Już sądziłem, że nigdy tu nie napiszę więcej tematów na forum, ale chciałbym podyskutować na pewien temat, który mi się przytrafił. Jest dość ciekawy myślę, szczególnie, że nie widzę błędów ze swojej strony, a zainteresowanie dziewczyny było BARDZO wysokie.

Skrócę jak tylko to możliwe.

Poznałem M. Ona 27, ja 27 lat. Za nami 5-6 spotkań zaledwie, a wszystko szło bardzo szybko... z jej strony. Ja tylko odwzajemniałem jej wszystkie kroki do przodu, chciałem zachować równowagę uczuć. Za nami 3 FC, w tym jeden wyjątkowy, ponad 8 godzinny, po którym ona się zaczęła zachowywać jak zakochana, mówiąc, że nie przeżyła czegoś takiego. Wcześniej sądziłem, że chodzi jej tylko o taką znajomość przelotną na sex, no ale okazało się że nie.

Były jakieś jej "plany" na przyszłość, zapewniała, że jesień będzie "nasza", łapała mnie za rękę, że jestem wart tego całego czekania i nikogo nie chce innego już i tego typu teksty.

Wiedzieliśmy, że ma zaraz wyjechać na miesiąc za granicę popracować do mamy i sis, które tam mieszkają. Pomyślałem, "aha, no to pięknie - wiadomo co może się stać". Wiadomo co oznacza rozłąka.

W tym czasie, gdy pojechała, byłem na weselu i wziąłem koleżankę Angelę. M zachowywała się potem trochę jak desperatka, zazdrosna o Angelę, mówiła, że ma obawy, że jest coś między nami. Później zobaczyła nasze zdjęcia jak pozujemy, będąc bardzo blisko siebie, że wyglądaliśmy na parę. Mówiłem jej wszystko zgodnie z prawdą, że to tylko koleżanka i tyle.

No i cóż... jakiś czas potem, przestała się odzywać. Nie odpisała mi na wiadomość na Skype, minął tydzień... dwa tygodnie.. cisza. Pytam się, czy wszystko w porządku. Odczytała i dalej cisza.. trzy tygodnie, cztery... Myślę sobie chuj. Koniec relacji.

Jednak dziś zadzwoniłem po miesiącu. Nie odebrała i napisała maila za chwilę, że w końcu się przełamała i odważyła napisać, zostawiłam wiadomość na skype:

"Hej, nie wiem co mam Ci powiedziec... ale z dnia na dzien bylo mi latwiej sie nie odzywac, to wszystko jakos po tym weselu wyszlo, widzialam Twoje zdjecia z Angelą i jakos trudno mi bylo uwierzyc, ze to tylko kolezanka..."

Ogólnie nie uwierzyłem w to. Wydawało mi się to tylko wymówką, że jest coś głębiej.

No i za chwilę jak popisaliśmy, to wywnioskowałem, że ona się już przyzwyczaja do mieszkania tam za granicą i nie wie, czy wrócić. Dodam, że ma tu u nas w mieście studia od października, i wynajęła dopiero co mieszkanie, szukała go przed wyjazdem 2 tygodnie.

Co Wy o tym sądzicie? Mieliście kiedyś sytuację, gdy laska wyjechała za granicę i tak szybko jej emocje opadły? Ogólnie to bym pożegnał pannę bez zastanowienia, no ale jednak wdarły się tam jakiegoś rodzaju uczucia i sentyment.