Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się nad swoim życiem, pewnie nie raz, a czy kiedykolwiek gdy coś ci nie pasowało zmieniłeś to? Pewnie dlatego tu jesteś aby zmienić coś w swoim życiu, coś cię pchnęło aby zacząć się rozwijać, aby poznawać nowe kobiety, całować, kochać się z nimi, potrafić rozmawiać i zrozumieć. Ale nie o tym mowa w tym blogu, nie będziemy rozmawiać o kobietach lecz o tobie, twoich decyzjach i twoim życiu. Jeżeli nie chcesz się przekonać dlaczego warto wyjść z ramy otaczających nas ludzi, jak przestać być przeciętnym, normalnym i być kimś kto osiąga sukcesy w życiu to wyłącz tego bloga w tym miejscu…
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
O widzę że jednak cię zaciekawiłem, w takim razie czas ci uświadomić parę ważnych rzeczy. Czym jest normalność, jak ją wyznaczyć? Przez ramy społeczne w danym kraju w tym przypadku Polsce oraz przez ludzi jakimi się otaczasz, czyli wszelkiego rodzaju znajomi, współpracownicy, przyjaciele. Teraz bardzo prosty przykład załóżmy że twoich kilku najlepszych znajomych zarabia 1000zł, czy to dużo czy mało? Jeżeli ludzie którzy cię otaczają tyle zarabiają to staje się to dla ciebie normalne zarabiać 1000, 800, 1200 zł bo przecież oni tyle zarabiają i jakoś dają radę, są szczęśliwi. To jest dla ciebie normalnością, więc swoje życie równasz do tego poziomu „Normalności”. A teraz spójrzmy na to z innej strony, twoi znajomi posiadają firmy i zarabiają po 50 000 zł, normalnością dla ciebie jest założenie jakiejś działalności, robienie fajnych biznesów i zarabianie fajnych pieniędzy i wtedy całe życie równasz do tego. Całe twoje życie przyrównujesz się do swoich znajomych, do norm jakie wyznaczają nam ludzie nas otaczający.

Gdy dochodzi do wyboru pierwszej pracy, gdzie twoi znajomi pracują w magazynie, w kuchni, w serwisie, w kasie w Maku gdzie trzeba przyznać jest to słabo płatna praca, to ty w pierwszej kolejności idziesz pracować do Fast Foodów bo twoi znajomi tam pracują i to jest dla ciebie normalne. Z drugiej strony jeżeli twoi znajomi pracowaliby na stanowiskach wysokich, kierowniczych to dla ciebie normalne byłoby znaleźć podobną pracę bo to byłby twój wyznacznik normalności, oczywiście zaczynałbyś od niższych stanowisk ale starałbyś się nadgonić znajomych i z dnia na dzień piął się po szczeblach w górę.

Teraz pomyśl przez chwilę, skup się i zastanów, czy chcesz dążyć do normalności być taki jak inni, być przeciętnym czy może robić to na co masz ochotę? Bardzo często ludzie nie mają swojego życia, ich życie jest wyznaczane przez innych, moi znajomi pracują tak, zarabiają tak, mają takie kobiety ( lub nie mają w cale ), mają takie mieszkanie, mają takie szkoły pokończone i ty starasz się cały czas do nich zrównywać. Idąc przez ulicę widzisz gościa wychodzącego z super fury z laskami dookoła ze złotym sygnetem i wchodzącego do wielkiego mieszkania, myślisz sobie
”Hmmm… chciałbym mieć takie życie”
lecz nagle odzywa się drugi głos w twojej głowie
”Nieeeee… pewnie nigdy nie będę miał takiego życia”
Bo normalnością jest że ludzie nie mają takiego samochodu, takiego domu, złotego sygnetu, takiego życia.

Są dwie możliwości zmiany takiego myślenia, albo towarzystwo starych nie ambitnych, przeciętnych znajomych zastępujesz ludźmi sukcesu, rozwijającymi się i wspierającymi cię w twoich działaniach, albo przestajesz porównywać się do normalności.

Ludzie całe życie są zamykani w ramach, od małego wmawiane nam jest abyśmy dobrze się uczyli, mieli dobre oceny, pozdawali szkoły, napisali dobrze maturę potem zdać dobre studia, dostać stałą pracę i pracować w niej aż do emerytury za przeciętne pieniądze. A gdzie świadomość tego że możesz sam pokierować własnym życiem? Jutro możesz kupić sobie bilet, wyjechać do Ameryki i tam wieść nowe życie, czego uczy nas szkoła? Do tej pory czekam dnia aż wykorzystam wzór skróconego mnożenia w życiu… tak naprawdę to te wszystkie oceny, wszystkie sprawdziany, wszystko co się uczymy zapominamy następnego dnia, bo tak działa system edukacji w Polsce! Naucz się, zdaj, zapomnij. Nikt nie stoi za nami z batem, nikt nas nie zabije, nie pobije za to że zrobimy coś inaczej niż inni.

Kolejnym problemem jest strach przed opinią innych ludzi. Ile rzeczy nie zrobiłeś, bo bałeś się opinii, ile kobiet nie poznałeś, ile rzeczy ludziom nie powiedziałeś, ile szalonych rzeczy nie zrobiłeś, ile celów nie zrealizowałeś, ile marzeń nie spełniłeś bo bałeś się co o tobie pomyśli reszta?

Każdy z nas wie, pewnie kogo byś nie spytał odpowie ci że nie należy się przejmować opinią innych, wiele osób tak mówi, lecz ciągle żyją życiem kontrolowanym przez innych, przez narzucane im normy i ramy. Trzeba sobie uświadomić, ze to co nas otacza, to co jest w koło nas nie koniecznie musi być dobrą ( najlepszą ) drogą. Bo normalność nie jest czymś do czego powinno się dążyć lecz coś od czego powinniśmy uciekać. Nikt nie kazał nam być normalnym. Nigdy nie daj sobie wmówić, że jakoś żyć nie powinieneś to ty wybierasz co dokładnie powinieneś w życiu robić. Wszyscy, którzy próbują cię ściągnąć na dół, zazdroszczą ci twoich sukcesów będą mówić ”Tak nie wolno”, „Nie powinieneś tego robić”, „to się nie sprawdzi” to są słowa ludzi słabych mentalnie, ludzi nie uświadomionych, ludzi normalnych, przeciętnych. Przestań przejmować się ich zdaniem, nie chcesz być przecież normalny, przeciętny, prawda?

Przestań porównywać się do ludzi w koło, którzy są normalni ale gówno w życiu osiągnęli. Po prostu nie rób tego, bo w pewnym momencie w swoim życiu obudzisz się i może być za późno. Masz jedno życie, możesz zwiedzić cały świat, poznać miliony ludzi, robić co tylko ci się podoba, zarabiać pieniądze jakie chcesz i w jaki sposób chcesz. Żyj samodzielnie, jesteś już dużym chłopcem.

A teraz pomyśl jeszcze raz. Czy twoje obecne życie jest takie jakie ty chcesz, czy jest to życie wyznaczone przez innych ludzi?

Film który był inspiracją do napisania bloga: