Po dzisiejszych akcjach, złapała mnie setka dziwnych myśli, dlatego napisze coś tutaj.

Dziś w południe, spotkaliśmy sie "ekipą" na ławeczkach w parku (takie nasze miejsce) no i przyszły pewne dziewczyny, tu zaczyna sie problem... no właśnie: dziewczyny. Usiadłem obok pewnej koleżanki, staralem sie duzo mówić żebym nie wyszedł na przymulasa jakiegos no i jakos to poszło z ta gadką. Nagle osoba siedząca obok, była nią kobieta, stwierdziła, że jej strasznie zimno.. i tu największa kicha, poprostu nie potrafilem tak niespodziewanie wyskoczyc z pzytuleniem odpowiadałem tylko coś typu "mi też" itp, po kilku minutach podszedł mój kolega i użył pare takich słow że panienka wtulona w niego siedzi u niego na kolanach, a ja jak burak nic nie zrobiłem, po prostu miałem wrażenie że ona by sie zdziwiła ze ją przytulam, albo ze by myslała cos w stylu "o nie co ja idiota, co on odwala" przyjąłem bloka i nic, każdy mi mówił ze mogłem ją przytulic. Doszedłem do wniosku, że bardziej do dupy juz być nie może, więc pytam co ja mam zmienic? Teraz wiem, że ona chciała mojego przytulenia, ale nadal nie potrafie tego zrobić i wiem ze gdy przyjdzie kolejna okazja ja znów nic nie zrobie.
Wczesniej miałem podobną akcje, dałem dupy i wiedzialem ze nastepnym razem dam rade, przyszedł koleny raz i nic. Miałem nawet sytuacje gdzie kobieta prosila mnie o przytulenie, a ja mimo tego ze chcialem tego bardzo powiedzialem ze wole postać. Nie umiem sie wczuć w ten klimat kobiet, nie wiem co powiedziec by nie spieprzyc i nie wiem co i kiedy powiedziec by relacje poszły do przodu
niedługo 18 mi pęknie, a ja siedze jak mysz pod miotłą, zaczynam sie obawiać, że tego nie zmienie..