Bandzior, człowiek o twarzy „pięć lat bez wyroku”. Buzujący agresją. Wulgarny. Ograniczony mentalnie do utartych w bandyckim światku stereotypów.
Wydawałoby się, że kobiety powinny omijać takich szerokim łukiem. Tymczasem, od dzieciństwa, ze zdumieniem, obserwuję wciąż, jak raptem, jakaś śliczna i mądra wydawałoby się dziewczyna, bez cienia żenady, idzie sobie z takim bandytą pod rękę.
Jest to jeden z moich największych zarzutów wobec kobiet, bo postępując tak przyczyniają się do tego, że zła, przemocy, chamstwa i agresji, jest wokół nas wciąż dużo i ma się ona dobrze.
Dodatkowo, kiedy same padają ofiarą tej przemocy, chamstwa i agresji ze strony swoich „menów”, nie ma nawet jak im pomóc mając na uwadze, jak gardzą one nami, normalnymi spokojnymi mężczyznami.

Kolega opowiadał mi kiedyś pewną swoją przygodę z lat 80-tych:

Któregoś zimowego wieczora przypadkowo był w jakiejś knajpie.

- Młody, chcesz sobie poruchać? – zapytał go raptem jakiś chłopak - To choć z nami!

Wraz z kilkoma innymi i jedną, młodą dziewczyną wychodzili właśnie z lokalu. Kolega poszedł za nimi. Całe towarzystwo udało się na tyły gospody. Tam na śniegu rozłożyli kożuch, a dziewczyna położyła się na nim. Następnie wszyscy, po kolei, z nią kopulowali.
- Teraz ty młody – powiedział tamten do mojego kolegi – ruchaj kurwę!
Kolega przedtem dotknął ręką jej sromu, ale wzdrygnęła się tylko bo miał zimne palce.
Myślałem, że doszło do tego, bo dziewczyna była pijana, ale kolega powiedział, że według niego, ona po prostu bała się im sprzeciwić, bo to jakieś bandziory były.

Dlaczego dziewczęta zadają się z bandytami, choć często płacą za to straszliwą cenę?

Piłem kiedyś z jednym z największych ongiś bandziorów w mojej okolicy (miał pseudonim Sowa). Postanowiliśmy nagle, jechać na dyskotekę. Tam się rozdzieliliśmy. Spotkałem jakichś moich kolegów z podstawówki. Ja ich nie pamiętałem, bo byli z młodszych klas, ale oni mnie pamiętali. Rozmawialiśmy sobie przyjaźnie, kiedy raptem, podszedł do nas jakiś miejscowy nygus. Zaczął do mnie buczeć, że coś co przed chwilą powiedziałem tyczyło się jego osoby. Próbowałem mu wyjaśnić, że się myli, ale szybko zrozumiałem, że o nic mu nie chodzi, tylko chce mi po prostu wpierdolić. Moi „koledzy” z podstawówki nagle zniknęli. Zostałem sam i zacząłem się zastanawiać, czy zdążę wytrzeźwieć w kilka sekund, żeby się z nim bić. Wtedy nagle, pojawił się Sowa, podszedł z boku i pyrgnął opryszka brzuchem. Obwieś, dosłownie rozpłynął się w powietrzu.

Prosty z tego wniosek, że kiedy ktoś będzie chciał nam zrobić krzywdę, to „chłopcy z dobrych domów’ raczej nie pomogą, bo sami będą bać się o swoją skórę. Natomiast zaprawiony w bojach, nie ceniący zbytnio swojego życia bandzior, może to zrobić.

Inna historia:

W jednej hurtowni pracuje pewna dziewczyna, ładna, ale typowa blachara. Zadaje się tylko z rozwydrzonymi, bogatymi, synami właścicieli dużych sklepów. Gardzi spokojnymi ludźmi, a lgnie do chamskich i agresywnych.
Jednego razu, jakiś klient zaczął ją strasznie opierdalać. Ubliżał jej, ale nikt, ani koleżanki, ani szefowa, za nią się nie wstawiły. Ja też się nie odzywałem.
Widać było, że jest strasznie wkurwiona, ale nie odważyła się odpysknąć temu klientowi.
Kiedy już tamten odjechał, pojawił się jeden z jej kolegów i to taki najbardziej chamski i agresywny. Wtedy to, dało się zauważyć, jak bardzo ucieszyła się na jego widok. Gdyby był wcześniej, na pewno by się za nią ujął i zjebałby nieuprzejmego klienta, jak Święty Michał smoka.
Dlatego kobiety podnoszą argument, iż przy chamskich mężczyznach czują się bezpiecznie.
Mi jednak coś tutaj nie pasuje. Nie trzeba być specjalnie bystrym, żeby zauważyć, że towarzystwo agresywnych, łobuzów i kryminalistów wcale nie należy do najbezpieczniejszych.
Sam, szybko zerwałem takie znajomości. Ciągłe rozróby powodowały moje co raz większe obawy, że albo ktoś nam zrobi krzywdę, albo my komuś.
Szybko zauważyłem też, że ludzie ci zazwyczaj tylko na ustach mają honor i niezłomne zasady. W rzeczywistości, szybko od nich odstępują, jeśli jest to dla nich wygodne. Łatwo też z ich kolegi stać się ich ofiarą.
Dlaczego kobiety tego nie widzą?
Moim zdaniem, to nie poczucie bezpieczeństwa popycha je w ramiona bandytów, tylko robi to ich małość.
Towarzystwa agresywnych łobuzów szukają, według mnie dwa rodzaje ludzi. Tacy sami bandyci jak oni, albo tzw. przydupasy. Z kobietami jest podobnie, albo są to „złe kobiety” z motywacją „razem z nim zawojuję świat”, albo zakompleksione, małe, mściwe, dziewczynki, które mówią „ on pobije każdego kto mnie dotknie albo obrazi”.
Nie jesteśmy jednak tutaj od tego, żeby oceniać kobiety jakie one są, tylko żeby wynajdować sposoby, jak sobie z nimi radzić.
Po pierwsze, nie dajmy sobie i kobietom wmówić, że agresywny mężczyzna daje kobiecie jakieś bezpieczeństwo, albo, że „łobuz kocha bardziej”, to są bzdury.
Po drugie, starajmy się opanować właściwe kompetencje społeczne, aby umieć obronić siebie i kobiety przed atakami agresji fizycznej i werbalnej. Żeby czuły się przy nas bezpieczne. Przy czym, wyćwiczone na siłowni mięśnie i znajomość sztuk walki nie są tu wcale najskuteczniejszym sposobem.
Po trzecie, brońmy swoich racji. Rozmawiajmy z kobietami. Uświadamiajmy im, co tak naprawdę jest dla nich dobre.