W obiegowym użyciu terminy te występują zwykle wymiennie. Ale czy rzeczywiście uwodzenie i podrywanie to synonimy?

Podryw bądź podrywanie to każde podjęcie działania mające na celu doprowadzenie do seksualnej lub romantycznej (jedno nie wyklucza drugiego) interakcji lub mniej lub bardziej trwałej relacji tego typu. Znaczenie tego terminu wyczerpuje się w samym podjęciu inicjatywy, a więc w podejściu, rozpoczęciu rozmowy itd.

Uwodzenie natomiast oznacza działanie o dużym stopniu precyzji, obejmujące wykorzystanie zasobów i narzędzi to osiągnięcia konkretnego celu. Nie wyczerpuje się w samym podjęciu inicjatywy, ale oznacza proces zindywidualizowany, gdzie występuje konkretny kierunek określony względu na obiekt i jego cechy szczególne.

I tak oto podrywacz będzie podchodził do wielu kobiet, aż trafi na zainteresowanie, którejś z nich ( number game) Podrywanie w takim ujęciu sprowadza się do znalezienia dziewczyny " na tak" ( yes girls) Zdarzy się, że dobry doświadczony podrywacz zdobędzie czasem dziewczynę " na nie wiem" ( maybe girls) ale są to raczej odosobnione przypadki.

Prawdziwe uwodzenie w odróżnieniu od podrywania jest rodzajem kunsztu i sztuki gdzie - obok- umiejętności i techniki wymagana jest też szczególna intuicja. Uwodziciel nie poprzestaje na zdobywaniu dziewczyn "na tak"; w zasadzie tam nie trzeba żadnego uwodzenia. Uwodzenie zaczyna się tam, gdzie napotyka opór. Moment, kiedy dziewczyna na "nie wiem" staje się "chętna", a więc sytuacja, gdzie podrywacz zwykle kończy, jest chlebem powszednim uwodziciela. Nie koniec na tym. Dziewczyny "na nie", a więc te przy których każdy inny odpada na starcie, czasem zanim jeszcze otworzy usta i wypowie zdanie- te są dla uwodziciela prawdziwym wyzwaniem. Czasem wygrywa, czasem przegrywa, ale właśnie w takich sytuacjach objawia się jego najwyższy kunszt i zdolności. *

Obrazowo rzecz biorąc podrywacza można porównać do myśliwego strzelającego ze śrutówki. Oddaje kilka strzałów, wystrzeliwując wiele śrucin. Przy dobrym wietrze, któraś dojdzie celu. I ma na obiad pieczyste. Uwodziciel natomiast przypomina snajpera, który przygotowuje się, dokładnie mierzy, czasem godzinami leży bez ruchu, by wreszcie w sprzyjającym momencie nacisnąć spust i oddać strzał.

O ile podrywania większość ludzi może się nauczyć, o tyle uwodzenie jest czymś, z czym ktoś się rodzi lub nie ( każdy może się nauczyć podstaw rysunku ale nie każdy zostanie Leonardem Da Vinici) Co nie znaczy oczywiście, że nie możemy starać się modelować zachowania uwodzicieli i w pewnym stopniu ( ale niestety tylko pewnym) skutecznie z nich korzystać. Nikt z nas nie stanie się drugim Kalibabką i nie uwiedzie kilku tysięcy kobiet. Ale gdyby mieć 2-cyfrówkę, to chyba nie byłoby źle.

* Dobrym przykładem takiej umiejętności jest zdobycie przez Kalibabkę pewnej zupełnie nie zainteresowanej rozmową z nim ani nim samym dziewczyny, która jeszcze tego samego wieczoru ucieka z nim w Polskę. Może kiedyś opiszę tą akcję:)