Witam!

Zabawne, że  będzie to kolejny mój wpis nie będący relacją z podrywu... No cóż, każdy, a przynajmniej większośc z nas ma czasami skłonności to filozofowania... Widac i na mnie przyszła pora

Do wpisu skłoniła mnie pewna obserwacja związana z często powtarzanym mottem: jeśli Ci zależy - jesteś o krok za daleko.
No w porządku, ale jak rozstrzygnąc kiedy mi zależy, a kiedy nie? Granica zapewne będzie płynna i uzależniona od indywidualnych preferencji... A samo hasło jest ogólnikowe i niejednoznaczne...
Z jednej strony trudno się z tym nie zgodzic! Wielu z Was (mówię tu to osobników płci męskiej) przekonało się na własnej skórze, czym grozi zachowanie pod tytułem "zależy mi". Każdy chyba był swiadkiem kabaretu, jaki odstawiał pannie koleś, któremu zależy. Zaznaczę tu jednak zależy ZA BARDZO.
Jak się czuje panna będąca podrywaną w sposób coraz bardziej desperacki to tylko same panny wiedzą Ów delikwent obmyślający w jego mniemaniu coraz bardziej wyszukane, a w ogólnym rozumieniu coraz bardziej idiotyczne sposoby na uwiedzenie swojej wybranki prezentuje się cokolwiek komicznie.
Obserwowanie takich zachowań jest dla wielu z Was śmieszne. Wyśmiewamy tego biednego chłopaka lub kiwamy z politowaniem głowami. A potem okrutnym chichotem historii staje się fakt, ze tak na prawdę większośc z nas, jeśli nie wszyscy, zaliczyła podobną wpadkę... Dowód: blog Saluba: "Sytuacje sfrajerzenia sie ..."
Tak więc argumenty "za" tzn. by nam jednak nie zależało sa bardzo mocne, zwłaszcza jak kazdy znas przypomni sobie jak robił z siebie idiotę dla kobiety.

A co z postawą "przeciw"? Może jednak powinno nam zależec? Nie mam zamiaru występowac tu jako obrońca wszelkiem maści "zakochanych Szekspirów" i "Werterów" jeśli wiecie co mam na myśli...
Rozpatrując tylko sytuację w której Wam nie zależy łatwo wyobrazic sobie następujący scenariusz: olała Cię laska, nie układa wam się. Trudno. W odwodzie są jeszcze dwie! Obie dobrze zbajerowane. Mają Cię w głowie i tęsknią. Jeden tel. i na wieczór jesteś ustawiony z nową "koleżanką"
Wielu z Was powie: "tak ma byc Mjut:-)" Jasne... Ale czytając chocby wpisy na forum widac, że niewielu ma ambicje zostac  PUA. Większośc chce po prostu przestac byc frajerami i umiec zdobyc kobietę, która im się spodoba. Jeśli ktoś chce zostac mistrzem uwodzenia widac musi byc wolny od uczucia przywiązania(przynajmniej tak mi się wydaje, wszak PUA nie jestem). Czyli zachodzi tu kwestia co kto chce po prostu od życia...

No dobra, ale jeśli chcesz poderwac dziewczynę, a nie masz doświadczenia czy umiejętności, cokolwiek uczysz się, to oczywiste jest, że jakiś wysiłek musisz w tę znajomośc włożyc. I co wtedy? Rozwijasz znajomośc, wchodzisz pannie do głowy i vice versa. Ona Tobie też... Wkraczasz na swego rodzaju równię pochyłą, zaczyna Ci coraz bardziej zależec i robisz się frajerem....
Czy jedno może istniec bez drugiego? Gdzie jest środek, by nie powiedziec złoty środek? Jeśli w ogóle jest....

