Było jak zwykle w weekendy. Pracuję przez cztery godziny rozdając ulotki w centrum handlowym. To łatwa praca: płacą mi od godziny, jest klimatyzacja i dach nad głową, nikt mnie nie kontroluję, tak więc przerwy mogę robić sobie kiedy zechcę. Na tych przerwach albo idę się wysikać, albo siadam sobie na ławeczkach. Ostatnio staram się siadać obok ładnych panienek (no, zawsze w sumie wolałem siadać obok nich, ale nigdy wcześniej nie rozważałem tego jako pozycji do startu) i spróbować zagadać. Wczoraj byłem bliski. Nie zagadałem. Sterczałem obok laski i nie mruknąłem ani słówka. Po chwili ona wstała i sobie poszła. Dziś obiecałem sobie, że będzie inaczej. Postanowiłem zostać po pracy godzinę i przejść się po sklepach w poszukiwaniu stojących samotnie dziewczyn. Obiecałem sobie, że nie wyjdę bez numeru do co najmniej jednej.

Wcześniej, jeszcze w trakcie pracy, na rozgrzewkę postanowiłem zagadać jakąś HB3. Była młodsza, wydaje mi się, że co najmniej trzy lata. Od razu zapaliła mi się pedofilska lampka ostrzegawcza. Oczywiście, jak się okazało, nie miałem się czym martwić, bo po zaledwie zamienieniu paru zdań powiedziałem "No, to ja już muszę iść". Po prostu nie miałem za grosz pojęcia, o czym gadać. Laska nie przejmowała za bardzo inicjatywy, choć nie było z nią aż tak źle jak z tamtą ostatnią panienką w pociągu. Po prostu... kompletna pustka w głowie.

Jak się zapewne domyślacie, moje godzinne łowy po pracy zakończyły się totalną porażką (gdyby było inaczej, o powyższej krótkiej wymianie zdań pewnie nawet bym nie wspomniał, a jedynie dał upust temu, jak kurewsko jestem szczęśliwy). Były laski? Były, a jakże. Zwłaszcza taka jedna, w sklepie jubilerskim. Wypisz, wymaluj: śliczny anioł. Stała niestety za ladą razem z koleżanką.

Ja: Dzień dobry.
Anioł: Dzień dobry. Może w czymś pomóc?
Ja (w myślach, z szerokim uśmiechem): Tak, bardzo by mi pani pomogła, gdyby zostawiła mi pani swój numer telefonu.
Ja (w rzeczywistości, z oczami wlepionymi w wystawę): Nie, tak sobie tylko oglądam...

Krążę, krążę, gapiąc się niby na pioruńsko drogą i za grosz mnie nieinteresującą biżuterię, a jedynie ukradkiem oka zerkając na nią. Koleżanka wciąż się nie wynosiła. Stchórzyłem.

Ja: Dobranoc.
One: Dobranoc.

Chciałbym wierzyć, że gdyby nie ta koleżanka, to bym się jednak odezwał. Praktycznie nie ma to wielkiego znaczenia - później do sklepu przyszedł jej chłopak. A zresztą... co bym jej niby miał powiedzieć?

No właśnie - co? Coraz bardziej skłaniam się ku temu, by porzucić wszelkie pozory i walić prosto z mostu. Zawsze próbowałem na okrężną gadkę i każdy mój podryw zakończył się klęską. Może więc lepiej po prostu "Witam, podoba mi się pani"? Ale z drugiej strony... przecież wszyscy mówią, że nie można dać lasce do zrozumienia, że ci na niej zależy. Inna sprawa, że jak zagadujesz zupełnie obcą, to ona i tak doskonale wie, o co ci chodzi. Wiem, że to nie forum, ale liczę na jakieś rady w komentarzach.

Ale nawet jeżeli poradzicie iść directem, to... nie wiem, czy przejdzie mi to przez gardło.

Hmmm, kiedy będzie w Trójmieście najbliższa impreza dla studentów? Coś mi mówi, że to moja ostatnia nadzieja na wyrwanie jakiejś dupeczki...