Mój wpis będzie dla odmiany krótki, bo trochę się spieszę. Ogółem mówiąc chodzi o to, że wracając dziś kolejką dokonałem swojego pierwszego podrywu direct. Nieudanego, ale tyle na sukces liczyłem, ile na przełamanie się. W końcu jedna rzecz zacząć z laską niezobowiązującą pogawędkę, inna walnąć prosto z mostu o co ci chodzi.

Przenoszę się, jak to mam w zwyczaju, między wagonami, aż w końcu wchodzę do prawie pustego. Po prawej siedzi ładna blondynka, na oko studentka. Siadam naprzeciwko niej, z lekka się uśmiechając, choć nie bezpośrednio do niej. Zastosowałem zasadę trzech sekund z opóźnieniem 177 sekund. W końcu uznałem, że skoro za chwilę będzie moja stacja, a ja dziś jeszcze nic nie próbowałem wyrwać, nie ma czasu na zwyczajowe owijanie w bawełnę, które pewnie i tak jak zwykle zakończy się gównem. Tak więc, po trzech minutach, wyciągam telefon w jej stronę.

Ja (z najbardziej uwodzicielskim uśmiechem, na jaki mnie stać): Wpisz mi swój numer.
Ona (jakby się ocknęła): Słucham?
Ja: Wpisz mi swój numer.
Ona (z zakłopotanym uśmiechem): Ale... ja mam chłopaka.
Ja: Ja też. (Sorry, nic lepszego nie przyszło mi do głowy)
Ona (rozbawiona): Chłopaka?
Ja: No tak... jestem tolerancyjny.
Ona: (Uśmiecha się)
Ja: No wiesz... zawsze możesz mieć lepszego.
Ona: No chyba nie bardzo... zresztą niedługo wychodzę za mąż.
Ja: O... to gratuluję.

Chwilę potem wysiadałem, życzyłem jej udanego pożycia i sobie poszedłem. To raczej był shit test, bo wyglądała na trochę zbyt młodą na śluby, ale jakoś nie miałem pomysłu (ani czasu) na jego odbicie.

Dobra, kończę, bo muszę lecieć.