Witam.
Czytam tę stronę od niedawna i powiedziałem sobie, że nie napisze nic dopóki w 100% nie będę pewny swojego postępowania. No i stało się.

Zdarzenie miało miejsce parę dni temu.

Przedstawię tu moja małą historie.
A więc wchodzę do sklepu i widzę niezłą laskę za ladą, podchodze w celu zakupów a nie podrywu. Podchodzę do lady i zaniemówiłem, zdrętwiałem na dobre 30sekund (nigdy nie przeżyłem czegoś takiego na widok oczu dziewczyny).
Tak mnie zamurowało że nie byłem w stanie wydusić z siebie czegoś innego niż listy zakupów.
Później na spokojnie przemyślałem sprawę i doszedłem do wniosku że dałem dupy jak cholera, więc wróciłem tam dnia następnego

I wystrzeliłem z tekstem, coś ala "że ma świetne oczy i jak się z tym czuje że wszyscy tak natarczywie na nie patrzą" i w tym momencie szybko przeszukałem pamięć i przypomniałem sobie o tym, że dziewczyny odbierają słowa oby dwiema półkulami mózgu więc zacząłem monolog w stylu "że jej oczy wywołują u mnie uczucie patrzenia w gwiazdy... i tu cała seria przedstawienia tego obrazu, że lekkie podmuchy wiatru, że ciepła noc, że księżyc, trawa i takie tam" ogólnie omówienie wieczornego spaceru wraz ze wszystkim co nas wtedy otacza i co odczuwamy, kończącego sie oglądaniem gwiazd.

Podczas tego monologu subtelnie odzwierciedliłem jej postawę i o dziwo, nie zamierzenie, rytm wypowiadanych słów dostosowałem do rytmu jej oddechu.

Wychodząc poprosiłem o długopis i kartkę, zapisałem nr telefonu i dałem jej nie mówiąc nic poza podziękowaniem za długopis.

Minęło parę dni i cisza :/ Może byłem zbyt "miętki" albo nie wiem, może jakiś inny błąd.

Co sądzicie?