Z oczywistych przyczyn dużo myślałem dziś o planowanej rozmowie z Natalią. W trakcie zajęć, po których miałem do niej przekręcić, pojawiły się wszakże nowe wątpliwości. Uświadomiłem sobie, że podświadomie chcę, żeby mi odmówiła - krótka pogawędka, rozłączenie się, święty spokój i pretekst, by uronić przed snem kilka łez odnośnie swojej niemożności zainteresowania płci przeciwnej. Bo co, jeśli - zacząłem się zastanawiać - się zgodzi? Co wtedy? Przecież musiałbym powiedzieć, gdzie ją zabiorę. No właśnie - gdzie? Nawet nie jestem do końca pewien, gdzie ona mieszka i czy nie będzie jej za daleko.

Tak długo głowiłem się nad tymi tematami, że ani się spostrzegłem, jak byłem w domu, a wskazówki zegara minęły siódmą wieczorem. Nagle uświadomiłem sobie "głupotę" całej sytuacji - zupełnie obcy facet, którego poznała przelotnie na wykładzie, dzwoni po trzech dniach i ni stąd, ni zowąd proponuje wspólne wyjście. Ale wiedziałem, że nie mogę się już wycofać. Napisałem przecież o swoich planach na blogu. Oczywiście zawsze mógłbym zełgać: powiedzieć, że nie odebrała, albo po prostu odrzuciła ofertę. Ale wiedziałem też, że nie ma to żadnego sensu. Jak się przełamywać, to teraz, innej okazji nie będzie.

Udałem się do piwnicy, szukając odrobiny spokoju przed wścibskimi uszami rodziny. Przez dobre pięć minut krążyłem wte i wewte, rozważając wszelkie możliwe drzewka dialogowe. Ostatecznie zdecydowałem się na zaryzykowanie niezbyt precyzyjnego miejsca spotkania, dając jedynie ogólne wskazówki, co będziemy robić. Postanowiłem, że przyszły czwartek będzie pierwszym terminem, jaki zaproponuje. Wymyśliłem też, że odrobinę ją przetestuję i nie będę się przedstawiał - zobaczymy, czy zapisała mój numer, na potrzeby czego specjalnie powtórzyłem jej moje imię. Zadzwoniłem.

Sygnał pierwszy... drugi... trzeci... czwarty... piąty... szósty...

Klik! - przerwałem połączenie. Pewnie nie jest teraz przy telefonie. Nieważne, swój ruch wykonałem. Teraz muszę czekać, aż ona wykona swój. Być może jeszcze dzisiaj, może jutro (bo już robi się późno), a może nigdy. Wiem, że nie mogę dzwonić do niej jeszcze raz. W każdym razie pozostaje mi tylko czekać.

Oczywiście jeżeli nastąpi jakikolwiek rozwój sytuacji, zaraz o tym napiszę.