Chciałem się podzielić z wami moimi odczuciami co do wyboru drogi, którą należy wybrać i dostosować do siebie, aby to co robiecie, robić jak najefektywniej z wykorzystaniem pełni umiejętności jakie w was są

długi czas się zastanawiałem, którą drogą iść, która z postaw bd mi najbardziej pasować do mojej osobowości, do moich cech charakteru. Przez ten rok od kiedy trafiłem na strony o podrywaniu próbowałem różnych stylów: na początku za bardzo NIE chciałem wszystkiego co przeczytałem wdrożyć w życie, byłem takim "kowbojem" klawiatury, który pochłaniał coraz więcej tekstów a nie testował, próbował tego materiału na ulicy. Potem przyszły pierwsze kroki w praktyce (wyniki słabiutkie, ale nie poddawałem się) oraz fascynacja NLSem, rutynami, patternami, jakimiś gierkami... ale ja wciąż czułem, że to do mnie nie pasuje.W między czasie cały czas miałem kryzysy osobowości - nie radziłem sobie z pua w życiu prywatnym i za bardzo sie spinałem przy laskach (czy moje BL jest dobre, czy aby nie jestem zbyt miły, itd). Dodawałem PU do bycia sobą zamiast bycie sobą do PU. Aż przyszedł moment takiego zupełnego orzeźwienia - PU przestał być najważniejszym celem w moim życiu. Zacząłem dla relaksu czytać WARTOŚCIOWE merytorycznie teksty oraz te które kopały mnie w dupę i jechały ostro moje ego. Zacząłem traktować to jak dobrą zabawę a nie jako sposób życia sam w sobie. W końcu zacząłem zachowywać odpowiednie proporcje między życiem a PU. Wtedy też doszedłem do wniosku, że bycie takim lekkiem skurwielem (oczywiście potwierdzone w praktyce) przynosiło mi duużo lepsze reakcje dziewczyn niż bycie normalnym PUA z workiem patternów, dhv (nie mówię, że to jest złe bo nie jest i się przydaje) ale w końcu zacząłem pojmować to czego brakowało mi dotychczas - w końcu zrozumiałem, że zaczyna się we mnie rodzic coś na kształt badboya. Minęło trochę czasu zanim w końcu zrozumiałem istote szczerości czy direct'u. powoli ogarniam to coraz lepiej, bo były problemy, że przekraczałem
granice i stawałem się niestety chamski (ta granica jest bardzo cienka
i łatwo ją przekroczyć). Styl direct mnie tak zafascynował, że teraz nie wyobrażam, żebym mógł podejść do dziewczyny i zacząć jej nawijać "siema, potrzebuje Twojej opinii..." Wiem, że nie zawsze direct jest dobry, ale wiem, że to jest styl idealnie do mnie pasujący i drogą, którą idzie Badboy czy Feniks jest mi najbliższa....

To tyle jeśli o mnie chodzi - jeśli chodzi o was to najważniejsze jest znaleźć swój WŁASNY styl najlepiej do was pasujący, wiedzieć KIM się jest i nie dać się zupełnie zwariować wszystkiemu co piszą  na stronach (najlepiej samemu sprawdzać w terenie co działa a co nie ;] no i przede wszystkim DZIAŁAJCIE siedząc przed kompem i jadąc kolejny raz na ręcznym nie liczcie na cud, że panna sama wam wskoczy na fujarke

pzdr wdc