Ostatnio przeczytałem na forum, że motywacja to kolejna wymówka. Może i tak, jednak w moim przypadku ta „wymówka” sprawdza się w pełni. Do tego jednak trzeba uwierzyć we własne możliwości i niestety, ale… dojrzeć. Nie chodzi mi o dojrzałość w stylu „hej, dostałem dowód osobisty, jestem już dojrzały”.

Postanowiłem coś skrobnąć na ten temat, bo pamiętam niedawno poruszany wątek na forum odnośnie zachowania się (miałem napisać w stosunku, ale chyba to nie odpowiednie słowo w kontekście faceta) chłopaczków, którzy podchodzą agresywnie do mojej osoby lub osób w moim otoczeniu. Luźne przemyślenia i sytuacje z mojego życia. Nic wiążącego.

Moje obecne wypociny to może nie rewelacja, wszakże nadal jestem „początkującym” na forum. To bardziej efekt mego przestrajania się na podstawie teorii zawartej na podrywaj.org. Zacząłem zauważać własne błędy, ciągle pracuje nad nimi i staram się je poprawiać. Jednak co najważniejsze, widzę tego efekty.

Drogi do celu

Od półtora miesiąca około zacząłem przygotowania do lata. Tak, znowu odezwał się we mnie sezonowiec. Niezależnie na jakiej płaszczyźnie czy to praca, trening, kobiety, dochodziłem do pewnego pułapu umiejętności i stawałem, bo uznawałem to za wystarczające. Wiadomo, że można wyróżnić trzy drogi samorozwoju.

Zacznę blog nieco humorystycznie. Czytałem na tej stronie o regule trzech sekund. Mam tak niekiedy, że nie czuję oporów przed podejściem do nieznajomej kobiety. Po prostu jest taki impuls, który zagłusza wszelkie wymówki co do przełamania pierwszych lodów. Uwielbiam to uczucie, aczkolwiek na wczorajszym przykładzie nie wiem czy to jest najlepszy sposób.