Mam taki problem ostatnio, że nie potrafię się w pełni otworzyć przed nowym towarzystwem, jeżeli muszę trzymać fason. Normalnie rzecz biorąc nie patrze, czy zrobię z siebie pajaca, ale spotykając się ze znajomymi mojej kobiety lub bliższych znajomych (ich rodzinami itd) jestem cichy, nie potrafię się jakoś otworzyć, wszystko następuje w powolnym tempie, a przez ten czas ludzie wyrabiają sobie o mnie zdanie pizdeczki, cichego chłopaka, poukładanego (phe), gwiazdeczki takiej. Przez wiele lat byłem bardzo zamknięty w sobie i skupiony na samorozwoju, przez co nie potrafię być żywiołowy, rozmowy z ludźmi też jakieś sztywne mi wychodzą. Podobny problem mam w związku i ze znajomymi dalszymi, mam w sobie mnóstwo energii i życia, ale mam jakąś taką blokadę, że z większość zachowań robię taką sztuczną i sztywną jak gówno w przeręblu. Nie wiem dlaczego tak się dzieje, jestem pewny siebie i nie boje się opinii innych. Dlaczego więc wolę być cicho, podczas gdy aż mnie nosi żeby ponieść całe towarzystwo przez swoje tory. Swoją drogą lubię zgrywać wariata, ale gdy załącza mi się ów blokada, zamiast z wesołego człowieka robię się pajacem. Nie wiem jak sobie z tym poradzić, ponieważ nie potrafię określić w czym leży problem. Serio, wolałbym wrzucić na luz i się nie przejmować, ale wiem, że przy najbliższych imprezach zamiast się dobrze bawić, znów będę milczał i zachowywał się schematycznie, jakbym musiał się przypodobać najpierw zanim będę sobą. To zupełnie głupie i nie ma nic wspólnego z pewnością siebie, ale dlaczego tak mam, nie potrafię wytłumaczyć. Może jestem introwertykiem, ale dlaczego jest to wbrew temu co myślę/czuje ?