Tymże kompromisem jest ważna zasada., o której już nie raz inni wspominali. Każdy z Was musi sobie odpowiedziec na pytanie "czego chcę?", a potem na kolejne pytanie "Kim jestem i kim chcę pozostac?"
Jeśli wiesz kim jesteś i czego chcesz to jesteś na dobrej drodze.
Jak to się ma do podrywu czy związku?
Użyję tu metafory: wielu z Was uprawia sport, niektórzy nawet na wystarczająco profesjonalnym poziomie, by startowac w zawodach. Ale chyba większośc z Was jakąś dyscypliną się  interesuje. Kibicujecie zawodnikowi, drużynie... Meritum sprawy jest następujące: sportowiec, który jest zmotywowany, ma formę i jest skupiony na tym by zaliczyc dobry występ po prosty, dac z siebie wszystko - wygrywa. Oczywiście zdarza się, że zajmie 2, 3 lub 5 miejsce... ale dla dobrze zmotywowanego sportowcao poprawnie ułozonej psychice porażka to nie powód by "rzucic się pod pociąg". Dobrze ułożony sportowiec będzie zadowolony z występu jeśli dał z siebie wszystko. A że nie starczyło na zwycięstwo, mimo pobicia rekordu życiowego nawet, to trudno. Należy wnioski wyciągnąc i przygotowac się do kolejnych zawodów.
Odwrotnie zachowuje się zawodnik, który jest nastawiony na zwycięstwo w ogóle. Nie myśli o tym jak zagra, pobiegnie, skoczy... Tylko wygrana jest ważna. A co za tym idzie perspektywa porażki staje się żródłem frustracji już na starcie. Taki osobnik spina się, jest zestresowany i popełnia proste błędy - przegrywa.

I podobnie jest z podrywaniem. Podoba Ci się panienka,chcesz ją poderwac? OK! Tylko rób to z głową, zmotywuj się, wyznacz sobie cel - poderwanie panny. Ale przede wszystkim zdaj sobie sprawę, że uwodząc ją , chcesz zrobic to dobrze. Nie chodzi o to by frużkę wyrwac - nie ważne jak i za jaką cenę, Chodzi o to y próbowac byc skutecznym. Znac swoją wartośc, miec zasady i wymagania. A jeśli się nie uda to trudno. Zaakceptuj fakt, że okazałeś się za słaby akurat na tę frużkę. Zaakceptuj również fakt, że próbowałeś zrobic wszystko by ją zdobyc i jeśli przy tym udało Cio się nie zrobic z siebie palanata to możesz byc z siebie dumny. Wyciągnij wnioski i startuj w następnych zawodach.
Podobnie sprawa układa się w związku. Nie ma nic złego w tym, że zależy Ci na twojej dziewczynie. Rób wszystko co jest konieczne ale nie po to by zatrzymac ją ale po to by utrzymac WASZ związek - to ważna, choc subtelna różnica. Jeśli twoja panna robi to samo ze swej strony to jesteś zwycięzcą tak jak z resztą i ona jeśli oboje macie z tego związku frajdę.
Bądź jak pozytywnie nastawiony sportowiec. Sportowiec nastawiony nie tyle na zwycięstwo samo w sobie ile na dobry występ i wykorzystanie wszystkich umiejętności. Tak zmotywowany człowiek ma naturalny ciąg do zwyciężania, a jednocześnie nie obawia się porażki. Rób wszystko byś miał szczere,zgodne z samym sobą poczucie, że dajesz swojej kobiecie wszystko czego ona oczekuje od mężczyzny. I miej odwagę wymagac od niej tego samego. Miej odwagę byc konskewentny i odejśc jeśli widzisz, że dajesz więcej niż otrzymujesz.
Nie rzucaj się pod pociąg bo twój związek się  rozpada. Miej odwagę spojrzec w lustro i powiedziec; "zrobiłem wszystko co mogłem, starałem się. Nie wyszło więc widocznie byłem za słaby. No trudno"  Miej odwagę powiedziec sobie "przegrałem jestem drugi na mecie".  I zamiast rozpaczac ciesz się ze zdobytego doświadczenia, wyciągnij wnioski, popraw błędy i startuj w następnych zawodach.
Nie unikaj jak ognia słów "zależy mi". To jest ta pozytywna motywacja. Zamiast tego uważaj by twoja motywacja nie przerodziła się w obsesję.

Pozdrawiam