Cześć, na wstępie chciałem zaznaczyć, że forum regularnie czytam od 5-6, a dopiero teraz dodaję pierwszy post, ale mniejsza o to.

Mam mały dylemat w sprawie dziewczyny którą poznałem jakieś 3-4tyg temu. W skrócie, ja 26 lat, ona 20. Jest dość atrakcyjna (jakby 3-4kg mniej to spokojnie dałbym jej 9/10), w klubie co chwilę próbuje poderwać ją jakiś facet, dość intelintna i jak na swój wiek wydaje się ogarnięta.

Do tej pory spotkaliśmy się 2razy sam ma sam, 1 z jej koleżankami i 2 razy ze znajomymi kiedy odwiedziła mnie w pracy( pracuję w weekendy w klubie jako barman). Wszystko przebiega spoko, po spotkaniach pisze pierwsza jeszcze tego samego dnia, najpóźniej następnego. Raz spacer we 2 sama zaproponowała. Piszemy w sumie codziennie, odpisuje prawie zawsze bardzo szybko. Ogólnie czuć zainteresowanie z jej strony.

Jednak problem wystąpił kiedy raz wyszliśmy z jej znajomymi i zostaliśmy sam na sam i chciałem ją pocałować. Stwierdziła, że ona potrzebuje do takich spraw więcej czasu, że jej poprzedni chłopak musiał na coś takiego czekać 6mscy (faktycznie kiedyś sama coś takiego przy okazji wspomniała). Zmieszany obróciłem to w żart i odparłem, że jak tego nie zrobię to odpadną mi usta. Trochę wymuszenie w końcu pocałowaliśmy się, ale to było naprawdę mało namiętne. Bardzo podobna sytuacja miała miejsce w zeszłym tygodniu. Wtedy również powiedziała, że podobnie potrzebuje więcej czasu i również skończyło się na mało namiętnym pocałunku(trochę lepszym niż za pierwszym razem). Kiedy zaprosiłem ją na jakieś wyjście na walentynki odparła to samo, że za wcześnie na coś takiego, że nawet te całusy uważa za zbyt pochopne, ale już dwa dni później sama wyszła z inicjatywą, że w tym tygodniu możnaby się spotkać nad Wisłą i wypić jakieś winko.

Generalnie to dla mnie jest to nietypowa sytuacja, bo do tej pory miałem tak, że jeśli dziewczyna była zainteresowana to pocałunek bez problemu na tym 2-3 spotkaniu wchodził. Sam nie wiem co lepsze w tej sytuacji. Czy odpuścić na pewiem czas? A może mieć wywalone i dalej robić swoje i z każdym spotkaniem przesuwać tą fizyczną granicę i jakoś omijać jej opór? Dziewczyna wydaje się spoko materiałem na związek, ale średnio mi się widzi tkwienie w takim położeniu przez kilka miesięcy, zwłaszcza, że na powodzenie szczególnie kiedy stoję w pracy za barem nie narzekam i mógłbym się spotykać z innymi. Na pewno nie chciałbym zmarnować mnóstwa czasu i energii, żeby po pół roku usłyszeć od niej, że to jednak nie to. Co myślicie?