Facet, dajesz sobie wchodzić na banie. Dajesz siebie atakować, nie umiesz ataku obrócić w żart i co gorsza nie potrafisz odpowiedzieć drugiej osobie.

Pierdol te schematy, że jesteś introwertykiem. Fakt jest taki, że musisz nabyć większej pewności siebie na co dzień w kontaktach międzyludzkich. Niestety, jeśli nie staniesz się bardziej twardy i w końcu nie odpowiesz na takie zaczepki, to nigdy one się nie skończą.

Masz świetny przykład tego, że brak stanowczej reakcji w takim niemiłym dla Ciebie przypadku tak naprawdę dla otoczenia zawsze jest niczym innym jak "reakcją", która najczęściej daje innym przyzwolenie na atakowanie Ciebie, bo zawsze atakuje się tego najsłabszego w grupie, który nie potrafi skutecznie się obronić.

Pocieszę Cię - większość osób przez takie coś przechodziła i dzięki tym doświadczeniom podobnie jak oni możesz zbudować swoją ramę na nowo. Idź na siłkę, wychodź częściej ze normalnymi znajomymi, których lubisz, zacznij coś kręcić z laskami, idź na sztuki walki, zrób więcej niekomfortowych działań w swoim życiu... Zobaczysz jak Twoja pewność siebie wystrzeli w górę.

Zabiję też utopijne myśli - nie da się inaczej, zawsze na swojej drodze czy to w pracy, na ulicy czy w jakiekolwiek innej sytuacji spotkasz osoby, które będą chciały wejść Tobie na głowę. To, że Ty tego nie robisz, nie oznacza, iż inni tak nie działają. Często robią to nawet zupełnie nieświadomie. Tak po prostu działa człowiek.

Jeśli boisz się, że ktoś da Ci w pysk, bo mu odszczekniesz, to przestań tak myśleć. Potrafiłem się złapać na budowie z troglodytą, który mówił, że mi po pracy dojebie a finalnie chuja robił. Wiem jak mocny to jest strach, gdy czuje się fizycznie słabszym przez wycofanie i brak skills'ów społecznych od innych, jednak jak 99,99% innych strachów praktycznie nigdy się on nie spełnia. No i zawsze możesz coś z tym zrobić. Wiesz jak nie chcesz się nigdy więcej czuć, więc wykorzystaj to jako paliwo do zmiany. Nic nie daje chyba większego kopa do działania niż "negatywna" motywacja. Niektórzy na tym zmieniają swoje życie, czego również życzę Tobie.

Oczywiście wszystko musisz wyważyć, bo jak buchniesz w pijanego koksa w klubie, aby podnieść sobie ego i dalej budować swoją ramę a nie pójdziesz na sztuki walki czy siłownię, to pewnie się zdziwisz, bo ten może Cię już przestawić z kolegami - istnieje nawet szansa, iż przyszedł do klubu szukać zaczepki, najczęściej też takie typy chodzą z ziomami. Pamiętaj, że jest wąska granica między odwagą a głupotą. Warto ją w życiu znać i jej nie naginać.

Temat rzeka, siądź nad tym i zastanow się czego tak naprawde sie boisz.

Może nie obawiasz sie tksykow samych w sobie ale że zostaniesz na lodzie bez roboty? Jeśli tak to szukalbym rozwiązan ktore pozwalałyby ci ograniczyc stres w tej sferze, np zbieranie oszczędnosci ktore pozwolilyby ci zyc 3 miesiące bez roboty (to tylko przyklad) pozwala to zluzować majty i poczuc sie bardziej pewnie i sprawczo w pracy, bo w zasadzie masz alternatywe. Na szybko mozna by bylo polecic jakas ksiazke typu finansowa forteca, ale to kawal cegly. Na necie jest mase porad na ten temat, nie trzeba miec kokosow zeby kupic sobie srebro albo zloto (te dwie rzeczy zachowuja wartosc nabywcza wiec nie stracisz na inflacji xp) i tak trzeba w ciul przestudiować nim zacznie sie inwestowac, to jest naprawde rozlegly temat. No ale konczac dygresje...

