Witam, na wstępie napisze że mam 18 lat. Jakoś w połowie gimnazjum zacząłem interesować się swoją ' rówieśniczką ' z klasy .... wiecie szczeniackie zaloty, potem pierwsza randka i początek związku. Nie trwał on spektakularnie długo bo już po zaledwie niecałych 2 tyg. jakoś tak się to rozpadło, ona zaczęła mnie okłamywać i dowiedziałem się czegoś od osoby z jej bliskiego otoczenia co zmotywowało mnie do zakończenia tej przygody, jak postanowiłem tak zrobiłem. Było mi bardzo przykro gdyż byłem szalenie zakochany do końca gimnazjum męczyłem się patrząc na nią codziennie żałowałem że to się tak potoczyło, że już nie rozmawiamy (a tematów nam nie brakowało nigdy mogliśmy rozmawiać na okrągło bez wyczerpania a to jedna z niewielu kobiet z którą nadawałem na jednej fali). Zmęczony platoniczna miłością postanowiłem sobie pomóc, i z nią porozmawiać, gdy wkońcu zdobyłem się na odwagę by jej wyznac swoje uczucia ona to zlała. Wkońcu moje męki dobiegły końca ... Koniec gimnazjum, 3 klasa na pożegnanie powiedziałem jej krótko-Cześć i strzała, popędziłem na osiedle napełniony optymizmem i nadzieją że bez codziennego kontaktu poprostu zapomnę o niej jak o wczorajszej imprezie. Lecz nie, nie zapomniałem. Postanowiłem już nie poruszać i nie rozgrzebywać tej blizny. Nie pisałem ani nie dawałem znaku życia unikałem wręcz kontaktów, po czym ona sama pierwsza się odezwała, gdy wydawało się że pamięć zaczyna przygasać wszystko powróciło jak gówno z pod śniegu początkiem wiosny. Na początku byłem zaskoczony bo ona od zawsze była bardzo ... powiedzmy zimna bo opornie okazywała uczucia. Z czasem mi to zaczęło pasować. Coraz częściej gadaliśmy, oboje nabraliśmy więcej rozumu, czas najlepszym nauczycielem, gdy doszło do pierwszych spotkań zainicjowanych przez nią wszystko układało się jak w filmie, nagle całe "cierpienia" odeszły siną w dal a spełniały sie skryte pragnienia o swojej wybrance. Wiem też że ciągle o mnie rozmawiała z koleżankami i była strasznie nakręcona na mnie. Żyć nie umierać heh, lecz z czasem gdy było coraz lepiej ona pojechała na wakacje za granice. Przez miesiąc jej nieobecności rozmawialiśmy może 2 razy, i wszystko zaczęło się ochładzać, gdy wróciła lekkie sprzeczki droga internetową i próby spotkania. Tak próby, bo już nie doszły do skutku. kontakt sie urwał a stara sympatia została zastąpiona nową (do której nic nie czułem, to była bardziej zabawa)której szybciutko podziękowałem za spędzony czas i alkoholem przeplatanym grubymi lolkami, starałem sie prowadzić ciekawe życie i nie próżnowac wykorzystując każdą sekunde. Po prawie 7 miesięcznej przerwy kontaktu ja wciąż o niej myśle. Wiem że przy niej czuje sie dobrze, ona ma coś co mnie ciągnie do niej coś czego nie spostrzegłem u żadnej innej kobiety... lecz nie mam z nią kontaktu numer jakos zaprzepaściłem wraz ze zgubionym telefonem, nie widujemy sie wogle ( mieszkamy po przeciwnych stronach miasta), mam ja tylko w znajomych na fcb. I tu pies pogrzebany. Niewiem co dalej, czy do niej napisać jak ona zareaguje czy to nie jest już spalone. Troche mnie tchórz oblatuje bo na niej mi zależy i boje się spieprzyć. Niewiem co robić to jedyna kobieta do której kiedykolwiek coś czułem i to trawiące uczucie trwa już ponad 3 lata. Nie moge zapomnieć, nie mam numeru nie pisze nie gadam nie widuje - nie zapominam, ze szczerymi chęciami próbuje usunąc ją z mojej pamięci lecz bezskutecznie, to takie przytłaczające .....