Sprawa wyjaśniona.
Przedwczoraj napisałem że musimy poważnie porozmawiać. Ogromna reakcja lekowa z jej strony, spam telefoniczny i w kilka chwil była w samochodzie żeby przyjeżdżać. Zabroniłem jej tego i powiedziałem że porozmawiamy jak sobie pewne rzeczy przemyślę. Ogólny spam i próby wymuszania na mnie żebym wyjaśnił jej o co chodzi. „Nie rób mi tego , w głowie tworzę najczarniejsze scenariusze”. Od samego rana SMS-y i telefony kiedy będę gotowy na rozmowę, proszenie o wyjaśnienia.

Przyjechałem wieczorem i w sumie nie musiałem nic mówić, zapytałem czy wie czego będzie dotyczyć ta rozmowa.
Wszystko wyśpiewała sama i w niczym nie skłamała. Dokładnie powiedziała to co widziałem w wiadomościach, a ja nawet nie mówiłem że je czytałem. Powiedziała że panicznie bała się mojej reakcji na wieść o tym, że zamiast powiedzieć koleżce żeby spierdalal postanowiła go zdystansować, unikać spotkań i jedynie odpisywać że względu na to, że jak byli w gimnazjum to mogła do niego gębę otworzyć jak w jej domu ojciec alkoholik robił rozpierdol. Gość podobnoż również miał w domu przejebane i wywiązała się na tej podstawie nić porozumienia. W dodatku przyznała że zawsze mu współczuła, w dodatku typ ma dziecko i nigdy by go nie postrzegała jako kogoś więcej niż kolegę, ale przyznała że zaczęła zauważać u niego oznaki zazdrości kiedy mówiła mu że jest ze mną szczęśliwa.

3 godziny płaczu i błagania o szanse na odbudowanie zaufania, Deklaracje o powrocie na terapie i odcięcie się od spraw z przeszłości, że zrobi dla mnie wszystko co zechce bylebym nie odcinał
Jej od siebie i życia jakiego do tej pory nigdy nie poznała. Do koleżki zadzwoniła i kazała mu zdupcać, żeby jej dał permanentny spokój. Oczywiście powiedziałem, że mi ta sytuacja nie odpowiada i nigdy nie chcialem do niej doprowadzać, zmuszać do rezygnacji z czegokolwiek, że warunkiem bycia ze mną jest wyzbycie się niezdefiniowanych relacji z innymi facetami i że to zawsze będzie jej decyzja i wybór co jest dla niej ważniejsze. Bez zawahania powiedziała że dla mnie zrezygnowała by ze wszystkiego i tylko ja się dla niej liczę, że cokolwiek ma w życiu byłaby gotowa porzucić, oddać czy wyjechać jeśli byłoby to konieczne do bycia ze mną, że jestem jedynym człowiekiem dla którego byłaby gotowa to zrobić. Przyznała że uświadomiłem jej, że facet jest toksyczny i interesowała go tylko kiedy było jej w życiu chujowo, a gdy zaczynała się robić szczęśliwa robił jej wyrzuty i hamował przed szczęściem, tak jak w przypadku gdy poznała mnie i mu powiedziała jakie ma wobec mnie plany j oczekiwania. Mnie dziesiątki razy deklarowała że jedynie mnie w życiu udało się jej pokochać i woli nie żyć niż żyć beze mnie. Generalnie sceny których nie do końca się spodziewałem i nie wiem czy w ogóle chciałem je widzieć i widzieć ją w takim stanie kompletnej rozsypki. Powstrzymywanie mnie przed wyjściem, płacz, spazmy i chowanie kluczyków do samochodu. Nie mniej jednak, warto było się przekonać jak moja partnerka reaguje w sytuacjach kryzysowych Jak widać słabo i jak widać dopiero stanięcie nad przepaścią jaką było oznajmienie jej że nie widzę wspólnej przyszłości z kimś kto mnie okłamuje popchnęło ją do właściwych czynów i reakcji.