Second one jest stres związany z małym zakresem wiedzy, może czujesz się mało kompetentny? Nic nie szkodzi, jeśli szef sądzi ze jest mądrzejszy od swoich pracownikow to jest to twój plus paradoksalnie, bo jakbys byl lepszy w jego uznaniu wtedy łatwiej stracic robote (zazdrość itp itd.) to taki bad pattern. Przewaznie w malych lub srednich firmach poszukiwane sa osoby od przytakiwania a nie od profesjonalnej roboty, to wynika z dzialania zarządu który niekoniecznie stawia na rozwój (tak naprawde sa milion lat za praktykami stosowanymi w USA i japonii).

Czynniki stresogenne czesto wynikaja z rzeczy na ktore nie ma sie wplywu, polecam zatem ksiazki o Lean (lean thinking, out of tge crisis) wtedy bedziesz wiedzial ze to nie ty ale wyzsze szczeble pierdolą robote.

Najlepsza inwestycja to inwestycja w siebie, im wiecej wiesz w swojej branzy tym bardziej mozesz blysnac/zaskoczyc/pomóc itp itd. Napewno wyjdzie na plus gdy będziesz chcial zmienic robote. Z doświadczeniem również rośnie asertywność (jak sie nie rozwijasz to trzeba zmienic robote poprostu) najlepiej byc najgorszym w pokoju, wtedy mozesz mase rzeczy sie nauczyc. Gdy jestes najlepszy, może byc tylko gorzej.

Z taka dawka wiedzy, nawet jak ktoś będzie ci ublizal to machniesz na to ręką, kto sieje wiatr ten zbiera burzę krótko mowiac. Obserwoj zachowania, to naprawde bardzo cenna rzecz, warta wiecej od jakichkolwiek pieniedzy. Ludzie którzy sa toksykami przyslowiowo jada 100km/h tylko koncza dzwonem na ścianie. Z autopsji mialem sytuacje gdy konczylem studia i szukalem jakiejkolwiek pracy, znalazlem tylko ze mi nie zaplacono za prace kolo 500 zl (schowalem dume w kieszen i zapierdalalem za 8zl na h, w moich stronach jest odludzie tak btw) i też byłem wysmiewany podczas pracy. Machnalem reka, uznalem ze te 500 złociszy jest im bardziej potrzebne. Calkiem niedawno 4 lata pozniej blagali mnie o 100zl, nawet nie czuje sie z tego dumny, poprostu trzeba skminic ze karma wraca. Twój szefo/oponent/współpracownik musi sie jeszcze wiele nauczyc, to czy robi zle czy dobrze - nie wiadomo. Brak pokory będzie ich kosztowal bardzo wiele. Może ma przesrane w domu? Moze sie skladac na to wiele czynników.

Na pewno to co wymienilem może ci pomóc, ale najlepiej będzie jak zmienisz robote na bardziej godną, ludzie lubią się pastwić nad osobami wg nich niekompetentnymi w tym co same robią (w ich mniemaniu dobrze). Ksiązki psychologiczne moga pomóc na krótką mete, bo ilez mozna wytrzymywac bycie pod czyims butem. W normalnej robocie nikt nie będzie robił Ci wyrzutów, gdy odwalasz coś tak jak nalezy, czy nawet jak coś ci nie wyjdzie.

Wyszło długo.

TLDR: popracuj nad własną pewnością siebie, nad samooceną. Jeśli zaczniesz szanować samego siebie i wymagać szacunku do własnej osoby od innych – zaczniesz ten szacunek otrzymywać. Ludzie przestaną Ci wchodzić na głowę, bo będą wiedzieć że nie pozwolisz po sobie jeździć.

Ludzie widzą Ciebie takim, jakim Ty widzisz samego siebie. I w mojej opinii nie ma tu znaczenia, czy masz dwa metry i pół życia spędzasz na siłowni, czy jesteś 60 kilogramowym chucherkiem. Siłownia na pewno w sporym stopniu pomaga w budowaniu pewności siebie, ale z własnego doświadczenia wiem że na samej siłowni „pełnej” pewności siebie nie zbudujesz. Możesz być wykoksowanym gościem i nadal pozwalać sobie wchodzić na głowę.

