Witam,
słowem wstępu chciałbym powiedzieć, że ta strona otworzyła
mi oczy w sprawie podejścia do kobiet i w moim przypadku zdziałała CUDA! – ale
o tym innym razem, kiedyś pokuszę się i opisze na blogu jak to było przed i po
(przed znalezieniem tej strony i po). Przez ostatnie kilka miesięcy poznałem
sporo kobiet, z kilkoma byłem „parą”, więc problemów z podstawami opisanymi na
tej stronie raczej nie mam problemów.
Sprawa wygląda następująco:
Poznałem na kursie tańca świetną kobietę (ja 28 ona 34),
jest naprawdę świetną kobietą, bardzo ładna itd.
Po kilku lekcjach przystąpiłem do podrywu, który okazał się
początkowym sukcesem, lecz wkrótce ona zaczęła analizować nasze obecne
sytuacje, plany na najbliższą przyszłość i tą dalszą. Oboje jesteśmy po
rozwodzie, ja mam dziecko, oboje mamy dobre posady (choć ona lepszą – zupełnie
inne branże).
Powodem dla którego zaczęła się wahać są moje studia
doktoranckie, które zacząłem w tym roku. Ona twierdzi, że jest spełniona
zawodowo, bo osiągnęła bardzo dużo i teraz chce skupić się na rodzinie, dziecku
itd. Uważa, że moje studia i kariera są dla mnie najważniejsze, i że nie chce
mi tego utrudniać, wpychać mnie w pieluchy, że jestem za młody i na pewno z
czasem różnica wieku (tylko 6 lat) zacznie mi przeszkadzać itd.
Może dodam, że jej pierwszy mąż ostro ja zdradzał a na końcu
zostawił i potraktował jak szmatę przy znajomych i bez skrupułów wydoił z jej
kasy i połowy domu.
W jej zachowaniu nadal widzę flirt i zainteresowanie moją
osobą.
Pytanie do doświadczonych w tej kwestii:
Jak się do tego zabrać?
Moja obmyślona taktyka zakłada, że powinienem dać jej
odczuć, że różnica wieku mi nie przeszkadza.
Kolego podrywaczu Gracjenie i inni koledzy podrywacze proszę
o sugestie, drogowskazy, krytykę oraz komentarze.
No rada może być tylko jedna, pokaż jej że potrafisz się zaangażować i że znajdziesz dla niej i dla Waszego hmm planowanego dziecka czas. Oczywiście, nie może być tak że będziesz za nią latał jak piesek, jednak musisz dać jej wyraźnie do zrozumienia że studia nie są dla Ciebie priorytetem. No chyba że to był zwykły shit test, ciężko to określić nie będąc w Twojej skórze.
A różnica wieku to już napewno shit test, normą są pary z 10cio letnią różnicą wieku więc jaki to jest problem?
Jestem bardzo kiepskim podrywaczem, więc nie wierzcie mi...
Twoje zachowanie ma mówić, jakie masz priorytety, a nie deklaracje. Zachowuj się tak, jakbyście tworzyli związek. 50/50, bez "pieskowania" Pokaż, że jesteś odpowiedzialnym facetem, który uczestniczy w życiu jej i jej dziecka
________________________________________________________________
"Szczęście to łza, którą się otarło i uśmiech, który się wywołało."
Maxence van der Meersch
"ŻYCIE NALEŻY PRZEŻYĆ TAK, ŻEBY WSTYD BYŁO OPOWIADAĆ, ALE MIŁO WSPOMINAĆ"
Na początek przepraszam, za formatowanie pierwszego wpisu.
W odpowiedzi koledze gen'owi: znam ją od początku stycznia podryw zacząłem w połowie lutego.
Pieskowania nie ma - chyba, że jej słowa "pewny siebie jesteś" oznaczają grę, którą źle interpretuje, lecz zawsze jestem konsekwentny i stanowczy. Próbowała kilka razy pogrywać zmieniając moje plany lub przekładając spotkania, na szczęście po lekturze tej strony kieruję się zasadą "konsekwentny i stanowczy, ale z wyczuciem, kiedy gra a kiedy na prawdę nie może".