Prawda jest taka, że wcale przez te szlochy nie zmiękłem. Cały czas miałem z tyłu głowy że przygrala ze mną w chuja i mogła to równie dobrze skończyć albo i nie, ale nie spodziewałem się, że zbierze się na stuprocentową szczerość i do wszystkiego przyzna. Spodziewałem się że będzie mataczyć i zrzucac winę na mnie. Wcale się tak nie okazało i wzięła wszystko na siebie. Wystarczyło jebnac ręką w stół żeby nożyce się otworzyły. Z tyłu głowy również mam ciągle świadomość że wielu na moim miejscu w ogóle nic by nie zrobiło z tym faktem że jego lacha pisze z jakimś ziomkiem.

Co dalej? No cóż, żyjemy i tyle. Mam świadomość że życie z DDA może obfitować w nieprzyjemne sytuacje podobnego pokoroju i reakcje jakie wczoraj widziałem. Dziewczyna w krótkim czasie zwyczajnie się ode mnie uzależniła i mam świadomość że nie jest to zdrowe. Osobiście daje temu szansę ze względu na to, że ogólny obraz dotychczasowej relacji przeważa pozytywnie ponad kłamstewkiem jakim mnie poczęstowała. Nie usprawiedliwiam jej zachowania niczym, ani bezradnością ani strachem przed utratą mnie. Sprawdzam co dalej i nie zamierzam tego rozstrząsać. Spodziewam się teraz kompletnej uległości, ale nie zamierzam z tego korzystać ani jej w żaden sposób kontrolować ani tłamsić z tego powodu. Mam głowę na karku i uważam że wiem jak to poprowadzić żeby nie popłynąć i jednocześnie nie trzymać nad nią widma utraty mnie przy byle jakiej wpadce, czy kłótni w przyszłości. Postawię na budowę zaufania a nie terror, choć przynajmniej wyraziłem jasno że jestem gotów w każdej chwili zawinąć namiot jak wydarzy się coś mocno krzywego.

Po kilku dniach.

Sytuacja okazała się być zapalnikiem do podjęcia przez nią poważniejszych kroków. „Przyjaciel” którego dotyczyła cała sprawa wylał smsem żal, że moja dziewczyna postanowiła zrezygnować z bycia jego kontaktem od zwierzeń. Podsumowała to tak, ze prawdziwy przyjaciel by jej życzył powodzenia i napisał dzięki za wszystko, rozumiem, a nie podpruł się na koniec jak zazdrosna lala. Gość zablokowany, temat skończony.

Nie mniej jednak, dziewczyna zdobyła sie na więcej wyznań i dużo większą szczerość wobec mnie. Naprostowała kilka faktów które w przeszłości ponaginała żeby sobie zyskać w moich oczach, kwestie rodzinne czy kwestie jej przeszłości, koleżanek. Nie robię jej za terapeutę, ale to dobra okazja żeby się wielu informacji dowiedzieć. Znam już tło rodzinne i wiem też że wszyscy jej znajomi na poziomie już się ustatkowali albo prowadzą poważne życie i się od niej zdystansowali. Zostały same niedobitki jak ten śmieszny kolega czy inne wiecznie młode koleżanki. Bez moich sugestii postanowiła się pozbyć części socjalow bo przyznała że i tak ta osoba nie ma z nią wiele wspólnego i parafrazując dłuższy wywód na ten temat - ma dosyć gry pod publiczke, udawania kogoś kim nie jest. Wyrzuciła wszystkie zdjęcia które jak sama stwierdziła nie pokazywały osoby godnej bycia z takim kimś jak ja, czyli jakies foty z życiowymi opisami czy wywalonym jęzorem z koleżankami. Wyzbyła się sentymentów do ludzi z przeszłości którzy jej szkodzili, krótko mówiąc podsumowała swoje towarzystwo (większość tego towarzystwa) jako zjebów i że chociaż nie miała wpływu na to w jakiej rodzinie się urodziła to znajomych dobierała sobie sama i to były słabe wybory. Koleżanki imprezowiczki, czy inne niespełnione ladies również poblokowała. Czy było to konieczne? Moim zdaniem nie, sam bym po prostu takie relacje wyciszył i pozwolił naturalnie umrzeć, ale niech robi co uważa za słuszne. Właściwie codziennie dochodzi do grubszych rozmów o życiu, czy kolejnym etapie bicia się w pierś przez nią. Z pozornie niegroznej rozmowy o tajemniczym koledze wyszła grubsza egzystencjalna rozkminka. Wciąż jestem w centrum tego wszystkiego jako osoba wokoło której ona chce budować swoje nowe życie. Ciągle powtarza, że zrozumiała że tylko szczerość jest coś warta po tym jak dałem jej szansę się przyznać i naprawić błędy. Chce mieć ze mną dzieci, rodzinę, budzić i się i zasypiać - słyszę to codziennie i to więcej niż raz. Niekiedy nachodzi ją moment w którym znikąd wybucha płaczem, gdzie jak twierdzi dociera do niej co mi zrobiła i jak bardzo mogła spierdolić jedyna rzecz na której jej w życiu zależało czyli mnie. Ja też jej wyłożyłem
Kawę na ławę jakie zachowania mnie brzydzą, jakie sprawią, że zwijam wrotki i bardziej psychologicznie i jakie mechanizmy ona powiela które są szkodzące, jak na przykład robienie z siebie ofiary w sytuacji gdy winę ponosi się samemu.