Właśnie o tę głowę dosłownie tutaj chodzi. Praktycznie wszystko co nam się w życiu przydarza ma swoje korzenie właśnie w tej słynnej pewności siebie. Jeśli nie jesteś pewny siebie, jeśli nie czujesz się wartościowy, jeśli sam siebie oceniasz negatywnie – inni ludzie szybko zauważą, że można po Tobie do woli jeździć i Cię wykorzystywać. Zmieniając obraz siebie we własnej głowie niemal automatycznie zaczniesz zachowywać się inaczej. Z toksycznymi ludźmi trzeba krótko. Próbują Tobą manipulować? Pokazujesz im wprost, że te manipulacje na Ciebie nie działają. Próbują narzucić Ci swój punkt widzenia? Nie przyjmujesz go, bo Twój jest inny i w 100% w niego wierzysz.

Tylko tu nie chodzi niestety o to, żeby nauczyć się odszczekiwać, w głębi duszy czując się jak przestraszony kundel. Najlepsze wyuczone na pamięć riposty nic Ci nie dadzą, jeśli będziesz się tych ludzi bał. Piszesz o tym, że po kontakcie z takimi osobami i Twojej „miękkiej” reakcji myślisz o tym całymi dniami. Że robisz sobie wyrzuty, że nie zareagowałeś inaczej. To właśnie świadczy o tym, że Twoim problemem nie jest introwertyzm, tylko właśnie brak pewności siebie i niska samoocena.

No dobra. Tylko jak tę pewność siebie zbudować? I tutaj Cię trochę zmartwię, albo może po prostu uprzedzę. Zachowując się przez całe życie w jakiś wyuczony sposób, karmiąc się całe życie negatywnymi przekonaniami o sobie, stawiając się w pozycji niższej od innych – nie da się ot tak przestawić w głowie jednej wajchy, postanawiając sobie „od dzisiaj będę pewny siebie”. Budowanie tej pewności siebie to długa i często ciężka praca. Ale jednocześnie praca, którą warto wykonać. Jak zbudujesz we własnej głowie wizerunek siebie jako osoby, której nie da się złamać - życie zajebiście zmieni się na plus pod każdym względem. Ludzie zaczną liczyć się z Twoim zdaniem, zaczną Cię szanować, a często nawet podziwiać. Nie będziesz się bał „sięgać po swoje”. Zaczniesz po prostu w pełni korzystać z życia.

Co u mnie przyniosło fajne rezultaty?

Po pierwsze – przeanalizowanie swojej własnej osoby. Przyznanie się do tego, że pod pewnymi względami jest się niedoskonałym, znalezienie konkretnych aspektów które chcesz poprawić, ale jednocześnie zaakceptowanie tego, że na ten moment są one takie a nie inne. Z drugiej strony znalezienie pozytywów własnej osoby, na których samoocenę będziesz opierał. Najlepiej jest to sobie rozpisać – zalety i wady swojego charakteru, rzeczy i osiągnięcia, z których jesteś dumny, własne zasady i wartości którymi bezwzględnie się kierujesz. I niech to będą Twoje zasady, a nie takie w stylu „powinienem być taki i taki, bo większość ludzi ma takie podejście”.

Po drugie – afirmacje. Mi na początku powtarzanie do lustra tekstów w stylu „kim jesteś? jesteś zwycięzcą!” wydawało się głupie. Uwierz, że nie jest – pod warunkiem, że wierzysz w te wszystkie pozytywne rzeczy, do których afirmacjami próbujesz przekonać własną podświadomość. Mając spisaną listę, o której pisałem wyżej łatwiej jest uwierzyć na świadomym poziomie w to że jesteś wartościowy, że twoje zdanie się liczy, że nie musisz przejmować się opinią innych, że bycie nieidealnym jest zupełnie normalne. Codzienne świadome powtarzanie listy takich afirmacji niejako zaprogramuje i przestawi Twoją podświadomość. Dzięki temu wewnętrzny dialog który prowadzisz z samym sobą przestanie działać na zasadzie kata mówiącego „kurwa, mogłeś się temu kretynowi z roboty bardziej postawić, miękka fajo”. Ten głos w Twojej głowie stanie się Twoim przyjacielem, który wspiera Cię i szanuje. A jak już on zacznie Cię szanować, to tego szacunku zaczniesz też wymagać od innych. I możesz mi wierzyć, albo nie – ale go dostaniesz.

Po trzecie – medytacje. Poczytaj o tym. Też po pewnym czasie dają fajne efekty.

