głównie myślenie, a raczej tego myślenia zbyt wiele.

Wolny rynek, niskie podatki, racjonalny budżet (tzn taki, w którym nie wydajemy więcej niż mamy), tajemnica bankowa i proszę bardzo: jesteśmy tygrysem Europy. Podobnie z otyłością. Choćby minimalny rygor wobec diety, pół godzinki aerobów z rana dadzą nieprawdopodobne efekty.

Już widzę reakcję czytelników. Któs, kto śledzi życie publiczne pewnie właśnie się popłakał ze śmiechu. "Co ty możesz wiedzieć o prowadzeniu państwa dzieciaku, nie pamiętasz jak za Balcerowicza górnicy zrobili rozpierdol w Warszawie, tak się właśnie kończą reformy, trzeba zrobić wszystko pokolei i spokojnie, najpierw dwa kroki w przód, jeden do tyłu, trzy w bok, póżniej trzeba powołać dziesięć rad ekonomicznych, dwadzieścia razy wszystko przemyśleć i wtedy zastanowić się nad zrobieniem pół kroku w przód (a może nie wprzód, ale tak pod kątem czterdziestu pięciu stopni?)".
Grubas za to właśnie ze śmiechu spadł z krzesła i zakrztusił się kebabem. "Człowieku czy Ty wiesz co to są przyzwyczajenia żywieniowe, strefa komfortu i ja pierdole: efekt jojo?".

Nic sie nie da zrobić. Trzeba wszystko przemysleć sto razy. A im więcej człowiek myśli tym więcej problemów wymyśli. Nie Panowie, to wy nie macie racji, to wszystko naprawdę jest tak proste.

Jakie ludzie mają problemy z kobietami? Różne. Jeden jest prawiczkiem, drugi cierpi po rozstaniu, trzeci jest samotny, czwarty jest za stary, piąty jest za młody, szósty "zagubił się w świecie PUA".

Tak naprawde wszystko to są pseudo problemy. Każdy, ale to każdy samotny mężczyzna ma w promieniu kilkunastu kilometrów swoją wymarzoną kobietę. Kilkanaście kilometrów - to jest naprawdę niewiele. Można przejść z buta, nie trzeba mieć samochodu ani nawet roweru. Co ma zrobić, jak ją spotka? Nic szczególnego. Wystarczy rozmowa, naturalny dotyk, nie trzeba żadnych PUA - cudów.

No ale pojawiają sie problemy. Ten mężczyzna nie pójdzie do tej kobiety. To by było zbyt proste. Najpierw musi sobie wymyśleć miliony przeszkód, które stoją mu na drodze.

Mimo, że te wszystkie rozwiązania (to bardzo złe słowo na tle tego co wcześniej pisałem, ale nie wiem na jakie je zmienić) są bardzo proste, to nic nie idzie tak jak powinno. Polska zmierza do bankructwa, grubas jak tył tak tyje, samotny biedak nadal marzy o swojej pieknej romantycznej miłości. To smutne, bo przecież to wszystko jest takie proste, tak bardzo proste. Wystarczy poprostu przestać tyle myśleć!

Chciałbym od razu zastrzec, że ja tutaj nikogo nie pouczam ani nie strofuję. Nie jestem na pewno terminatorem, który kroczy bez emocji z punktu A do punktu B. Chcę jedynie pokazać, że umysł ludzki, wspaniałe narzędzie, które daje nam (ludziom) władze nad światem jest równie często przeszkodą na drodze do najprostszych, najlepszych i oczywistych rozwiązań, paraliżuje nasze działania.

Historia sprzed paru dni. Wstałem rano, tradycyjnie dzień rozpocząłem śniadaniem mistrzów (papieros i kawa) i od razu wziałem się do pracy. Ledwo co zacząłem to pomyślałem sobie: zaraz zaraz, najpierw motywacja. Tak się zmotywowałem, że zamiast pracować to stwierdziłem, że nie jestem dzisiaj wystarczająco zmotywowany i leżałem cały dzień z piwem w ręku przed komputerem.

Nie myśleć, działać - taka jest puenta.