* * *

A potem, wieczorem, wracam do chaty. Jadę w tej nowej banie, tej Siemens, "Karlikiem" zwaną - zupełnie nie wiem, z jakiego powodu! (E. myśli głęboko, szkrobiąc się po główce. Nie! nie tej!) - długi tramwaj.
Za motorniczym jak zawsze sobie stoję, patrzę, koleś obok mnie czyta książkę, na siedzeniu. Ciekawa, aforyzmy wszelakie, postacie historyczne, anegdoty krótkie, acz giętkie dla języka i umysłu. Zaglądam mu tak przez ramię. W końcu go pytam:
- Sorry, co to za książka?
Pokazuje mi okładkę, uśmiechając się.
- Dobra, to ja sobie zdjęcie zrobię tej okładki, zaczekaj moment.

I zaczynam wyciągać telefon, a tutaj nagle laska podchodzi do mnie, którą widziałem na końcu tramwaju:
- Cześć! cały tramwaj dla Ciebie przeszłam.

Spoglądam na nią, no, i zabieram się za robienie zdjęcia.

- Zaczekaj - rzuciłem przez ramię pannie.

Zrobiłem mms, nakręciłem całą okładkę. I dopiero wtedy się odwróciłem.
- Cześć, co tam?
- no..., z okazji Dnia Kobiet pozwolę się zaprosić na herbatę. Masz 20 minut czasu? Chyba, że nie masz?

Spojrzałem przed siebie, za szybę. pomyślałem... A, co mi szkodzi!
- dobra, gdzie?
- A tutaj, w pobliżu, jest taka kawiarnia, wysiądziemy.

Po 5 minutach konwersacji o wręczanych via Facebook kwiatkach, wysiedliśmy.
takie panocku buty w cholewami.