Ale z samego pisania o sobie, myślenia i powtarzania we własnej głowie różnych rzeczy nie staniesz się twardym. Potrzebna jest też praktyka. Jak już z grubsza przekonasz samego siebie że na ten szacunek zasługujesz, zacznij małymi krokami wychodzić ze swojej strefy komfortu. Ktoś wjebał Ci się w kolejkę? Zwróć mu uwagę. Ktoś obok w kinie przeszkadza Ci tym, że bawi się komórką świecącą się na całą salę? Powiedz mu o tym. Zacznij stawiać ludziom granice, zacznij mówić wprost gdy jakieś zachowanie innych Ci nie odpowiada. Nie mówię o byciu zrzędą która przypierdala się do wszystkiego, dodatkowo się o to wykłócając. Gdy ktoś próbuje przekraczać Twoje granice, gdy zachowuje się niewłaściwie w stosunku do Ciebie – chłodno i spokojnie mu o tym powiedz. Ludzie często wtedy też reagują spokojnie i nic złego się nie dzieje. Czasami jednak trafisz na krzykatych komandosów, którzy się do Ciebie przypierdolą i rozkręcą aferę. Zakładam, że w takiej sytuacji na początku się zablokujesz i z nimi „przegrasz”. Ustąpisz im tak jak to robiłeś całe życie. Spróbuj przekonać samego siebie, że to nic złego. Ty dopiero pracujesz nad tym, żeby Cię to nie ruszało. W pewny sposób trenujesz swój charakter, uczysz się nowych zachowań. Musisz więc zaakceptować to, że na początku pojawia się stres, że w pewnym momencie pękasz, bo twój „przeciwnik” trenował takie psychiczne potyczki dłużej od Ciebie. Z każdą kolejną taką sytuacją będzie Ci to przychodzić łatwiej. Będziesz co raz twardszy. Opinia innych o Tobie będzie coraz bardziej po Tobie spływać. Będziesz co raz lepszy w tę grę. A jak już zobaczysz, że ludzie widzą że się zmieniłeś i inaczej podchodzą do Twojej osoby zrozumiesz, że w końcu zaczynasz wygrywać.

Dużo pracy przed Tobą, ale da się to ogarnąć. Trzymam kciuki!

Pracuj nad pewnością siebie, poczuciem własnej wartości, zaufaniem do siebie, a żeby być bardziej stanowczym... zacznij się stanowczo zachowywać. Potraktuj to jak pewnego rodzaju mięsień, który ćwiczony wzmacnia się.

Nie chodzi o to żebyś pomiatal innymi, ale przede wszystkim nie daj pomiatac sobą:)

Niektórzy ludzie po prostu są toksyczni, dowartosciuja się kosztem innych i musisz albo wyciąć ich ze swojego życia jak chwasty albo klarownie zakomunikować "możesz pomiatac kimś kto Ci na to pozwoli czyli nie mną!".

Uważam że za dużo się zastanawiasz nad swoim zachowaniem co w konsekwencji ma brak działania z obawy co pomyślą inni. Zmień myślenie wyluzuj nie musisz być najlepszy. Niektóre osoby usiłują zrobić coś abyś się otworzył. Tak jakby podrywają

Nie czytałem komentarzy powyżej, ale dodam poradę od siebie. Zapisz się jakieś sztuki walki- mma czy muay thai (polecam, sam trenuję). Samoocena idzie w górę jak Twoja pałka podczas oglądania pornosa. Nabierzesz pewności siebie, poprawisz sylwetkę i jak będzie Cię ktoś męczył w pracy to łapiesz go sam na sam po pracy (BEZ PRZEMOCY) i krótko mu z nienawiścią w oczach wyjaśniasz, ze to było po raz ostatni i żebym pamiętał, ze będą konsekwencje. Jak się powtórzy to wiadomo co robić

znam typa co również miał podobnie, sporo dusił w sobie nie otwierał się robił rzeczy w życiu wg schematu jak wszyscy i nie umiał po prostu pogadać od razu na gorąco.

aktualnie się rozwiódł ma nową pannę zdrowy kontakt z ex i na zmianę biorą psa bo chata na kredyt zostala z nia i ona splaca mu reszte. poszedl na kolejne studia i jest happy.

otworzył się na ludzi i zrozumiał i poczuł że nie musi być tak introwertyczny i nauczył się dzialac sam w zgodzie już ze sobą i tym co czuje i chce.

zrozumiał to dzięki odpowiedniemu kontekstowi w oddpowiednich warunkach z odpowiednimi ludzmi ale glownie dzięki sobie i substancji która mu pomogla to zobaczyć i ze mozna inaczej.

tą substancją była nowa na liście legalnie już w Australii czy Izraelu leków w farmakoterapii połączonej z psychoterapią do leczenia np PTSD czy terapii dla par znana od lat w środowisku klubowym eMa.

i już jej nie potrzebuje. zintegrował doswiadczenia i nie szuka wiecej wrazen. od dwóch lat ponad żyje nowym swoim życiem szczesliwy bez ćpania.

per aspera ab astra

1. Czy to co opisałem w drugim punkcie wiąże się z tym, że w tej sytuacji również mogę mieć styczność z toksyczną osobą czy po prostu taki charakter może mieć dana osoba, który spowodował takie jej zachowanie ?

Nie ma czegoś takiego jak "toksyczna" osobowość. Jest teraz jakaś okropna moda na takie określenia. Są osoby, które mają zaburzenia osobowości, ale wbrew pozorom nie ma ich aż tak dużo. To nie Twoja rola, żeby się zastanawiać jaki problem osobowościowy ma inna osoba, z którą rozmawiasz. Nikt Ci nie płaci za stawianie jej diagnozy. Skup się na tym co możesz zrobić tu i teraz, żeby inaczej się zachować w przyszłości, a nie na tym co jest nie tak z tą osobą. Nie masz na to wpływu, że jest taka, a nie inna.

2. Co byście zrobili na moim miejscu w przypadku sytuacji 1 ?
Za mało informacji. Sam piszesz, że nie pamiętasz dokładnie jak to wyglądało. Też było to dość dawno. Czy jest sens się zastanawiać co mogłeś zrobić kilka lat temu? Teraz nie masz na to już wpływu.

3. Co byście zrobili na moim miejscu w przypadku sytuacji 2 ?
"Po jakimś czasie ta osoba wyjechała do mnie z wulgarnym tekstem, że jest mną zawiedziona dlatego, że nie przyczyniłem się do organizacji tego wypadu"

Wystarczy się uśmiechnąć i odpowiedzieć "przykro mi, że Cię zawiodłem" i sobie pójść zupełnie to olewając. Jeśli wiesz, że prawda stoi po Twojej stronie, wykonałeś swoje obowiązki i nie masz sobie nic do zarzucenia, to nie ma sensu się tłumaczyć.

"I ostatnio podczas innego wyjścia całej firmy na koniec do mnie zagadała i mówi, że jest zawiedziona, że dziś ze mną nie porozmawiała."
To akurat brzmi trochę jak komplement xD Skoro tak bardzo chciała z Tobą rozmawiać to powinno Ci to schlebiać. Nie za bardzo rozumiem tę sytuację. Dlaczego wg Ciebie to jest "toksyczne?

4. Co zrobić aby stać się bardziej stanowczym w takich typu sytuacjach ?
Nie musisz być stanowczym. Warto się zastanowić czemu tak bierzesz do siebie zachowania innych. Ktoś jest zawiedziony - ok. Ale czemu Cię to tak rusza?

5. Czy udanie się do psychologa z tym problemem to dobry pomysł ?
Tak. Bardziej do psychoterapeuty. I musisz się nastawić, że taka praca chwilę potrwa. Zmiana pewnych przekonań na swój temat musi potrwać. Jedną wizytą nie zmienisz nastawiania, które utrwalało Ci się latami.

6. Co byście zrobili na moim miejscu jeśli byście spotkali tą osobę z 1 punktu np. w nowym miejscu pracy i znów byście musieli się z nią użerać ?
A jakie jest prawdopodobieństwo, że spotkasz tę osobę znowu? Jeśli niewielkie, po co się tym zamartwiać?

Ta druga osoba to laska, która Cie próbuje zbajerować. Ot wielkie co... Każdy prestekat jest dobry żeby zagadac:) więc daj jej szanse i coś zrób.
Jak jesteś introwertykiem i ktoś Cie obraża to odpowiedź ale pewnym siebie tonem nawet 2 słowa nie "yyyyy wypierdalaj" tylko "WEZ WYPIERDALAJ!", a morda nie szklanka i się nie zbije...