Witam.

Tytuł tego (dość krótko zapowiadającego się) bloga jest bardzo wymowny, jednak chciałbym się posłużyć pewnym przykładem z własnego życia, w jaki to sposób, wypaczyłem własny gust, tyczący się kobiet. Jednak na wstępie chciałbym dodać, że moim zdaniem, podobny schemat można przyłożyć do KAŻDEJ sfery naszego życia, więc polecam potraktowanie tego bloga trochę ogólnie)

W technikum jak w technikum- w klasie sami faceci. Co prawda były dwie samice, ale jedna przepadła,a druga uciekła
Pośród samych facetów, dyskusje na temat otaczających nas kobiet, często było bardzo rzewne i burzliwe i na zawołanie "cycki!!!", wszyscy przybiegali do schodów i obserwowali akurat przechodzący okaz, po czym zawsze ktoś stwierdzał z przekąsem- "fuckable"

Jednak w klasie, każdy chciał pokazać, jaki ma wyrafinowany gust, jeśli chodzi o kobiecą urodę.
Często, zwłaszcza na początku swojej edukacji, kiedy komentowałem przechodzącą dziewczynę, mówiąc że jest całkiem ładna, to reszta skwitowała to stwierdzeniem że to "pasztet i kijem by tego nie tknął".

Po paru latach wysłuchiwania podobnych rzeczy, zacząłem się zastanawiać, co ze mną jest nie tak. Czy ja mam tak wysokie wymagania? Czemu nie przyciągam tych najpiękniejszych kobiet (które podobały się ogółowi naszej klasy), a tylko te rzekome "pasztety", przecież jestem taki sam jak ci kumple z mojej klasy, a skoro im się podobają tylko najpiękniejsze dziewczyny, to pewnie tylko takie wyrywają.

Cóż, po pewnym czasie ukazała się cała prawda.
Panowie z klasy, poznajdowali sobie dziewczyny i okazało się, że każdy jeden spiknął się z takim pasztetem, że aż mnie ciary przeszły, kiedy sobie to uzmysłowiłem.

Ja wciąż celowałem w wyjątkowe kobiety, mimo że sam nie byłem wyjątkowy, dlatego większość czasu, byłem tak naprawdę samotny, kiedy to ci przystojniacy za dychę, umawiali się z tymi samymi pannami, które to obsmarowywali jeszcze miesiąc wcześniej.
Kiedy to sobie uświadomiłem, z jednej strony poczułem zadowolenie, ale z drugiej- solidne wkurwienie na samego siebie, własną ślepotę umysłową i głupotę.

Dopiero na tej stronie, uzmysłowiłem sobie, że jeśli chcę się spotykać z tymi pięknymi kobietami, o których tyle dyskutowaliśmy na przerwach, muszę sobą reprezentować coś więcej, niż ci moi znajomi.
Dzięki temu, mam okazję stać się kimś bardziej wartościowym, a kumpli zostawić daleko w tyle....

Pozdrawiam.

PS

Wybaczcie toporność tekstu, ale mam nadzieję, że nie jest to wszystko zbyt chaotyczne i niezrozumiałe.