Dość niedawno przeczytałem pod jednym z wpisów „jak poderwać dziewczynę w szkole” odpowiedź jednego z użytkowników. Napisał on, że próbował zagadać w przedstawiony sposób do kobiety, ale ona go zlała, dlatego uważa też, że podryw to głupota. Dlaczego wyraża tak negatywne zdanie na ten temat?! Z jednego powodu – porażka. Słowo, którego nikt na świecie nie lubi, bo kojarzy się z upadkiem, upokorzeniem, klęską, itd. Jednakże powinniśmy się z nim zaprzyjaźnić. Porażka wcale nie jest czymś złym, przecież każdy jej kiedyś doświadczył.

Przypomina mi się moja rozmowa ze znajomym. Luźna gadka o jego rodzinie, dzieciakach i nagle mówi mi coś co mnie zatkało.

- Wiesz, że zanim urodziła się moja córka, żona poroniła trzy razy?

Zrobiłem tylko wielkie oczy, rozdziawiłem buzie i nie wiedziałem co powiedzieć, lecz on ciągnął dalej.

- Wiesz o czym myślałem po tym trzecim razie? Kompletna załamka, dół, ból serca, jak po stracie matki. Jak myślisz jak by dalej wyglądało nasze życie, gdybyśmy nie spróbowali czwarty raz?! Widząc za każdym razem na ulicy ojca z dzieckiem, przypominałby mi się ten ból. Dlatego po tygodniu zdecydowaliśmy, że spróbujemy ponownie. Teraz, gdy mam córkę nie pamiętam już prawie o naszej porażce.

Na koniec powiedział mi coś co dało mi wiele do myślenia.

- Nie ważne ile razy upadłeś, jak bardzo dostałeś w kość. Ważne jest co robisz po upadku.

Część osób przybywa na forum po rozstaniu z kobietą, po porażce. Znajduje tutaj siłę, wiarę, że można inaczej. Ma odwagę poznać nowe kobiety. Wychodzi na ulicę podchodzi do pierwszej, a tu ściana, zlewka. Łapią doła, jak opisany powyżej kolo. Problem wielu to, że nie chcą się trudzić. Pragną, aby sukces przyszedł natychmiast, jednakże pojawia się on po wielu próbach i dzięki determinacji w dążeniu do celu.

Porażka jest dobrym nauczycielem, własna porażka najlepszym, lecz wiele osób się jej boi. Boi się kolejnego upadku, ten strach powstrzymuje ich przed dalszym działaniem. W myślach pojawiają się pytania A co jeśli, a co jak znów. Dają się zniewolić porażce i leżąc na dnie nie chcąc się znów podnieść, bo leżąc jest bezpieczniej, niż gdyby mieli znów wstać. Ból po porażce jest naturalny, dopóki nie damy się mu owładnąć, dopóki nas nie przybije. Jednakże, ponowne powstanie, powiedzenie sobie, jestem w stanie to zrobić, daje nam jeszcze mocniejszego kopa, niż mieliśmy przed porażką. To jest jak ze złamaną kością. Gdy pęka – boli jak cholera, mówisz sobie – już nigdy nie robie tego by znów się złamała, jednakże ona się regeneruje, odbudowuje i jest mocniejsza niż była przed pęknięciem. Dlaczego ty nie masz być jak ta kość, jeszcze mocniejszy, bardziej odporny, bogatszy o nowe doświadczenia?!

Padłeś?! Powstań…