Pierwszy raz wczoraj podszedłem do dziewczyny w taki sposób jak "powinno się". No może nie do końca, ale było dobrze. No więc ide sobie wczoraj przez park mijam zajebistą laske HB9 na ławce samą. Spojrzałem na nią, a ona na mnie w stylu weź spierdalaj. Poszedłem dalej tak, że mnie nie widziała, ale ja ją tak. 

Odstałem jakieś 15 minut wymyślając wymówki i je odrzucając i w końcu podszedłem tak, że kierowałem się prosto na nią z uśmiechem i zapytałem -mogę ci przerwać to samotne siedzenie. Ona nic nie odpowiedziała, ale lekko uśmiechneła się ze zdziwieniem. Na to ja twardo i pewnie usiadłem na ławce rozwaliłem się. I zapytałem czy mam rację że umówiła się a ten ktoś się spoźnia... Ona, że nie no i rozmowa sama poszła.

W sumie wymyślanie openera na gorąco jest lepsze i chyba skuteczniejsze. Nie umiem jeszcze rozmawiać z kobietami za dobrze, bo nie uzyskałem efektu że buzia jej sie nie zamykała. Dobre pytania przychodzą mi poźniej do głowy.

No, ale rozmowa dobrze szła. Bo zaczeła się bawić włosami, prawie mi je do oczu wkładała, sama się lekko przybliżyła. Ale przyznam panowie zjebałem, bo ostatnio telefon mi sie zepsuł i wymyśliłem sobie wymówke w strachu przed porażką że nie mam telefonu to nie wezme numeru. No i lipa poszedłem przedstawiłem się na odchodnym to złapała mnie tak za ręke jakby nie chciała puścić.

Jedna nauka z tego wydarzenia jest taka dla mnie. To co tu jest to prawda jestem nagrodą dla pięknych kobiet i wiem że mogłem ją mieć. Trochę mi żal że rozpłyneła się we mgle(na portalu społecznościowym może ją zlokalizuje). No nic jak nie znajde to... inne też mają.