Póki co nie jest do końca stabilna i gdy nastaje wieczór zbiera ją na takie wyznania. Powiedziałem jej, że mimo wszystkiego co zaszło nie będę się od niej na siłę oddalał, ale nie zamierzam się też w niczym podkładać. Powiedziałem że wyciągnęła właściwe wnioski na temat życia i tego co
Jest w nim istotne, że nie liczą się wyświetlenia ani lajki tylko rzeczywistość w której szło jej zdecydowanie gorzej niż na instagramie. Powiedziałem, ze jedyny rodzaj przyjaźni damsko męskiej istnieje, ale w poważnym związku. Ona, że we mnie widzi rzeczy o których w życiu nie miała pojęcia, że będzie jej dane spróbować. Dalsza część relacji staram się budować luźno żeby jej bardziej nie wchodzić na baniak, ale w żadnym wypadku nie zapominam i jej nie pocieszam, bo sama sobie tego piwa nawarzyła. Obiecałem pomóc jej po prostu swoją obecnością i pokazaniem dalsza część życia z właściwymi ideałami i życiem w zgodzie z własnym sumieniem. Nie wyobraża sobie życia beze mnie i póki co najchętniej nie odstępowała by mnie ani nawet na chwilę. Jest również przewrażliwiona i gdy jej dłuższy czas nie odpisuje lub mam jakiś prywatny problem do rozwiązania tudzież gorszy nastrój pojawiają się pytania czy wszystko w porządku.

Jest kilka typowych dla DDA zachowań, jak naprzyklad wyznawanie iż jest się niegodnym szczęścia, skazanym na smutek itp, że żadnemu mężczyźnie w życiu nie zaufała ( oprócz mnie ) i jak ja ją zostawię to już nigdy nie zaufa nawet sobie. Co do tych powyższych liczę, że terapia w perspektywie czasu ją od tego uwolni.

Ja się osobiście zdystansowałem wewnętrznie od tego wszystkiego, gdyż poziom istotności całej sytuacji od początku nie był dla mnie tak duży. Owszem, odszedł bym od niej gdyby się chujowo zachowała i skłamała mnie chociaż jeszcze jeden raz, gdyż nie buduje relacji z kimś z kim nie ma potencjału na dobry i zdrowy związek, a kłamstwo temu zaprzecza. Nie mniej jednak dotychczasowe zaangażowanie z jej strony było na tyle duże i zadowalające, że daje jej to kredyt zaufania jaki przyznaje na dalszą próbę rozwoju tej relacji. Wiecie, z jej strony jest wszystko jasne. Postawiła póki co wszystko na jedną kartę - życie ze mną według moich(lub po prostu zdrowych) zasad, nie tylko w związku ale i życiu. To ja będę sprawdzał czy zostało to uskutecznione w rzeczywistości.

A przypomnę, że mówię cały czas o bogatej, atrakcyjnej i ustawionej dziewczynie 9/10, ktora w życiu zawodowym bardzo wiele osiągnęła, ale pogubiła się w sferze prywatnej. Dziewczynie która codziennie dostaje wiadomości od napalonych zwierzaków czy potencjalnych sugar daddych, którzy zostają instant usuwani.