Każdy z nas zaczyna w innym miejscu, mając inne zasoby. Jedni mają łatwiej, drudzy... gorzej.
Jeden jest bogaty, rodzice kupują mu drogie markowe ciuchy i samochód na osiemnastkę, drugi jest na tyle biedny, że nie stać go na miesięczny.
Każdy z nas chce tego samego
Napotykamy masę przeszkód
Borykamy się z brakiem szacunku ze strony innych, jesteśmy wyśmiewani, olewani.
Prawdą jest, że każdy człowiek dąży do miłości i akceptacji.
Do tego by był kochany i mógł kochać, by pokochał własne ciało. To tego by akceptowali go inni i on sam akceptował siebie.
Życie jest jak długi sznur, który ma na sobie wiele supłów. Ty decydujesz czy go rozwiążesz czy się na nim powiesisz.
Życie to nie objęcia mamy, która nakarmi, przytuli gdy będziesz płakać.
Tu, jesteś sam i tylko od ciebie zależy co zrobisz.
Najśmieszniejszym jest, że rozwiązanie jest nielogiczne.
Jeśli chcesz zdobyć kobietę, nie możesz jej nadmiar chcieć.
Jeśli chcesz, żadna nie będzie chciała ciebie.
Żyjemy w pierdolonym matrixie, że nie sposób tego zrozumieć, trzeba nauczyć się pewnych schematów, a w niektórych sytuacjach kierować się instynktem.

Człowiek powinien skupić się na czterech rzeczach:
1. Na rozwoju swojego umysłu
2. Na rozwoju swojego ciała
3. Na czynieniu tego co sprawia, że czuje się szczęśliwy.
4. Na życiu w taki sposób, że nie będzie obawiać się śmierci.

W dniu w którym się urodziłeś dostałeś zestaw możliwości. Te możliwości są jak narzędzia. Deski, gwoździe i młotek. Najpiękniejsze, że te materiały są nieograniczone, ale najsmutniejsze, że nie zawsze będzie lato. Możesz zbudować co tylko chcesz, nie ważne czy to będzie szopa, dom, bunkier, może jakiś punkt widokowy, może jakiś most. Jedynie musisz wiedzieć, że materiały nigdy się nie kończą, oraz, że pogoda się będzie zmieniać. Kiedy będziesz siedział na trawie i marudził, że
musisz włożyć tyle pracy, by zbudować byle domek, przyjdzie zima. Zamarzniesz.

W chwili, w której siedzisz i płaczesz, użalasz się nad sobą, gniewasz się na własne życie, na swoją głupotę, na siebie samego, tam gdzieś jest ktoś, kto ciężko pracuje nad sobą, osiąga to, co sam chciałbyś osiągnąć. Jutro wstaniesz i popatrzysz przez okno, co zobaczysz? Tego człowieka, który
już osiągnął to na co pracował. Znowu zaczniesz marudzić, że życie jest niesprawiedliwe, że złe, i tak dalej. To prawda, bo jeden włoży o wiele mniej pracy by osiągnąć taki sam efekt co drugi, trzeci zaś dostanie to bez wysiłku, ale skoro tak jest, to czy musisz siedzieć i myśleć?

Sam tak kiedyś robiłem, dość długo, dopóki nie zdałem sobie sprawy, że moje życie będzie o wiele bardziej szczęśliwe jeśli wezmę się do pracy. Wystarczy wziąć się do roboty i wyciągnąć rękę po to czego chcesz.

Proszę cię o jedno, wstań i pokaż wszystkim na co cię stać. Nie stanie się to od razu, nie osiągniesz
sukcesu po pierwszym dniu. Czekać na ciebie będzie wiele niepowodzeń, ale tylko tak możesz stać
się silniejszym... od siebie... od innych...