Dzięki temu, że potrafimy uwodzić kobiety i rozumiemy mechanizmy społeczne oraz wiemy jak wygląda proces dobierania się w pary, zaczynamy znacząco się wyróżniać od otoczenia. Wiele nieświadomych osób patrzy na nas spojrzeniem pełnym podziwu, najczęściej wyidealizowanego podziwu. Klepią nas po ramionach, gratulują, mówiąc przy okazji jacy to my dobrzy nie jesteśmy z kobietami.

W tym miejscu pojawia się moment, który dotyka prawie każdego, kto był związany dłuższy czas z uwodzeniem. Bardzo łatwo jest w tym momencie wpaść w spiralę prowadzącą w ostateczności do frustracji i stagnacji z kobietami.

Głównym winowajcą w tym całym zajściu jest nasze ego, dla większości osób budulec poczucia własnej wartości. Jak wiadomo, ego opiera się o dualizmy, a jednym z nich jest dualizm lepszy/gorszy. Bardzo łatwo, dzięki sukcesom, ego tworzy poczucie własnej wartości związane z umiejętnością uwodzenia i za każdym razem kiedy je odnosimy, w naszej podświadomości powstaje sztuczny obraz, ukazujący nas jako lepszych od innych.

Kosztem powstania takiego sztucznego obrazu jest jego utrzymanie. Jeżeli tworzymy poczucie własnej wartości oparte o sukcesy z kobietami to za każdym razem kiedy nam nie wyjdzie będziemy czuli się źle, ponieważ nasz obraz - super uwodziciela - znów nie znajdzie potwierdzenia w rzeczywistości.

Jednak dopiero kolejne konsekwencje tego myślenia są bardzo destrukcyjne. Kiedy czujemy się ze sobą źle, zaczynamy emanować złą energią. Jest ona momentalnie wyczuwana przez innych ludzi. Ego natomiast cały czas żąda od nas, aby jego obraz się zgadzał z rzeczywistością, więc konsekwentnie zaczynamy starać się uwieść coraz więcej i więcej kobiet, aby udowodnić sobie, że faktycznie ten obraz się zgadza. Z racji, że emanujemy złą energią, kobiety nie reagują na nas dobrze, bo przy okazji zaczynamy grać bardzo bezpiecznie i boimy się kobietę zostawić, odepchnąć w odpowiednim momencie - inaczej znów obraz ego uległ by ukruszeniu, jeśli ona od nas by odeszła.

My zastanawiamy się, co tak naprawdę się dzieje. Rozum podpowiada nam - przecież wszystko robisz dobrze! W rezultacie coraz bardziej pogłębiającej się spirali niepowodzeń zaczynamy się frustrować i tracimy mnóstwo energii witalnej.

Rozwiązaniem tego problemu jest stosunkowo proste i polega na nie budowaniu poczucia własnej wartości opartego o swoje sukcesy, tylko o akceptację. Akceptację zarówno sukcesów jak i porażek. Co przez to rozumiem: Jeśli ktoś gratuluje Ci sukcesów, to oczywiście należy się z tego cieszyć i podziękować drugiej osobie za miłe słowa, jednak zamiast mówić w myślach sobie: "tak! jestem najlepszy!", powiedz sobie "Ok, fajnie że inni to widzą". Bez zbędnego łechtania ego.

Dużo osób, w tym też ja, miało ten problem. Niektórzy mają go wciąż, a inni dopiero będą go mieć. Nie zmienia to faktu, że poczucie tego problemu na sobie, a w ostateczności zrozumienie mechanizmu rządzącego nim, pozwala na immunizację oraz zwiększa naszą świadomość, dzięki czemu możemy uniknąć wpadnięcia w tę spiralę po raz kolejny.