Na kursie tańca to z jej strony jest dążenie do togo bym ją złapał za rękę (np gdy stoimy i trenerka coś tłumaczy), subtelnie jaj dłoń zawsze trafia w moją, skraca dystans nawet, gdy nie jest to konieczne.
Być może właśnie ona czeka na deklaracje słowną, bo często porusza temat "nas" lub dale sformułowanie "nie chcę Cię w przyszłości skrzywdzić" w momentach gdy ja nie próbuje niczego i po prostu dobrze się z nią bawię pijąc wino po kursie tańca.
Jestem troszkę skołowany znakami o przeciwnych zwrotach.
Gdy się zdenerwuje i urywam spotkanie czy rozmowę, zawsze stara się załagodzić sprawę zachowując jednocześnie twarz.
"Jestem pracoholiczką by zapomnieć o nieudanym życiu osobistym, pracuję by nie myśleć" - to są jej słowa.
Z tego wychodzi drugi typ wskazany przez Bruno Właściwego.
Może te informacje pomogą wam bardziej wejść w moją skórę.
A co do moich intencji, no cóż?? - trudno powiedzieć, ale żenić się na razie nie zamierzam, teraz myślę by ją uwieść a co z tego wyjdzie to się zobaczy. To jest jedna z tych kobiet, które stanowią wyzwanie i pragniesz ją zdobyć co nie zawsze oznacza finał przed ołtarzem. Ale komu ja to tłumaczę przecież od większości pewnie sporo się mogę nauczyć.
Ja nie potrafię się zdecydować, jest tyle pięknych kobiet do poznania
Ale ja także chcę "uszczęśliwić": a pytanie co oznaczają to podchody z jej strony, jak to ugryźć?
Jeśli chodzi o te młodsze to one raczej nie boja się wieku. Raz zapytałem i otrzymałem odpowiedź "a co ty w średniowieczu żyjesz" od tamtej pory jak widzę, że rozmowa się klei to jedynie ustalam czy na 18.
A co do moich dziwnych pytań: skołowałem się, mówi nie a pokazuje tak, myślałem, że jakieś złote środki. Więc 2 wariant. Spotykać się i rwać.
dokładnie, nie spinaj się tak, wrzuc na luz i działaj bo im więcej się będziesz tym przejmował tym większa chujówka wyjdzie
potraktuj to jako zabawę z szansami na coś poważniejszego 
Kobiety dojrzewają do 10 roku życia, potem rosną już im tylko cycki
Stosując się do powyższych rad, zacząłem grę w innym kierunku
Na pewno zauważyła zmianę, bo nie dałem jej innej możliwości.
Mam inną pociechę, z którą próbuje rożnych technik, np olewania jaj humoru, pisz pierwsza, itd. - może gen ma rację, może skamlałem, ale o tym nie wiedziałem.
Pewność siebie, twarde zachowanie, czasem na granicy daje rezultat.
Korzystając z lekcji postarałem się o niezapomniana randkę (z inna laską): początek standardowy, idziemy do kawiarni - lecz na koktajl owocowy (bo wcześniej umówiliśmy się po obiedzie a ja stwierdziłem, że na pewno nie było deseru), lekkie zaskoczenie z jej strony, potem podróż na drugi koniec miasta i spacer po parku, od słowa do słowa (historyki o spontanie, sztucznych ograniczeniach w społeczeństwie, ramach (lub maskach jak to opowiadał jeden z naszych poetów) i nagle "przypadkowo" przechodzimy koło placu zabaw z huśtawkami
Początkowa niepewność w jej głosie i postępowaniu, ale przełamała się jak usiadłem pierwszy - o rety ile ona może się huśtać!!!!
Powiem jedno, na następny dzień miała niezłe odciski (popękane bąble) na rękach a jej reakcja na pocałunek: nie mogła się doczekać.
Na następny dzień poszedłem na zwykły spacer, po osiedlu nigdzie więcej, żadnej rewelki, pół godzinki.
Dziś niby jestem zapracowany a ona pyta czy coś się stało, że nie pisze.
BĘDZIE DOBRZE