Przede wszystkim na wstępie chciałbym przybić mentalną piątkę z Wami wszystkimi po długiej nieobecności. Praca, studia, życie sprawiły, że sztukę relacji damsko-męskich zgłębiałem trochę z doskoku, dynamicznie.

Na swojej drodze popełniłem trochę błędów, robiłem wiele testów, i wyciągnąłem wiele wniosków, sporadycznie zachodząc na naszą stronę.

Ale do rzeczy.

Chodzi o nowoczesne lekcje jakie prezentuje nam Adept na YouTube.
Postanowiłem mieć większy wgląd do tematu przez wzgląd na moją obecną sytuację rozstaniową. W podstawach jest napisane, że należy przede wszystkim odpuścić jeżeli kobieta kogoś zostawi, z finalną notką, że jest to jedyne właściwe rozwiązanie, podczas gdy w tym filmie Adept wskazuje, że należy naciskać te emocje, tą część "plastyczną" kobiety, która spowoduje, że jej atrakcyjność w naszych oczach wzrośnie.

Nie ukrywam - w związku się sfrajerzyłem - przez pracę i natłok obowiązków, także z mojej własnej winy i niedociągnięć charakteru wszystko się posypało (jak to często bywa w sytuacji gdy oddajemy stery kobiecie która nie umie prowadzić heh). Na spotkanie zmierzające do rozstania pokazałem się tak jak prawdziwy mężczyzna powinien. Z uniesioną głową, uśmiechem, spokojem i opanowaniem. Stwierdziłem, że szanuję jej wybór i życzę powodzenia, jak i przepraszam za moją roszczeniową postawę , która była tylko i wyłącznie efektem przeciążenia i tymczasowego wypalenia przez natłok obowiązków. Zrobiłem to w myśl tego co zapisane zostało w dziale podstawy, tylko dlatego, że wydaje się to logiczne, patrząc i analizując ludzkie emocje.
W drodze powrotnej, chcąc być spójnym, zacząłem ją...rozbawiać. Tak. Już od pierwszego momentu po rozstaniu pokazałem się jak koleś, który naprawdę jest silny i nie łamie się nawet w obliczu takiej sytuacji. Aaa i jeszcze coś...wyłamałem się i padło około 2 tygodnie temu KC. Muszę się z tym uporać na przyszłość, to moja pięta Achillesa.

Po rozstaniu natomiast, w przeciwieństwie do ogólnego stereotypu - byłem radosny, pełny energii, optymistyczny i pozytywny. Obecnie nadal trzyma się mnie ta tendencja. Wyciągnąłem wnioski. Skontaktowała się ze mną poprzez wiadomość i...zacząłem z nią flirtować. Tak jak to robiłem na początku będąc najlepszą wersją siebie - silną, stabilną, opanowaną i pewną. Spotkałem się z sytuacją, że zaczęła współgrać. Dlatego brnąłem dalej we flirt, pozostawiając pod znakiem zapytania czy jestem cyniczny czy poważny, stosując Push Pull w połączeniu z optymistyczną postawą i bardzo dobrym nastawieniem do świata. I wiecie co? Zaczęła również ze mną flirtować.

Oczywiście nie mam żadnych nadziei i się nie podniecam, a jedynie postanowiłem skupić się na sobie, aby pozostać najlepszą wersją siebie, taką jak na całym początku, przekuwając ból w siłę. Zauważyłem jej reakcję na to wszystko.

Dylemat główny jest następujący:

PODSTAWY

VS

https://www.youtube.com/watch?v=...

Autor ten sam, podejście inne. Obecnie myślę, że coś pośrodku jest najlepsze. Uderzanie subtelne w czułe punkty emocjonalne i jednoczesne ograniczenie kontaktu (lecz nie eliminacja).
Zaprezentowanie się na nowo jako silny, pewny siebie mężczyzna, będąc spójnym z samym sobą.

Jakie jest Wasze zdanie na temat tych dwóch podejść i obecnej próby przetestowania hybrydy? (instynktownie i dynamicznie, mając na uwadze swoją własną siłę)

Pozdrawiam!