Cześć wam.

Zastanawiam się jaki typ ludzi lubię najbardziej i widzę, że najbardziej lubię ludzi, którzy zawsze powiedzą Ci prawdę prosto w oczy choćby nie wiem jaka była. Nienawidzę jakiegokolwiek kłamstwa. Każdy tak powie, ale rzeczywiśtość jest nieco inna.

Jej i mój problem może polegać na tym, że w ogóle nie znamy swoich znajomych, ja nie znam jej znajomych, ona nie zna moich. Na podstawie dwóch, a może nawet jedno zdarzenia doszła do wniosku, że takie poznanie nie ma sensu, a to dlatego, że trochę się wkur..zylem kiedy specjalnie znalazłem dla niej czas, a ona przyszła ze swoim kolegą, który chodził z nami przez 3 godziny. Po tym wydarzeniu dała mi metkę osoby niekomunikatywnej z innymi co jest jedną wielką pomyłką. Chyba utwierdza się w tym przekonaniu dlatego, że faktycznie nie jestem komunikatywny z pewnymi ludźmi.

Ostatnio rozmawiałem z Nią na ten temat, a raczej to ona zaczęła rozmowę, a zaczęła a koledze ze szkolnej ławki

- mógłbyś go w końcu poznać
- nie, nie lubię go i nie zmusisz mnie do tego, znam go trochę i wyrobiłem sobie na jego temat zdanie, to zwykły hipokryta
- o nie! możesz powiedzieć o nim różne rzeczy, ale nie to, że jest hipokrytą
- ty tak twierdzisz

Temat się urwał. Koleś jest jej dobrym znajomym, w szkole sporo ze sobą rozmawiają. On jakby reprezentuje krąg osób, w którym się obraca w szkole. To krąg osób, które z tego co wiem niesamowicie po mnie jeżdżą chyba przez te, że z nią jestem chociaż nigdy jej tego nie powiedzieli, kiedyś nawet zrobiła im o to awanturę i chyba wtedy przestali jeździć po mnie przy niej. Nie toleruje ich i tyle, jeżeli chce się z nimi zadawać, a no proszę, ale ja nie będę się z nimi zadawał. Nie lubię się sztucznie uśmiechać, jeżeli kogoś nie lubię to po prostu go nie lubię.

Oczywiście było jeszcze kilka sytuacji kiedy go broniła itd...

Ale nadchodzi dzień dzisiejszy. Idę przez korytarz i oczywiście widzę jak ze sobą rozmawiają. Omijam ją, i wychodzę poza teren szkoły, stoję z moim znajomymi i nagle słyszę telefon

- Przechodziłeś koło mnie i nawet nie zwróciłeś na mnie uwagi
- Faktycznie, ale teraz jestem pod szkołą, przychodź
- Będę za chwilę

Po chwili przyszła, po chwili odeszliśmy na bok i co ja słyszę?

- ale z Pawła jest hipokryta! Spójrz, stoi tam z Jackiem, a jeszcze przed chwilą po nim jechał
- no co Ty? Ja nic na ten temat nie wiem...( ale mnie to w ogóle nie obchodzi )

Na następnej przerwie idę przez korytarz i oczywiście widzę ją, w asyscie jej znajomych, ja pierdole...
a po chwili spotykam wspomnianego wcześniej Jacka, który teraz pyta mnie

- słyszałem od Kasi, że za tydzień jedziecie na imprezę
- no tak, przecież mówiłem Ci, że możesz się zabrać z nami
- dzięki, a zabierzesz jeszcze Pawła?

Wtedy na mojej twarzy zarysował się uśmiech. Wyobraziłem sobie, co się będzie działo w przyszłym tygodniu, jakie wyrzuty usłyszę od niej kiedy powiem, że Pan Paweł i jego dziewczyna nigdzie z nami nie pojadą. Kiedy po raz kolejny powiem, że nie przepadam za tym całym towarzystwem, kiedy powiem co o nich myślę, co ona zaneguje, ale za jakiś czas znowu potwierdzi.

- nie. nie lubię go, nigdzie ze mną nie pojedzie.
- luz, dobrze, że o tym mówisz.

Jej się chyba nie wytłumaczy, że coś, a raczej ktoś jest nie warty znajomości, a najśmieszniejsze jest to, że raz na jakiś czas ciągle mi powtarza to co o nich sądzę.