Witajcie,

Swojego bloga zawsze staram się prowadzić w formie opisu tego, co działo się w przeciągu kilku miesięcy. Co będzie z niego do wyciągnięcia dla siebie, każdy z Was osądzi sam.

Więc co się pozmieniało? Coś musiało, skoro piszę.

Ostatnio wspominałem o dziewczynie, którą poznałem przez internet i się spotkałem po krótkiej wymianie wiadomości.
Cóż z tego wyszło? Ano nic nie wyszło. Po prostu charaktery nie pasowały do siebie.

Przez pewien czas się zastanawiałem, dlaczego nie ma kontaktu z jej strony, bo przecież spotkanie było tak zajebiste, że miałem twardo w gaciach, jak myślałem o moim wyszukanym poczuciu humoru, świetnej gadce i innych gówno wartych rzeczach.

Wniosek jest taki, że jedna na spotkaniu da w mordę i odejdzie, a inna będzie zwodzić i wkurzać przeciąganiem czasu, by później się okazało, że pociąg jedzie w przepaść i nic z tego nie będzie, bo tak.

Oczywiście nie jest tak, że jeśli płeć żeńska nie odzywa się do Ciebie parę dni, to już nic z tego i możesz iść ciąć sobie żyły. Grają, testują, a Twoim zadaniem, jeśli jedynym celem tej relacji nie jest zaliczenie, to jest kurwa nie odpuszczać. Nie mówię, że ma być jamnik pospolity, ale wzbudzaj zainteresowanie. Kto wie, czy nie będzie z tego czegoś fajnego?

Jakbym opisał całe swoje zachowanie w w/w sytuacji, to część z Was uznałaby, że nie wiadomo po co tyle próbowałem. Dzwoniłem do niej w sumie kilka razy, nawet nie pytając o spotkanie, ale w celu normalnej rozmowy i dostałem to, co chciałem. Kilka minut rozmowy i finalnie potwierdziłem to, że nie mam już po co marnować swojego czasu. Jak widać żyję i nie urwało mi to jaj. Czasem trzeba potwierdzenia, żeby nie żyć przypuszczeniami, które tylko mieszają w głowie.

Jeszcze raz powiem - Zadaj sobie pytanie, czy wolisz brak jakiejkolwiek akcji i później żałowanie przez X lat i po X latach, że się nie spróbowało, czy zagrać i mieć szansę na pieprzony sukces? Do stracenia masz tylko dumę na 5 minut.

Jeszcze tylko wtrącę co do schematów.
Mam takie wrażenie, że tutaj na stronie, a co za tym idzie - ogólnie w społeczeństwie panuje przekonanie, że jeżeli jest się w tzw. ramie kolegi, to nie ma co się pocić, żeby z niej wyjść i próbować ulepić coś z tego.
Oczywiście są różne typy kobiet. Jedne traktują kolegów jako czasoumilaczy i jeśli żaden nie wyróżnia się czymś na tle innych, to nawet nie jest brany jako pierwsza linia jej koleżeńskiego towarzystwa.
Inne, jeśli widzą coś w facecie, to jest on dla nich wartościowy i uznawany za godnego zaufania.
Na to nie ma schematu i recepty.

Do czego zmierzam - ostatnio dowiedziałem się, że mój znajomy ma jakąś pannę. No nic nadzwyczajnego, ale karpia strzeliłem dopiero, jak okazało się, że jest to "przyjaciółka", bo jak nazwać dziewczynę, którą chłop zna 3-4 lata i ani razu nie zamoczył przez ten czas. No kurwa fascynujące...

Zycie to gra i trzeba stawiać własne reguły. Ja wyznaję zasadę, że lepiej próbować i narazić się na poparzenie, niż bić się w łeb całe życie, lub jego część, że się olało temat i już nie ma szans na poprawę tego wszystkiego.

Breivik nie pytał "Ej, sorry, mogę Cię zastrzelić?", tak samo Ty nie pytaj, czy możesz coś zrobić w życiu i czy ma to sens. Nawet jeśli odpowiedź brzmi, że to nie ma sensu, to nawet lepiej - jak spierdolisz, to nie będzie płaczu .

Przez ten czas poznałem sporo dziewcząt. Były przeważnie inteligentne i urodą też plusowały, ale ja już jestem wybrednym skurwielem i szukam nie wiadomo czego. Nie chodzi o to, że szukam modelki z IQ 180, ale może już to znalazłem, tylko przez długi czas nie wiedziałem, że to jest to .

Zrozumiałem w tej części to, że jeśli nie podejmuję akcji z jasnym skutkiem, to przeczekuję coś w życiu. Nie chodzi o to, żeby ciągle wygrywać we wszystkim, ale o to, żeby nie przegrać.