Ostatnio zastanawiałem się nad źródłem mojej nieśmiałości, analizowałem swoje życie krok po kroku i wciąż trudno znaleźć mi dokładną przyczynę... Zauważyłem, że inni piszą o przyczynach swojej nieśmiałości teksty typu: ,,wychowywała mnie samotna matka, od urodzenia szpikując iluzjami", ,,wychowywała mnie babcia która nie pozwalała mi bawić się z kolegami", ,,w podstawówce wszyscy mnie gnębili bo byłem gruby" itd itp Pomyślałem kurcze, co jest ze mną, przecież nigdy nie miałem w życiu problemów tego typu. Urodziłem się w szczęśliwej, kochającej się rodzinie z normalnym ojcem i matką, z pieniędzmi nigdy nie było problemów, mam zajebistego brata który zawsze mnie wspierał, rodzice zawsze mocno mnie kochali, starali się poświęcać mi sporo czasu, wychowywali mnie w duchu uczciwości i dobrych manier.

Nigdy nie miałem jakichś problemów, typu, że ktoś mnie nie lubił, gnębił itd Na podwórku mieszkało kilku chłopaków byli starsi o 1-2 lata, miałem z nimi dobry kontakt, graliśmy wspólnie w piłkę, bawiliśmy się, rozrabialiśmy itd W podstawówce, też było ok miałem kolegów, z nikim nie miałem problemów, byłem trochę urwisem, sporo uwag do domu przynosiłem a od mniej więcej 3-4 klasy podstawówki gdy zaczęliśmy mieć takie poważniejsze WFy zyskałem  ogromny szacunek klasowy, gdyż klasa była nastawiona mocno piłkarsko a, że byłem jednym z lepszych to zawsze każdy chciał być ze mną w drużynie, każdy chciał się ze mną kolegować, po pewnym czasie stałem się kimś w rodzaju przywódcy. Dwie dziewczyny z klasy się we mnie zakochały i wyznawały mi ,,miłość" ale, że mi się nie podobały to z żadną nic nie było. Pomimo dość wysokiej pozycji w klasie nie miałem odwagi żeby próbować nawiązać jakiś bliższy kontakt z którąś z dziewczyn które mi się podobały, jedynie miałem odwagę potańczyć z nimi na dyskotekach szkolnych.

W gimnazjum i liceum też było ( i jest ) w porządku aczkolwiek już bez takiej wysokiej pozycji jak w podstawówce, ludzie widzą, że jestem nieśmiały. Mam paru na prawdę dobrych kumpli z którymi się trzymam i mogę pogadać praktycznie o wszystkim. Ale teraz to do czego zmierzam, jak widzicie w moim życiu w sumie nie ma żadnych powodów do nieśmiałości, co prawda nigdy nie miałem za wielu kontaktów z dziewczynami w dzieciństwie ani teraz ale to wydawałoby się powinno powodować nieśmiałość w kontakcie z dziewczynami a ja ogólnie jestem nieśmiały, brak mi pewności siebie. Mój wygląd, nie mam raczej żadnych wielkich wad oprócz tego, że wyglądam ze 3-4 lata młodziej niż mam i jestem bardzo chudy, ale nie mam z tego powodów dużych kompleksów chociaż czuję, że w podświadomości jednak jakiś z tym problem mam. Generalnie mam urodę ,,herubinka"

Na stronie siedzę już spory kawał czasu, teorię znam świetnie, lecz cóż z tego skoro w prawdziwym życiu nadal bez postępów ? Ciężko mi się nawet przełamać żeby podejść do dziewczyny i spytać o godzinę... Mam już dosyć tego braku pewności siebie przez który wciąż jestem zestresowany, ograniczony...

Ok udało się dojść do tytułowej ,,wrodzonej nieśmiałości", więc przedstawiłem wam ogólny zarys swojego życia i jak widzicie nie ma w nim jakichś wielkich traum czy powodów do braku pewności siebie, nieśmiałości a taki jestem, czy jest możliwe coś takiego jak ,,wrodzona nieśmiałość" ?  Już od dziecka byłem bardzo wstydliwy, ale wszyscy uważali, że to taka ,,dziecięca wstydliwość", okazało się jednak, że to nie zanikło.



PS. Nie wiem czy powinienem to wrzucić na forum czy na bloga ale jako, że to dość długa treść postanowiłem wrzucić na bloga. Jeśli przeczytaliście całość to dzięki, za poświęcony czas na przeczytanie moich wypocin, zwłaszcza, że to dość nieskładny tekst.